ΝΑ ΑΡΘΕΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΟΡΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου 

=======

Διάβασα με πολλή συγκίνηση την επιστολή του όντως αγίου Αρχιμανδρίτου Γερβάσιου Παρασκευόπουλου προς τον αείμνηστο π. Θεόκλητο Διονυσιάτη για το Παλαιοημερολογητικό σχίσμα. 

Νομίζω ότι ο ενάρετος και σοφός αυτός κληρικός συνοψίζει το δράμα του παλαιημερολογητικού σχίσματος σε λίγες γραμμές.

Πλην όμως αυτή τη στιγμή προέχει η επούλωση των υφισταμένων τραυμάτων.

Μπορεί όντως οι αρχηγοί του Παλαιοημερολογητικού Σχίσματος να ελαύνονταν απο ταπεινά ελατήρια, αλλά ο πολύς κόσμος που τους ακολούθησε νόμιζε ότι εκινείτο σε ορθόδοξα πλαίσια.

Το λέγω αυτό μετά λόγου γνώσεως επειδή εδώ στην Αστόρια συνάντησα πολλούς αγνούς και απλούς τη καρδία χριστιανούς, οι οποίοι δεν έχουν καμία θεολογική παιδεία ή αντίληψη των πραγμάτων και νομίζουν ότι ενεργούν κατά Θεό αν παραμείνουν στο σχίσμα.

Πριν ορισμένα χρόνια η μία παλαιοημερολογητική ομάδα υπό τον Μητροπολίτη Παίσιο της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου υπήχθη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Σταυροπηγιακή Μονή.

Ερωτούμε κάθε υπεύθυνο που μπορεί να βοηθήσει: Γιατί δεν αναλαμβάνεται μια παρόμοια πρωτοβουλία και για την ομάδα που βρίσκεται στην Αγία Μαρκέλλα Αστορίας υπό την καθοδήγηση του Σεβ. κ. Παύλου (Στρατηγέα); 

Δεν είναι μεγάλη αμαρτία οι άνθρωποι αυτοί να παραμείνουν στο σχίσμα;

Δεν πρέπει κάποιος να τους πλησιάσει και να τους προτείνει κάποια λυση που θα επουλώσει το σχίσμα;

Μου δόθηκε πριν χρόνια η ευκαιρία να μιλήσω για το θέμα με τρεις κορυφαίους εκπρόσωπους της Εκκλησίας, αλλά δυστυχώς δεν έχω διαπιστώσει να έγινε κάτι προς την ορθή κατεύθυνση. 

Πού οφείλεται αυτό;

Εχουν πλησιάσει τον Σεβ. κ. Παύλο και αρνήθηκε να συνεργαστεί ή αμέλησαν να πράξουν το επιβεβλημένο καθήκον τους;

Ο Θεός να φωτίσει όλους να πράξουν το ορθό. 

Δεν κάνει να υπάρχουν σχίσματα στην Εκκλησία.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την επιστολή του π. Γερβάσιου που μας έδωσε την αφομή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

Πάτραι τη 6/7/57

Περισπούδαστε εν Χριστώ αδελφέ και τιμιώτατέ μοι Πάτερ Θεόκλητε.

    Επίτρεψόν μοι ν’ απασχολήσω την λογιωτάτην αγάπην σου επί του βαθυνουστάτου άρθρου σου «Ημερολογιακών παραλειπόμενα». Πριν ή όμως εισέλθω εις τα καθέκαστα, οφείλω να προσεπιδηλώσω τη αγάπη σου ότι είμαι ίσως ο μόνος κατώτερος κληρικός - ως θέλουν να μας ονομάζουν οι άγιοι αρχιερείς - όστις, ότε μετά την εισαγωγήν του Νέου Ημερολογίου, το μεν εν δημοσίω θείω Κηρύγματι από του άμβωνος του Ιερού ναού αγ. Δημητρίου Πατρών διεκήρυξα ότι, υποτάσσομαι μεν εις την απόφασιν της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας, ίνα μη σχίσωμεν τον άρραφον χιτώνα του Κυρίου μας, θεωρώ όμως την πράξιν της Ιεραρχίας μας ως βεβιασμένην. Το δε, ότε μετά τινα χρόνον από της εφαρμογής του νέου Ημερολογίου ηδυνήθην να ίδω προσωπικώς τον τότε Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κυρόν Χρυσόστομον δεν εδίστασα να είπω προς αυτόν σεμνώς και ταπεινώς ότι εβιάσθη η Εκκλησία κλπ. Η απάντησίς του εξυπακούεται. Κατ’ ακολουθίαν θεωρώ την πράξιν της Ελλαδικής Εκκλησίας ως μη στοιχούσαν προς την ιεράν Παράδοσιν τοσούτω μάλλον όσον αυτή δεν ήτο πανορθόδοξος απόφασις.

