Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΕΣ

Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Μου τηλεφώνησε τις προάλλες αγαπητός εν Κυρίω αδελφός ο οποίος σκανδαλίστηκε από δημοσίευμα μου αναφορικά με κάποιους θεομπαίκτες που έχουμε εδώ στην Αστόρια οι οποίοι συμπεριφέρονται ως “Γενικοί επόπτες” των μοναστηριών του Γέροντα Εφραίμ.

Μεταφέρω τον διάλογο επειδή είναι ενδεχόμενο να δημιουργήθηκε παρόμοιος σκανδαλισμός και στην ψυχή άλλου αδελφού.

Καταρχήν καθησύχασα τον αδελφό και του εξήγησα ότι όπου υπάρχει κάτι καλό είναι αδιανόητο ο διάβολος να μην κάνει το παν για να το διασύρει και να το διαστρέψει.

Μου απάντησε ότι ο σκανδαλισμός του δεν οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν Θεομπαίκτες που προσπαθούν να αποκτήσουν ιδιοτελές κύρος από την κάθε είδους “εμπορία” των Μοναστηριών - αυτό είναι αναμενόμενο - αλλά από το γεγονός ότι ο ηγούμενος του Αγίου Νεκταρίου Αρχιμανδρίτης Ιωσήφ και οι πατέρες της Μονής δεν συμμαζεύουν αυτή την “κυράτσα” και της επιτρέπουν να συμπεριφέρεται αχαλίνωτα με τρόπο που εκθέτει και τον Γέροντα Εφραίμ και τα μοναστήρια.

Του εξήγησα ότι δεν χρειάζεται να σκανδαλίζεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι εκ φύσεως θρασείς και μικροπρεπείς και ότι αυτή η “προκομμένη” δεν ζητά ευλογία για τις κακοήθειες στις οποίες επιδίδεται.

Τι σόι “Γερόντισσα” και “Γενική Επόπτης” θα ήταν άλλωστε αν ζητούσε ευλογία γι’ αυτά που κάνει;

Από την άλλη, πρόσθεσα, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να αντιδρά στις προκλήσεις.

Αν είναι καλοπροαίρετος ο Θεός δεν επιτρέπει να προξενηθεί κακό.

Εν προκειμένω ο π. Ιωσήφ και οι πατέρες της Μονής είναι άνθρωποι χαμηλών τόνων, ήπιοι, ευγενείς και νηφάλιοι. Η ψυχοσύνθεσή τους δεν τους επιτρέπει να πιάσουν αυτή την κακοήθη από το αυτί και να την συμμαζέψουν.

Δεν θα τολμούσε όμως η εν λόγω κυρία να συμπεριφερθεί με το ίδιο θράσος στο γυναικείο μοναστήρι του Γέροντα Εφραίμ της Αγίας Σκέπης, επειδή η Ηγουμένη της Μονής δεν επιτρέπει σε κανένα γύναιο να παριστάνει την Γερόντισσα στο μοναστήρι της.

Προσοχή όμως! Αυτό δεν σημαίνει ότι για το Θεό ο ένας τρόπος είναι λιγότερο δεκτός από τον άλλο.

Υπάρχουν άνθρωποι που χειρίζονται τα πνευματικά θέματα με κύρος. Αποφασιστικά. Υπάρχουν άλλοι που προσεύχονται περισσότερο και νουθετούν λιγότερο.

Και το ένα είναι δεκτό και το άλλο. Και τα δύο τα ευλογεί ο Θεός αν γίνονται με αγαθά ελατήρια.

Δεν είναι αυτή η προσωπική μας πείρα άλλωστε από τους γονείς μας ή τους δασκάλους που είχαμε;

Αλλοι επιβάλλονται με το κύρος τους και άλλοι προσπαθούν να υποβάλουν στο μαθητή ή στο παιδί τους με την υπομονή το πρακτέον.

Γι’ αυτό δεν χρειάζεται σκανδαλισμός για την ανοχή που δείχνουν οι πατέρες της Μονής του Αγίου Νεκταρίου σ’ αυτά τα υποκείμενα. Θαυμασμός μάλλον για την επιείκεια, την υπομονή και την αγάπη που δείχνουν σε ανθρώπους που συμεπεριφέρονται τόσο ανάρμοστα.

Ανέκαθεν έτρεφα - θα αναφερθώ συν Θεώ στο μέλλον εκτενέστερα γι’ αυτό - την ισχυρότατη πεποίθηση ότι τους κάθε λογής Θεομπαίκτες που μιλούν για "ευωδίες", "αερομεταφορές" και "χαμόγελα από την αιωνιότητα" πρέπει να τους αποθαρρύνουμε με κάθε τρόπο από αυτού του είδους την μη κατά Θεόν πρακτική.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο μιας διακριτικής προσέγγισης από τον Γέροντα μιας Μονής που γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις λόγω της ιδιότητάς του ως εξομολόγου και εξαιτίας της ποιμαντικής του πείρας.