ΘΕΛΕΙ ΙΣΩΣ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΡΙΚΛΗΣ;

ΘΕΛΕΙ ΙΣΩΣ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΡΙΚΛΗΣ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======

Διαβάζουμε στο άρθρο του έγκυρου αναλυτή κ. Γιώργου Παπαθανασόπουλου “Πολιτικοί και πολιτικάντηδες”:

“Στην Ελλάδα από την αρχαιότητα έχουμε γνωρίσει πολιτικούς και πολιτικάντηδες - δημαγωγούς. 

Στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου χαρακτηριστικός τύπος δημαγωγού ήταν ο Κλέων, για τον οποίο ο Θουκυδίδης γράφει ότι η έκκληση του στο συναίσθημα και στο ατομικό συμφέρον διαίρεσε την πόλη. 

Κι επειδή έβλεπε ότι το μορφωμένο τμήμα του λαού δεν τον ακολουθούσε επιτέθηκε με σφοδρότητα στην Παιδεία! 

Υποστήριξε με περισσό θράσος ότι η αμάθεια συνδυασμένη με σωφροσύνη είναι πιο ωφέλιμη από την επιτηδειότητα, συνδυασμένη με την αστάθεια και πως οι ταπεινότεροι άνθρωποι διοικούν καλύτερα τις Πολιτείες από τους μορφωμένους. 

Κατά τον Θουκυδίδη και τον Αριστοφάνη ο Κλέων ήταν αξεπέραστος στη συκοφαντία και στη διαβολή, ήξερε άριστα να παίζει το ρόλο του "μαντρόσκυλου" του λαού, όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του, και αξιοποιούσε στο έπακρο την καχυποψία του απλού πολίτη για τις αποφάσεις των αντιπάλων του, που είχαν την εξουσία.

Ασφαλώς ο Κλέων θυμίζει έντονα τη σημερινή αντιπολίτευση, που είναι τόσο ανεύθυνη και τόσο δημαγωγική. 

Ως προς την Κυβέρνηση; 

Πάλι θα αναφέρω το παράδειγμα από τον Θουκυδίδη και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. 

Απέναντι στον δημαγωγό  Κλέωνα ήταν ο Νικίας, ένας "απλώς πλούσιος, σεβαστός και ευσυνείδητος άνθρωπος, που ήταν όμως ελάχιστα ικανός να εμπνεύσει και πολύ λιγότερο να ελέγξει και να καθοδηγήσει το λαό στις σωστές αποφάσεις, όπως είχε παλαιότερα μπορέσει να το πράξει ο Περικλής". 

Η ανικανότητα του να κυβερνήσει και να αντικρούσει τη δημαγωγία του Κλέωνα και του Αλκιβιάδη τον έκανε συνυπεύθυνο της καταστροφής της Αθήνας και της Δημοκρατίας. 

Ο κ. Σαμαράς, μαζί με τους αρχηγούς των δύο Κομμάτων της συγκυβέρνησης, πρέπει να επιλέξουν αν θα μείνουν στην ιστορία ως μιμητές του Περικλή ή του Νικία.”

Πολύ ωραία τεκμηριωμένες - όπως πάντοτε - με ιστορικά παραδείγματα και λογικά επιχειρήματα οι θέσεις του κ. Γ. Παπαθανασόπουλου.

Διερωτόμαστε όμως: Είναι άραγε σε θέση ο κ. Σαμαράς - πολλώ μάλλον οι άλλοι κυβερνητικοί εταίροι - να επιλέξουν αν θα μιμηθούν τον Περικλή ή τον Νικία; 

Είναι άραγε θέμα επιλογής να είσαι πολιτικός με ηγετικό ανάστημα όπως ο Περικλής ή να είσαι έντιμος άνθρωπος πλήν όμως χωρίς ηγετικό ανάστημα όπως ο Νικίας;

Προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι ο κ. Σαμαράς μπορεί να επιλέξει να κινείται μέσα στα πλαίσια της ηθικής και της νομιμότητας και όχι του ρουσφετιού και της αδιαφάνειας, αλλά να επιλέξει να είναι ή να μην είναι ηγέτης μεγάλου βεληνεκούς αμφιβάλλω ζωηρά αν είναι σε θέση να επιλέξει.

Τον κ. Σαμαρά ποτέ δεν πίστεψα ως αξιόλογο πολιτικό από τότε που υπέσκαψε την παράταξη που τον ανέδειξε και που έδωσε έτσι την ευκαιρία στον ολετήρα της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου να επιστρέψει στην εξουσία. 

Ούτε στις ηγετικές του ικανότητες πίστεψα ποτέ. 

Ούτε στη εμμονή του στις διακηρύξεις που έκανε. 

Οταν διάβαζα τις αναλύσεις του κ. Δελαστίκ ότι ο κ. Σαμαράς ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας αντιστεκόταν ηρωικά έναντι του Μνημονίου κάγχαζα ειρωνικά. Η συνέχεια επιβεβαίωσε δυστυχώς τους φόβους μου. 

Βεβαίως όταν ήρθε η ώρα της κάλπης συνειδητοποίησα ότι ήταν η μόνη μας επιλογή. 

Ποιον άλλο να ψηφίσεις; 

Τους φαιδρούς και επικίνδυνους δωδεκαθειστές νοσταλγούς του Χιτλερισμού ή τον ιδιόρρυθμο παλαιοημερολογίτη που δεν ήθελε να συνεργαστεί με κανένα και δημαγωγούσε ανεύθυνα; 

Καλά για τους υπόλοιπους ας μη λέμε αστεία.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης λ.χ. συζεί με γυναίκα την οποία ποτέ δεν παντρεύτηκε - ακόμη και με πολιτικό γάμο - έστω και αν έχει δυο παιδιά μαζί της! Αφήνω κατά μέρος τη φαιδρότητα που τον χαρακτηρίζει και τη χονδροειδή του αγραμματωσύνη.

Εστω λοιπόν και αν υπό τις περιστάσεις ο κ. Σαμαράς ήταν - και εξακολουθεί να είναι - η καλύτερη από τις υφιστάμενες επιλογές, ας μην αναμένουμε από αυτόν πράγματα που δεν μπορεί να κάνει. 

Ούτε μεγάλος ηγέτης είναι, ούτε να εμπνεύσει τον λαό μπορεί, ούτε και το ανάστημα έχει να αντιμετωπίσει το τσουνάμι της πρωτοφανούς κρίσης που μας βρήκε.

Να γίνει Περικλής; Ο κ. Σαμαράς; Ειλικρινά δεν νομίζω. 

Ας γίνει τουλάχιστον Νικίας και ας εμπνεύσει με την αξιοκρατία και τη διαφάνεια που πρέπει να κυβερνήσει.

Ευτυχώς δεν διακρίνεται από αντιεκκλησιαστικό πνεύμα - σε αντίθεση με όλους σχεδόν τους άλλους πολιτικούς ηγέτες - και έχει διορίσει κάποιους λίαν αξιόλογους ανθρώπους ως υπουργούς, που έχουν φόβο Θεού, όπως τον κ. Αρβανιτόπουλο.

Αλλά Περικλής....