Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΩΜΕΝΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΙΤΡΟΥΣ

ΟI ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΩΜΕΝΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΙΤΡΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

========================

Εγραψε ο παραδοσιακός Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος αναφορικά με τη μελετώμενη απομάκρυνση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κίτρους Αγαθόνικου από το θρόνο του λόγω της πολύχρονης ταλαιπωρίας του από ασθένειες:

“Η μονομερής ευαισθησία δια την διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, η οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα του διαδικτύου, ώθησε στη λήψη αποφάσεως αποστολής ιατρών δια τον ασθενούντα Μητροπολίτη Κίτρους κ. Αγαθόνικο με στόχο την παύση του από την διοίκηση της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, ανοίγει μέγα θέμα στην Εκκλησία της Ελλάδος εάν και κατά πόσον η περίπτωση του αγίου Κίτρους είναι η μοναδική ή μήπως υπάρχουν ακόμη και άλλες περιπτώσεις γερόντων και ανικάνων Αρχιερέων με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.

Το μέτρο αυτό παρότι προβλέπεται από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος τραυματίζει το Σώμα της Εκκλησίας και την ψυχή των δοκιμαζομένων από την ασθένεια Ιεραρχών. Δεν επιτρέπεται να εξοβελίζονται τέτοιοι καταξιωμένοι Ιεράρχες, τους οποίους το ποίμνιο στις ώρες αυτές της αδυναμίας, του γήρατος ή της ασθενείας τους περιβάλλει με αγάπη και σεβασμό.

Η Εκκλησία έχει τον τρόπο και αυτούς να στηρίξει και την διαποίμανση του χριστεπωνύμου πληρώματος να συνεχίσει.

Υπάρχει πληθώρα Βοηθών Επισκόπων, Τιτουλαρίων και Σχολαζόντων Μητροπολιτών.

Ας αναθέσει σε κάποιο από αυτούς κατά περίπτωσιν να αναπληρώνει τον ασθενούντα Μητροπολίτη εις τα Αρχιερατικά του καθήκοντα, όπως σοφά έπραττε ανέκαθεν το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η τέτοιου είδους απομάκρυνση, όσο βαριά και αν είναι η κατάσταση της υγείας δηλώνει σκληροκαρδία προς έναν Ιεράρχη, τον οποίο ο μεν Θεός διατηρεί, εμείς όμως ανυπομόνως απορρίπτουμε ως άχρηστο και επιζήμιο για την Εκκλησία.

Ας μην ξεχνάμε ότι το θείο έργο δεν μένει πίσω από ασθενείς Μητροπολίτες, όπως ισχυρίζονται μερικοί, διότι και εν τη αδυναμία τους διδάσκουν και εν τη ασθενεία τους ωφελούν πνευματικά τον λαό.

Εδώ ισχύει το εις τον Απόστολο Παύλο λεχθέν υπό του Κυρίου «η γαρ δυναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»

Ταπεινώς φρονώ ότι θα πρέπει να επιδείξουμε διάκριση και στοργή και να εμπιστευθούμε την πρόνοια του Θεού.

Το πρόβλημα των αδυνάμων λόγω γήρατος ή ασθενείας Αρχιερέων πρέπει να λυθεί από την Διοίκηση της Εκκλησίας με λήψη μέτρων που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή περίθαλψη και διαβίωση σε κατάλληλο Εκκλησιαστικό χώρο που θα εγγυάται απαραίτητες και ανάλογες για το αξίωμά τους συνθήκες, ώστε να εκλείψει η αβεβαιότητα περί της τύχης των, μετά την παραίτηση.

Περί αυτών έχουμε υποβάλει προτάσεις στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας. Δυστυχώς όμως η αναβλητικότης και οι πρόχειρες λύσεις δεν έχουν επιτρέψει στην Εκκλησία να προβεί στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος, η οποία θα έπειθε πολλούς εν απορία ευρισκομένους γέροντες Αρχιερείς να αποσυρθούν.

Δε θα πρέπει όλοι να ξεχνάμε ότι σήμερα είναι η περίπτωση του Κίτρους Αγαθονίκου, αύριο ίσως να είναι η δική μας.” (Εκκλησιαστικό πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”).

