"ΕΞΕΒΑΛΟΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΠΕΚΤΕΙΝΑΝ"

"ΕΞΕΒΑΛΟΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΠΕΚΤΕΙΝΑΝ"

«Καί ὅμως ζεῖ καί τόν τρέμουν»

«Καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος͵ τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις;» (Ματθ. κα’ 39).

Του θεολόγου κ. Ιωάννη Ρεντζίδη

==============================

Εἶναι γνωστή σέ ὅλους μας ἡ προφητική παραβολή τοῦ Κυρίου περί τῶν κακῶν γεωργῶν (Ματθ. κα’ 33-41, Μαρκ. ιβ’ 1-9). Αὐτοί «ἐξέβαλον ἔξω» ἀπό τόν ἀμπελῶνα καί ἐφόνευσαν τόν Υἱόν τοῦ Βασιλέως. Εἶναι προφανής ὁ λόγος τῆς μεθοδεύσεως αὐτῆς. Ἤθελαν νά δημιουργηθῆ ἡ ἐντύπωσις ὅτι ὁ φόνος ἔγινε ἔξω ἀπό τήν περιοχή τῆς ἀμέσου ἁρμοδιότητός των καί ἑπομένως οἱ ἴδιοι δέν εἶχον οὐδεμία εὐθύνη γιά τό ἔγκλημα. Ἄλλοι ἐνδεχομένως νά εἶναι οἱ φονεῖς καί οἱ ὑπεύθυνοι.

Αὐτό πράγματι ἔπραξαν οἱ γραμματεῖς καί οἱ φαρισαῖοι. Δέν ἐσταύρωσαν τόν Κύριο μέσα εἰς τήν Ἁγία Πόλι Ἱερουσαλήμ. Ἐκεῖ εἶχαν τήν εὐθύνη τῆς λειτουργίας τοῦ Θείου Νόμου καί τήν ἁρμοδιότητα ὥστε ὅλα νά γίνωνται κατά τό Θεῖο Θέλημα. Νά τελοῦνται θυσίες καί εὐχαριστίες πρός τόν Θεό μέσα εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ Ναό τοῦ Σολομῶντος. Ἡ σταύρωσις λοιπόν συνετελέσθη ἔξω ἀπό τήν ἁγία περιοχή τῆς εὐθύνης τῶν ὑπευθύνων τοῦ Νόμου: «Καὶ ὅτε ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον͵ ἐκεῖ ἐσταύρωσαν Αὐτὸν...» (Λουκ. κγ’ 33).

Τήν ἴδια τακτική ἐφαρμόζουν ἀείποτε ὅσοι ἐγκληματοῦν μέσα στόν ἱερό χῶρο τοῦ Κυρίου. Κάνουν τό ἔργο τους «ἔξω ἀπό τόν ἀμπελῶνα». Ὅταν θέλουν νά ἐνεργήσουν τά ἀπηγορευμένα «ἐξάγουν» τό ὅποιο θῦμα ἔχουν βάλει στό στόχο τῆς φαρέτρας τους. Μνημονεύουμε δύο κτυπητά παραδείγματα:

«Ἐξέβαλον ἔξω» τόν Ἱερό Χρυσόστομο, μακρυά ἀπό τήν Πόλη τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἰς τά Κόμανα τῆς Ἀρμενίας καί ἐκεῖ «ἐφόνευσαν αὐτόν».

«Ἐξέβαλον ἔξω» τόν Ἅγιο Νεκτάριο ἀπό τά Πατριαρχεῖα τῆς Ἀλεξανδρείας καί τόν ἄφησαν νά προσπαθῆ νά ἐπιζήση. Νά ἱκετεύη στά διάφορα ὑπουργεῖα γιά ἕνα κομάτι ψωμί.

Καί τό τελευταῖο, καί ὄχι ἔσχατο περιστατικό:

«Ἐξέβαλον ἔξω», δώδεκα ἐναρέτους Μητροπολίτες ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ τήν βοήθεια τῆς δικτατορίας τοῦ Ἰωαννίδη. Οἱ ὄντες ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Περιβόλου ἐκεῖ «ἔξω» τούς ἄφηναν καί τούς ἀφήνουν νά «ἀργοπεθαίνουν».

