ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΕΩΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

ΜΕΡΟΣ Θ΄

Ἐνδεικτικές παρεκκλίσεις των Οικουμενιστών σέ θέματα πίστεως

Της “Σύναξης” κληρικών και μοναχών για τον Οικουμενισμό

===========

Στήν πατριαρχική ἐπιστολή σημειώνεται μέ ἔμφαση ὅτι ἡ συμμετοχή στήν Οἰκουμενική Κίνηση γίνεται ≪ἄνευ οὐδεμιᾶς ὑποχωρήσεως ἐκ τῶν καιρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως≫ καί ἐκδηλώνεται ἡ ἔκπληξη, διότι ἡ κριτική μας ἐντοπίζεται σέ ≪μονομερεῖς καί ἐπιλεκτικάς ἀναφοράς καί ἑρμηνείας≫.

Θά εἴμασταν εὐτυχεῖς, ἄν μπορούσαμε νά συμφωνήσουμε μέ την πατριαρχική ἐπιστολή. Δυστυχῶς ὅμως φοβούμεθα ὅτι οἱ ὑποχωρήσεις καί οἱ ἀβαρίες στά θέματα τῆς πίστεως εἶναι πολλές καί σοβαρότατες.

Ἡ Σύναξή μας ἐπιφυλάσσεται νά παρουσιάσει τόμο ὁλόκληρο ἀπό τά πραχθέντα καί λεχθέντα ἐκ μέρους Ὀρθοδόξων ἰθυνόντων στα πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ δημοσίευσή τους θά ἐξεγείρει καί τήν πλέον νωθρή ὀρθόδοξη συνείδηση. Στήν παροῦσα περιοριζόμαστε μόνο σέ πολύ λίγα καί ὄχι ἀπό τά πλέον αἰχμηρά και ἀπαράδεκτα πού ἔχουν γραφῆ και λεχθῆ:

α) Ἡ ἀναπτυχθεῖσα στό χῶρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βαπτισματική θεολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας καθορίζονται ἀπό τό Βάπτισμα. Δηλαδή ὅποιος ἔχει βαπτισθῆ στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνήκει στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀνεξάρτητα μέ τό τί πιστεύει σέ βασικά θέματα πίστεως.

β) Ἀναφερθήκαμε ἤδη στήν Θ´ Γενική Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στο Πόρτο Ἀλέγκρε (2006), στήν ὁποία οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκπρόσωποι οὐσιαστικά ἀρνήθηκαν τήν Καθολικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας την ὁποία ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως.

Ὑπέγραψαν ὅτι ἡ πληρότητα τῆς καθολικότητος τῆς Ἐκκλησίας ἐξαρτᾶται ἀπό τό ἄν κοινωνεῖ μέ τίς προτεσταντικές παραφυάδες τοῦ ΠΣΕ!

γ) Στήν Κοινή Δήλωση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μέ τούς Μονοφυσίτες οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι ὑπέγραψαν ὅτι οἱ Μονοφυσίτες ≪διατήρησαν αὐθεντικῶς τήν αὐτήν ὀρθόδοξον πίστιν≫.

Μέ ἄλλα λόγια κακῶς οἱ Πατέρες τῆς Δ´ Οἰκουμ. Συνόδου τούς ἀπέκοψαν ὡς αἱρετικούς. Καί προφανῶς πλανήθηκαν καί οἱ Πατέρες τῶν ὑπολοίπων Ε´, Στ´, Πενθέκτης καί Ζ´ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἐπανέλαβαν τις καταδίκες!

δ) Ἀναφερθήκαμε στή συμφωνία τοῦ Balamand (1993), στήν ὁποία για πρώτη φορά οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι, κατά παράβαση πανορθοδόξων ἀποφάσεων, ἀναγνώρισαν την Οὐνία.

Στό Balamand ὅμως ὑπῆρξε καί ἄλλη ἀπαράδεκτη ὑποχώρηση στίς Παπικές ἀξιώσεις. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι ἀναγνώρισαν ὅτι κάτοχος τῆς ἀποστολικῆς διδαχῆς καί διαδοχῆς δέν εἶναι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀλλά καί ὁ Παπισμός. Ἐπί λέξει: ≪καί ἀπό τίς δύο πλευρές ἀναγνωρίζεται ὅτι αὐτό πού ὁ Χριστός ἐνεπιστεύθη εἰς την Ἐκκλησίαν Του – ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, συμμετοχή στα ἴδια μυστήρια, πρό πάντων στή μοναδική Ἱερωσύνη πού τελεῖ τή μοναδική θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἀποστολική διαδοχή τῶν Ἐπισκόπων - δεν δύναται νά θεωρεῖται ὡς ἡ ἰδιοκτησία τῆς μιᾶς μόνο ἀπό τίς Ἐκκλησίες μας≫!

Διερωτώμαστε αὐτοί πού ὑπέγραψαν τό κείμενο αὐτό ἔχουν συναίσθηση τί ὑπέγραψαν;

Ἀποδέχονται ὅτι ὁ Παπισμός διασώζει τήν ἀποστολική διδαχή, δηλαδή ὅτι τά δόγματα τοῦ filioque, τοῦ παπικοῦ πρωτείου, παπικοῦ ἀλαθήτου, ἡ κτιστή χάρη, οἱ ἀξιομισθίες τῶν ἁγίων, ἡ ἄσπιλη σύλληψη τῆς Θεοτόκου εἶναι μέρος τῆς ἀποστολικῆς διδαχῆς;

Παράλληλα ὅμως καί οἱ ἐντελῶς ἀντίθετες διδασκαλίες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι καί αὐτές μέρος τῆς ἀποστολικῆς διδαχῆς! Ἡ ἀπόλυτη θεολογική παράκρουση ἤ ἡ σύγχρονη νεοεποχίτικη θεολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία καί ἐδῶ και ἐκεῖ ὑπάρχει ἀλήθεια.

Κατά τά ἄλλα ἡ συμμετοχή μας στόν Οἰκουμενισμό γίνεται ≪ἄνευ οὐδεμιᾶς ὑποχωρήσεως ἐκ τῶν καιρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως≫. Ἤ μήπως τά ἀνωτέρω ≪εἶναι μονομερεῖς καί ἐπιλεκτικαί ἀναφοραί καί ἑρμηνεῖαι≫, ὅπως ἰσχυρίζεται ἡ πατριαρχική ἐπιστολή;

Δικαίως λοιπόν ἀκόμα καί ὁ ἐκ τῶν προβεβλημένων ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας, ὁμιλεῖ περί ≪ἐκτρόπων περί τήν δογματικήν ἀκρίβειαν τῆς Ὀρθοδόξου συμπεριφορᾶς≫ καί ὅτι ≪σήμερον, ἀτυχῶς, οὐδόλως διαφέρομεν τῶν Οὐνιτῶν≫ καί χαρακτηρίζει τόν Οἰκουμενικό Διάλογο μέ τή φοβερή φράση ≪ἀνόσιο παίγνιο≫!

ΠΗΓΗ:

Θρησκευτικά,

Ορθόδοξος Τύπος