    Τούτων ούτως εχόντων συμπίπτει η πίστις μου προς την της υμετέρας αγάπης ως προς το ημερολογιακόν ζήτημα. Διίσταμαι όμως απολύτως προς όσα συνετέλεσαν εις το διανοιγέν ρήγμα ή σχίσμα, τας βαρυτέρας των ευθυνών επιρρίπτων εις τους λεγομένους παλαιοημερολογίτας. Και επιρρίπτω τας βαρυτέρας των ευθυνών διότι οι ηγηθέντες της κινήσεως ταύτης ουχί εκ λόγων σεβασμού προς την ιεράν παράδοσιν ωρμήθησαν, αλλά εξ ελατηρίων ταπεινών.

   Γνωρίζω τους λόγους καλώς δι’ ους εγένετο παλαιοημερολογίτης -επιτραπήτω η φράσις - ο τότε επίσκοπος Βόλου Γερμανός ως και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος καθώς και ο Φλωρίνης. Εάν δε εις τούτους προσθέσω και πλειάδα των κατόπιν χειροτονηθέντων υπ’ αυτών, πιστεύω ότι ουχί λόγοι πίστεως ήγαγον αυτούς κ.τ.λ, άλλως τε και η μετά ταύτα μεταπήδησις εξ αυτών εις τον νεοημερολογιτισμόν υπό τον όρον της αναγνωρίσεως εις αυτούς του Επισκοπικού αξιώματος με άγει εις το ασφαλές συμπέρασμα ότι πάντες ούτοι ως υπαίτιοι βαρυτάτου σχίσματος είναι υπόδικοι ενώπιον των ιερών Κανόνων.

    Επίσης τιμιώτατέ μοι Πάτερ, αδυνατώ ν’αναγνωρίσω ως γνήσια τέκνα της αγιωτάτης ημών Πίστεως κληρικούς ή και λαϊκούς οι οποίοι τα μυστήρια της «μήπω» καταδικασθείσης Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά αδελφής περισπουδάστου θεωρουμένης, οι εμμένοντες εις το παλαιόν εορτολόγιον ου μόνον άκυρα θεωρούσι αλλά δυστυχώς προβαίνουν και εις πράξεις αι οποίαι εάν κριθούν Κανονικώς είναι πράξεις αιρέσεως π.χ εις του αναβαπτισμού κτλ. Επίσης αδυνατώ δια τους αυτούς λόγους να δεχθώ ότι υπείκοντες ούτοι εις θέμα «σχετιζόμενον με την θρησκευτικήν των συνείδησιν» εμμένουν εις ό,τι εφαρμόζουν εν τη πράξει.

    Και συνοψίζων τα ανωτέρω, τιμιώτατέ μοι πάτερ, ζητώ από την υμετέραν αγάπην τον αυτόν έλεγχον και προς τους αυτοτιτλοφορούμενους «γνησίους ορθοδόξους» διότι ελπίζω ότι τότε μόνον είναι δυνατόν τα διηρημένα να συναχθώσιν εις εν.

    Αδελφέ μου. Επιθυμώ την επιστολήν ταύτην να θεωρήσης όχι ως επιστολήν ελέγχου αξιοσπουδάστου άρθρου, μαρτυρούντος σεβασμόν και προσκόλλησιν προς την ιεράν μας Παράδοσιν, αλλ’ ως αφορμάς χορηγούσαν βαθυτέρας ερεύνης των αιτιών του θλιβερού τούτου θέματος, την ευθύνην επί του οποίου φέρουσιν οι ηγήτορες εκατέρων των μερίδων.

Δέξου παρακαλώ φίλημα άγιον και προσκυνητόν ασπασμόν εις την σοφήν και πατερικήν γραφίδα σου

Ελάχιστος μοναχός

Γερβάσιος Παρασκευόπουλος

Αρχιμανδρίτης


ΠΗΓΗ:

http://www.egolpion.com/gervasios_gox.el.aspx