ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ "ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ" ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ "ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ" ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Του Καθηγητή Βασίλειου Κερμενιώτη

====================

Ειλικρινά, αναριωτιέμαι ποιός «εβάσκανε» τους θεολογικούς συλλόγους της Λάρισας και του Βόλου και, τα τελευταία χρόνια, ακούγονται, από ‘κει, «ρήματα» αλλόκοτα και πρωτοφανή, που δεν συνάδουν με την θεολογική παράδοση της Εκκλησίας μας;

Προχθές, πήγε στη Λάρισα και ομίλησε, σε μια εκδήλωση κατάμεστη από κόσμο, ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, ο οποίος δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να εκθέσει τις θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ότι δηλαδή, ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν μπορούν να θεωρηθούν Εκκλησίες, αλλά ότι αποτελούν «αιρέσεις». Οι λόγοι αληθείας του διακεκριμένου Καθηγητή φαίνεται ότι δεν άρεσαν στους υπεύθυνους του τοπικού “Θεολογικού Συνδέσμου” οι οποίοι έγραψαν στην ιστοσελίδα τους τα εξής εξωφρενικά:

«Ο κ. Τσελεγγίδης διαφοροποιήθηκε απο τις απόψεις του Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Ελλάδος και των άλλων αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών (που θεωρούν μεν αιρετικές τις δοξασίες των Ρωμαιοκαθολικών για το «filioque» και το «Πρωτείο» του Πάπα, αλλά όχι και αιρετική σύμπασα της Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, καθώς δεν υπήρξε προς τούτο απόφαση Οικουμενικής Συνόδου) υποστηρίζοντας ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός από τη στιγμή που διέστρεψε το δόγμα έχασε τη θεία χάρη, εξέπεσε της Εκκλησίας, συνεπώς έπαυσε να είναι Εκκλησία».

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΡΩΤΗ. Γράφουν:

«Ο κ. Τσελεγγίδης διαφοροποιήθηκε από τις απόψεις του Πατριαρχείου [και] της Εκκλησίας της Ελλάδος».

Το ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι πρωτοστάτης της παναίρεσης του Οικουμενισμού, αυτό είναι γνωστό. Από πού, όμως, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι και η Εκκλησία της Ελλάδος εμφορείται από παρόμοιες πλανεμένες απόψεις; Γιατί λένε ψέματα και παραπληροφορούν τον κόσμο;

Επί μια διετία διετέλεσα Γραμματέας ενός σωματείου που αγωνίζεται κατά του Οικουμενισμού. Είχαμε πλήθος επαφών και πληροφοριών απ’ όλη την Ελλάδα. Ως εκ τούτου, μπορώ να πω, μετά λόγου γνώσεως, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μητροπολιτών της Εκκλησίας μας, θεωρούν αίρεση τον Παπισμό. Είναι λίγοι οι Αρχιερείς που πιστεύουν το αντίθετο. Το σημερινό κείμενο το κοινοποίησα και στην Ιερά Σύνοδο. Αν είναι ανακριβές αυτό που γράφω, ας με διαψεύσουν. Εξ’ άλλου, το 1993, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν υπέγραψε το κείμενο του Balamand με το οποίο αναγνωριζόταν εκκλησιαστική υπόσταση, Μυστήρια και αγιαστική Χάρη στον Παπισμό.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ. Γράφουν: «…που θεωρούν μεν αιρετικές τις δοξασίες των Ρωμαιοκαθολικών για το «filioque» και το «Πρωτείο» του Πάπα, αλλά όχι και αιρετική σύμπασα την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία».

Να με συμπαθάν οι θεολόγοι της Λάρισας, αλλά αυτό μου φαίνεται σαν θεολογική «σχιζοφρένεια»! Παραδέχονται μεν ότι ο Παπισμός έχει αιρετικές κακοδοξίες, ωστόσο δε, θεωρούν ότι αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι Εκκλησία του Χριστού! Είναι σαν να λέμε ότι μπορεί ένας να διέπραξε κάποια εγκλήματα, αλλά δεν παύει να είναι καλός και άγιος άνθρωπος!

