ΜΝΗΜΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ

ΜΝΗΜΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος εξαπέλυσε μια θαυμάσια εγκύκλιο αναφορικά με την καταστροφή της Σμύρνης και την τραγωδία της Μικρασίας. 

Ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που ακούω τον όρο “ολοκαύτωμα” για την τραγωδία του Μικρασιατικού Ελληνισμού. 

Αυτόν ακριβώς τον όρο πρέπει να υιοθετήσουμε όλοι μας. 

Συνοψίζει την έκταση των εγκλημάτων του Κεμάλ Ατατούρκ, του μεγαλύτερου σφαγέα του Ελληνισμού και των Νεοτούρκων του σε βάρος των Ελλήνων της Μικρασίας και ιδιαίτερα της Σμύρνης.

Οι μικροψυχίες του “περίπατου στην προκυμαία” και του “συνωστισμού” δεν είναι απλά βεβήλωση της μνήμης των σφαγιασθέντων, αλλά καθαρή προδοσία.

Πολύ ορθά λοιπόν ο Σεβασμιότατος κάλεσε τις κοινότητες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής να τιμήσουν με κάθε τρόπο τη μνήμη των σφαγιασθέντων και να συντηρήσουν την ιστορική μνήμη του “ολοκαυτώματος της Σμύρνης”.

Αξίζει να προσεχθεί η στιβαρή θεολογική υποδομή της εγκυκλίου του Σεβασμιότατου, ο οποίος εξηγεί γιατί ως χριστιανοί οφείλουμε να συντηρούμε την ιστορική μνήμη και να αγωνιζόμαστε για την επικράτηση του δικαίου.

Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα της εγκυκλίου του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου που μας έδωσε την αφορμή για τις πιο πάνω σκέψεις.

“Στις συναντήσεις μας λατρείας του Θεού, αδελφοσύνης και διακονίας ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τονίζουμε την αναγκαιότητα της ιστορικής μνήμης.

Η μνήμη αυτή αποτελεί ήδη πράξη μας αναφορικά με τους Μάρτυρες, τους Αγίους, και σημαντικά γεγονότα στη ζωή της Εκκλησίας. Μνημονεύουμε εν πίστει τους πατέρες, τις μητέρες, τους αδελφούς και τις αδελφές μας που έζησαν πριν από εμάς.

Ενθυμούμεθα τους τόπους εκείνους της κληρονομιάς μας όπου η πίστη και ο πολιτισμός, το Γένος μας και οι κοινότητές μας βίωσαν τεράστιες προκλήσεις, τραγωδίες και θριάμβους.

Στην προκειμένη περίπτωση, μνημονεύουμε το Ολοκαύτωμα της Μικράς Ασίας.

Επελέγη αυτή η Κυριακή διότι τον μήνα Σεπτέμβριο του 1922 κορυφώθηκαν οι σφαγές και η βίαια απέλαση πολλών ετών.

Στη διάρκεια του μηνός αυτού, οι Έλληνες της Σμύρνης δέχθηκαν βάρβαρες επιθέσεις, τα σπίτια, οι επιχειρήσεις και οι εκκλησίες τους παραδόθηκαν στις φλόγες, και χιλιάδες εξ αυτών αναγκάσθηκαν να φύγουν με ελάχιστες ελπίδες σωτηρίας.

Η συγκεκριμένη αυτή τεραστίων διαστάσεων τραγωδία απετέλεσε μέρος μιας μεγάλης σειράς παρόμοιων τραγωδιών που διεπράχθησαν εναντίον των Ελλήνων και άλλων Χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.

Εκατομμύρια εξαναγκάσθηκαν να φύγουν από τις πατρογονικές εστίες τους.

Με τις μαζικές εκτελέσεις και τον συνεχή φόβο της βίας, η ασφάλεια και αίσθηση ευημερίας των διαταράχθηκε και η ελευθερία των καταστράφηκε.

Μνημονεύουμε αυτό το Ολοκαύτωμα σήμερα στις ενορίες μας διότι μοιραζόμεθα μια κληρονομιά πίστεως και πολιτισμού με τόσους άλλους που πέθαναν η βίωσαν αυτή την φοβερή τραγωδία και διότι οι επιπτώσεις της συνεχίζουν να επηρεάζουν τις ζωές οικογενειών, κοινοτήτων και εθνών μέχρι και τις ημέρες μας.

Ενθυμούμεθα επίσης ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ως άνθρωποι πίστεως, ότι έχουμε ένα σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των αδικιών στον κόσμο μας.

Τελικά, προσβλέπουμε στον Χριστό που αποκάλυψε τη χάρη και τη συγχώρηση υπό τις χειρότερες συνθήκες, που καταδίκασε το κακό διδάσκοντας ταυτοχρόνως την ειρήνη και την αγάπη, και που έδειξε συμπόνια για τις δοκιμασίες και τραγωδίες των ανθρώπων προσφέροντας ίαση και σωτηρία.

Με αυτό το πνεύμα και για να προσφέρουμε την πρέπουσα αναγνώριση στην τραγωδία της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας, ζητούμε από τις ενορίες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής να τιμήσουν την 23η Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος της Μικράς Ασίας και να προσφέρουν προσευχές μνημοσύνου για τους πολλούς που η ζωή τους υπέστη ριζική αλλαγή.”