Καί ἔκτοτε οἱ καθήμενοι μέσα εἰς τόν Ἱερό Ἀμπελῶνα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προσποιοῦνται ὅτι δέν ἔχουν καμιά εὐθύνη, γιατί οἱ ἀδικούμενοι εἶναι πεταμένοι «ἔξω».

Πέρασαν τριάντα ἕξη ὁλόκληρα χρόνια ἀντικανονικότητος καί μέσα σ’ αὐτά, ἐπειδή οἱ ἔνοχοι δέν ἔνιωθαν καλά μέ τήν «πρώτη ἐκβολή ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος» ἐχώρησαν στήν «δεύτερη ἐκβολή» μήπως καί ἡσυχάσουν μ’ αὐτούς καί τό λαό πού τούς ἐλέγχει. Μήπως καί ἔχουν καλή δικαιολογία πρός τόν Κύριο πού τούς ἀνέχεται.

Τούς «ξαναβγάζουν πιό ἔξω» μέ τό λεγόμενο (ἀνύπαρκτο) ἐπιτίμιο τῆς «ἀκοινωνησίας». Τώρα ὅλα εἶναι ἐντάξει. Ἄς πεθάνουν « τελείως ἔξω ἀπό τόν ἀμπελῶνα».

Ἀλλά καί πάλι οἱ ἔνοχοι δέν μποροῦν νά γαληνεύσουν. Οἱ «Ἐρινύες» τούς καταδιώκουν ἀδυσώπητα. Καί αὐτοί ἀντί νά μετανοήσουν συνεχίσουν τά ἄνομα ἔργα τους. Μετά ἀπό πολυετεῖς προσπάθειες, μόλις πρίν ἀπό ἕνα μῆνα «καταφέρνουν» (ὅπως λανθασμένα πιστεύουν) νά δώσουν τό τελειωτικό κτύπημα:

«Ξαναπετοῦν ἔξω» καί ἀπό τόν περιβάλλοντα τόν ἀμπελῶνα χῶρο γιά τρίτη φορά, τόν ἐναπομείναντα κ. Νικόδημο Γκατζιρούλη, τόν κανονικό Μητρπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος. Δηλαδή, ξαναδιασποῦν, διαλύουν καί μετωνομάζουν τήν ἐναπομείνασα Μητρόπολι Ἀττικῆς. «Τώρα δέν ὑπάρχει πλέον Μητρόπολις μέ αὐτό τό ὄνομα· ἄρα δέν τίθεται θέμα Ἐκκλησιαστικό», ἀποφαίνονται.

Καί σέ ὅλες αὐτές τίς τραγικές καταστάσεις ἔρχεται ὁ καταπατήσας τμῆμα τῆς Μητροπόλεως καί ἐνεργήσας διά τήν νέαν διχοτόμησιν ὑπέρ τοῦ ἐκλεκτοῦ του Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἱεροθέου Καλογεροπούλου, νά ἐκδηλώση τίς «καλές του προθέσεις». Τήν 3-3-2010 ὁ Μεσογαίας Νικόλαος (Χατζηνικολάου) ὁμιλεῖ ὡς ἀνεύθυνος γιά τό ἔγκλημα: Ἐγώ, λέγει, «θά» παρητούμην ἐάν ὁ κ. Νικόδημος τό ἤθελε. Αὐτά ἰσχυρίζεται, ἀλλά «κατέχει» ἀντικανονικῶς τήν ξένη μητρόπολι ἐπί ἑξαετία καί πλέον. Δηλαδή ὁ κ. Νικόδημος «ἐξεβλήθη ἔξω» τοῦ Ἀμπελῶνος καί ἐσεῖς κύριε Νικόλαε νομίζετε πώς δέν ἔχετε οὐδεμία εὐθύνη;

Καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὁ κ. Ἱερώνυμος Β’; Αὐτός νομίζει ὅτι δέν φέρει εὐθύνη.! Πέραν τῶν ἄλλων ἔργων του καί τῶν ὑποσχέσεών του γιά ἐπίλυσι τοῦ θέματος συνεχίζει τήν ἰδία τακτική.!