Κύριοι θεολόγοι, δεν λέει ο Χριστός ότι όποιος προσθέσει ή αφαιρέσει το παραμικρό από το Ευαγγέλιο «ελάχιστος κληθήσεται εν τῄ βασιλείᾳ των Ουρανών»; Οι Πατέρες, ερμηνεύοντας το «ελάχιστος κληθήσεται», αποφαίνονται ότι σημαίνει πως θα εκβληθεί εκτός της Βασιλείας του Θεού. Σύμφωνα, λοιπόν με τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου, οι καινοτομούντες Παπικοί είναι εκτός Σωτηρίας! Αλλά και οι Άγιοι επαναλαμβάνουν αυτή την αλήθεια. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει: «Αυτός ο καταραμένος όφις (= ο Διάβολος) διά των πειθηνίων οργάνων του, των παπικών, καινούργιες περί Θεού εισάγει διδασκαλίες».1

Είναι δυνατόν η Εκκλησία του Χριστού που είναι άσπιλη και πλήρης φωτός και αληθείας, να περιθάλψει αιρετικές δοξασίες, που είναι ακαθαρσία, σκότος και ψεύδος; Άπαγε της βλασφημίας! «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β' Κορ. 6:14)

Ο Άγιος Νεκτάριος είναι σύγχρονος Άγιος. Διασώζονται και φωτογραφίες του! Είναι γνωστό ότι έχει συγγράψει ένα δίτομο έργο που είναι καταπέλτης κατά του Παπισμού. Εκεί, χωρίς ψευτοευγένειες και κούφιες αγαπολογίες, κατατάσσει τον Παπισμό στις αιρέσεις και τις πλάνες. Αν ο Άγιος πλανήθηκε και συκοφάντησε τους «Αγιώτατους» Πάπες και «την αδελφήν Εκκλησίαν της Ρώμης», τότε ο Θεός δεν θα τον καθιστούσε Άγιο και θαυματουργό!

Επίσης, θα αναφέρω και την αγιασμένη μορφή του Αγίου Όρους, τον Γέροντα Παΐσιο, που θεωρούσε τον Παπισμό ως «τον μεγαλύτερο εχθρό της Ορθοδοξίας»!2 Τώρα, πώς είναι δυνατόν «ο μεγαλύτερος εχθρός της Ορθοδοξίας» να είναι ταυτόχρονα και «Εκκλησία του Χριστού», αυτό μόνο μια «θεολογία» σατανική και διεστραμμένη θα μπορούσε να το «εξηγήσει»!

Τέλος, ο µακαριστός Βοηθός Επίσκοπός της Αρχιεπισκοπής Αµερικης για το Μεξικό, Παύλος Ballester -Convallier (1970-†1984), που εγκατέλειψε τον Παπισµό και ασπάσθηκε την Ορθοδοξία, μνημονεύει τους εξωφρενικούς λόγους ενός Καρδινάλιου, του Βελλαρμί-νου (1542-1621), τον οποίο η Παπική «Εκκλησία» ανακήρυξε «άγιο». Αυτός, λοιπόν, λέει τα εξής με φυσικότατο ύφος: «Αν ο Πάπας καμιά μέρα επιβάλει αμαρτίες και απαγορεύσει αρετές, η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να πιστεύση, ότι οι αμαρτίες αυτές είναι καλές και ότι οι αρετές εκείνες είναι κακές»!3 Απ’ αυτό και άλλα πολλά, ο µακαριστός ορθόδοξος Αρχιερέας, συμπεραίνει ότι ο Παπισµός έχει τέτοιον καλπάζοντα εωσφορισµό, που «λίγο ακόµη και θα αποκαλέσει τον Κύριό µας αντιπρόσωπο του Πάπα στον Ουρανό»!4

Συνεπώς, αγαπητοί θεολόγοι της Λάρισας, αν είναι Εκκλησία ο Παπισμός, τότε και ο Σατανισμός είναι Εκκλησία!

Ερωτώ, λοιπόν, τους κουλτουριάριδες θεολόγους της Λάρισας (και του Βόλου): Επιμένετε ακόμη να θεωρείτε τον Παπισμό «Εκκλησία», ενώ γνωρίζετε, από την εκκλησιαστική ιστορία που σπουδάσατε, ότι πλήθος Αγίων μας τον πολέμησαν; (Μέγας Φώτιος, Γρηγόριος Παλαµάς, Μάρκος Ευγενικός, Συµεών Θεσσαλονίκης, Νικόδηµος Αγιορείτης, Αθανάσιος Πάριος, Κοσµάς Αιτωλός, Άγιος Νεκτάριος, Μελέτιος Γαλησιώτης και άλλοι). Μήπως θεωρείτε ότι όλοι αυτοί οι πνευματοφόροι Άγιοι ήταν «φανατικοί» και «εμπαθείς» και παρεξήγησαν τους Δυτικούς και έπρεπε να γεννηθούν οι σημερινοί, πλήρεις «σοφίας», «αγάπης» και «κατανοήσεως», λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιερείς και θεολόγοι για «λύσουν» την παρεξήγηση;

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΡΙΤΗ. Γράφουν: «…αλλά όχι και αιρετική σύμπασα της Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, καθώς δεν υπήρξε προς τούτο απόφαση Οικουμενικής Συνόδου».