Και ιδού πώς σχολίασε το θέμα ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος:

“Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β΄ εξ αφορμής του ανακύψαντος θέματος, σχετικά με τον πολυσέβαστο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης, κ. Αγαθόνικο, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Ας μου επιτραπεί, αντί άλλης τοποθετήσεως, να αναφερθώ στον ιερό Χρυσόστομο και συγκεκριμένα στο λόγο του «Εις τον μακάριον Αβραάμ (PG 50, 737 κ.ε.), όπου λέγει τά ἑξῆς: «πολιά σφριγώσα και γήρας ακμάζον∙ κεχάλαστο ο τόνος της σαρκός, νενεύρωτο ο τόνος της πίστεως» (λευκή κεφαλή γεμάτη σφρίγος και γήρας ακμαίο∙ έχουν εξαντληθεί οι σωματικές δυνάμεις, αλλά είναι γεμάτη νεύρο η δύναμη της πίστεως).

Και επιλέγει: «Τοιαύτα γαρ της Εκκλησίας τα κατορθώματα, ότι η ατονία του σώματος ουδέν λυμαίνεται την προθυμίαν της πίστεως. Κόσμος γαρ Εκκλησίας πολιά κατεσταλμένη, και πίστις επτερωμένη και εν τούτω χαίρει η Εκκλησία μάλλον.

Επί μεν γαρ των έξω πραγμάτων ο γέρων άχρηστος…Αλλ’ ου τα της Εκκλησίας τοιαύτα, αλλ’ όταν γηράσωσιν οι εν αρετή διάγοντες, τότε μάλλον χρήσιμοι καθίστανται· ου γαρ σαρκών ευτονία, αλλά πίστεως επίτασις ζητείται»!

(Τέτοια είναι, πράγματι, τα κατορθώματα της Εκκλησίας, ότι, δηλαδή, η αδυναμία του σώματος καθόλου δεν παραβλάπτει την προθυμία της πίστεως.

Διότι αποτελεί στολίδι για την Εκκλησία το καταβεβλημένο γήρας και η αναπτερωμένη πίστη, και γι’ αυτό το πράγμα η Εκκλησία χαίρει περισσότερο.

Γιατί, ο γέρος είναι άχρηστος για τις εκτός σπιτιού εργασίες…. Στην Εκκλησία, όμως, τα πράγματα δεν συμβαίνουν έτσι, αλλά όταν γεράσουν οι ενάρετοι άνθρωποι, τότε γίνονται περισσότερο χρήσιμοι∙ γιατί δεν απαιτείται ισχύς σώματος, αλλά δύναμη πίστεως).

Για τα επιμέρους αναφυόμενα, δικαιολογημένα ίσως, θέματα καί προβλήματα, είναι βέβαιο ότι μπορούν να βρεθούν οι κατάλληλες ποιμαντικές λύσεις.

Ας μη λησμονούμε, τέλος, πώς ο Θεός, σε παρόμοια περίπτωση, ετίμησε τον Μακαριστό Άνδριο Μητροπολίτη Κοζάνης, το σοφό και μεγάλο Διονύσιο (Ψαριανό).» (Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”).

Ας μην μπούμε στην ουσία του θέματος που θίγουν οι δύο ιεράρχες, αλλά ίσως η καλύτερη λύση είναι οι αρχιερείς οι οποίοι όντως αδυνατούν να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους - έστω και στοιχειωδώς - καλόν είναι να υποβάλλουν παραίτηση από το Θρόνο τους.

Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε ένα άλλο σημείο.

Ενώ ο Σεβασμιότατος Σύρου στενοχωρεί ιδιαίτερα τους πιστούς με τον νεωτεριστικό του φρόνημα και τις οικουμενιστικές ασχημίες που μετέρχεται επί μονίμου βάσεως με τους Παπικούς και δη με τους Παπικούς της Μητροπόλεως που ποιμαίνει με τους οποίους - άκουσον! άκουσον - πραγματοποιεί κοινές ποιμαντικές παραστάσεις ιδιαίτερα κατά τις μεγάλες εορτές της πίστης μας, σε αυτή την περίπτωση μας απέδειξε τι ωραία που ξέρει να λέγει τα πράγματα όταν δεν αυθαιρετεί νεωτεριστικά και συγκρητιστικά αλλά καταφεύγει στους Αγίους Πατέρες για να κατοχυρώσει τις θέσεις που εκφράζει.

Απορία: Αφού ξέρετε Σεβασμιότατε και τα λέτε τόσο ωραία για ποιο λόγο χαραμίζετε τα τάλαντα που σας έδωσε ο Χριστός σε νεωτερισμούς, σε ενέργειες εκκοσμίκευσης και σε παντοειδείς οικουμενιστικές αβαρίες;