«Ξαναβγάζει ἔξω» τόν κ. Νικόδημο ἀπό τήν συζήτησι τῆς Ἱεραρχίας 2008, παρά τήν ἀπαίτησι τριάντα τριῶν Μητροπολιτῶν (!) νά συζητηθῆ τό θέμα. Καί ἔκτοτε ὁ κ. Ἱερώνυμος κατηφορίζει διαρκῶς. Παραπέμπει τό θέμα ἀπό Ἱεραρχία σέ Ἱεραρχία. Καί τέλος, ἐπιτυγχάνει νά διχοτομήση τήν πολύπαθη Μητρόπολι Ἀττικῆς.!

Διαπιστώνουμε πώς, κάποιοι ὑπογράφουν «ληξιαρχικές πράξεις θανάτου», γιά ἐκεῖνον πού «ἐξέβαλον ἔξω». Ὁ μέν Ἀρχιεπίσκοπος μέ τίς ἀναβολές καί τίς μηχανορραφίες, ὁ δέ Μεσογαίας Νικόλαος (Χατζηνικολάου) λέγοντας ὅτι, θά παρητεῖτο γιά τόν κ. Νικόδημο ἀλλά αὐτός δέν τό θέλει, καί εἶναι καί γέρων καί... (ἐννοεῖται πόσο θά ζήση ἀκόμη νά μᾶς παιδεύη...;)

Ὅλοι ὅσοι σκέπτονται ἀνάλογα ἴσως δέν ἔχουν ἀκούσει ποτέ ἐκεῖνο τό περίφημο ποίημα τοῦ Γ. Δροσίνη, ὅπου ὁμιλεῖ ὁ Κύριος καί ἐρωτᾶ τούς πάντες:

«τίς ἐμοῦ ὦ βέβηλε κάλλιον γνωρίζει ἤ ζωήν ἤ θάνατον πότε νά χαρίζη;»

Τώρα τί ἀπομένει καί τί εἶναι τό δέον γενέσθαι;

Ἐμεῖς προτείνουμε ἀνεπιφύλακτα καί μέ σαφήνεια: Οἱ ἐκλέκτορες δέν πρέπει νά δεχθοῦν νά προσυπογράψουν τήν «ἐκ νέου ἐκβολήν» «ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος» ἑνός ἐπιλέκτου Ἱεράρχου. Ἄς ψηφίσουν μέ ἀποφασιστικότητα καί σταθερότητα τόν κ. Νικόδημο γιά τήν Κηφισιά καί κανέναν γιά τό Ἴλιο!!! Δέν ἀλλάζει ἡ Μητρόπολις καί ἡ οὐσία, ἔστω καί χίλια ὀνόματα ἄν τῆς ἀλλάξουν μερικοί κουτοπόνηροι!!!

Ἔτσι ἁπλᾶ καί καθαρά. Μερικά πράγματα ἐπιλύονται μόνο σέ πέντε λεπτά!!

Τέλος, γενικεύοντας τό πρᾶγμα, ἀφιερώνουμε ἕνα μικρό ποιητικό κομάτι πρός ὅλους ἐκείνους πού μέ διαφόρους τρόπους «ἐκβάλλουν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος» δικαίους καί ἐναρέτους ἀνθρώπους τοῦ Κυρίου:

«Ξανακατέβα εἰς τή γῆ, Δάσκαλε μή φοβᾶσαι

θά σέ ξανασταυρώσουσι ὅτι λογῆς καί νἆσαι.

Ἔχουμε ὅτι φανταστεῖς, σέ τοῦτον τόν πλανήτη,

πόμπες ναπάλμ, σφαῖρες ντούμ-ντούμ, πόμπες τοῦ οὐρανίου.

Πονεῖ ἡ γῆ ...

ἀτομικές καί ἔξυπνες, πόμπες τοῦ νετρονίου.

Ἀπό τοῦτα ὅλα σίγουρα ἕνα θά μολογήσω

ὅτι θά σέ ξανασταυρώσουσιν, μπαίνω ἐγγυητής σου».

(Πιερῆς Πιερέττης Κύπριος ποιητής).