Ερωτώ και πάλι τους μοντέρνους και εκσυγχρονισμένους θεολόγους της Λάρισας (και του Βόλου): Τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ποιά Σύνοδος έχει, μέχρι σήμερα, συγκληθεί για να τους καταδικάσει; Καμμία. Κι όμως, αμφιβάλλει κανείς ότι είναι αιρετικοί; Και μη μας πείτε ότι οι Χιλιαστές έχουν πλήθος αιρετικών διδασκαλιών, γιατί θα σας απαντήσουμε ότι και οι αιρετικές κακοδοξίες του Παπισμού είναι, περίπου, είκοσι! Ούτε να επικαλεσθείτε το γεγονός ότι οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά πλήττουν βάναυσα το δόγμα της Αγίας Τριάδος, μη αποδεχόμενοι το Χριστό ως Θεό, γιατί θα σας αποστομώσει ο λόγιος ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, ο οποίος γράφει ότι: «Η διδασκαλία περί εκπορεύσεως του Παναγίου Πνεύματος “και εκ του Υιού (Filioque)” καταλήγει στην διάλυση της Aγίας Τριάδος και στην υποτίμηση του Τρίτου Προσώπου της. Η υποβίβαση του Aγίου Πνεύματος συνι-στά αίρεση και αθεΐα»! 5

Εν τούτοις, εφόσον οι λαρισαίοι θεολόγοι θέλουν «απόφαση Οικουμενικής Συνόδου», για να πεισθούν ότι ο Παπισμός είναι αίρεση, θα τους υπενθυμίσουμε ότι αρκετοί Άγιοι6 θεωρούν τη Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου, το 880 μ.Χ., που καταδίκασε την αίρεση του Filioque, ως ισόκυρη με τις επτά Οικουμενικές Συνόδους, γι΄αυτό και ονομάστηκε «Η’ Οικουμενική Σύνοδος»! Και βέβαια, υπάρχουν πολλές ακόμη Σύνοδοι που έχουν καταδικάσει τον Παπισμό (το 1341, 1347, 1451, και οι νεώτερες πατριαρχικές Σύνοδοι της Κων/πόλεως, το 1722, 1727 και το 1838).

Και το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας του “Θεολογικού Συνδέσμου Λάρισας” καταλήγει ως εξής: «Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν: ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιγνάτιος, ο οποίος συνταυτίσθηκε με τις ομολογιακές, όπως τις χαρακτήρισε, θέσεις του ομιλητή καθηγητή». Να, λοιπόν, που ο τοπικός Μητροπολίτης «άδειασε» και άφησε εκτεθειμένους τους θεολόγους του! Επιβεβαιώνεται αυτό που γράψαμε, ότι δηλαδή, οι ελλαδίτες Αρχιερείς μπορεί να καλούν τον Πατριάρχη και να έχουν καλές σχέσεις μαζί του, δεν εστερνίζονται, όμως, τα αιρετικά του φρονήματα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

_____________

1. Λόγοι αποδεικτικοί περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύµατος», Λόγος α΄, μετάφρ.

2. Λόγοι Σοφίας και Χάριτος του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Μακαρίου Ιερομονάχου, Ιερού Κελίου Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγίου Όρους, Εκδόσεις: «Η Αγία Άννα», Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 101-102

3. Ballester-Convallier, «Γιατί εγκατέλειψα τον παπισµό», περιοδικό «Θεοδροµία», τεύχος 1, Ιανουάριος-Μάρτιος 2006. www.oodegr.com/oode/papismos/empeiries/monaxos_1.htm

4. Βλέπε την προηγούμενη παραπομπή

5. Μητροπολίτου Ναυπάκτου, Ανατολικά, εκδ. Ι. Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), Λειδαδειά 1993. τόμ Α', σελ. 413-414

6. Νικόλαος Καβάσιλας, Συµεών Θεσσαλονίκης, Μάρκος ο Ευγενικός, Άγιος Νεκτάριος και άλλοι.