ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΚΥΡΙΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΘΕΝΤΑ

ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΚΥΡΙΟ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

------------

Χρήστου Κων. Λιβανού, Η Ιστορία φυλλοροεί..., Εκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος “Ο Σταυρός”, Αθήναι 2009, σσ. 367.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

====================

Από χρόνια παρακολουθώ την αρθρογραφία του κ. Χρ. Λιβανού στον “Ορθόδοξο Τύπο”, στη “Θεοδρομία” και σε άλλα χριστιανικά έντυπα και χαιρόμουν ιδιαίτερα για όσα ωραία άρθρα του έτυχε να διαβάσω. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο του και θα ήθελα να τον συγχαρώ, με όλη μου την καρδιά, για την ωραία έκδοση που μας χάρισε. Πρόκειται για πολύ καλαίσθητη έκδοση που κοσμείται με δεκάδες έγχρωμες και μαυρόασπρες φωτογραφίες, εικόνες, γκραβούρες και σκίτσα.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΟΧΙ “ΦΡΑΓΚΙΚΕΣ” ΕΙΚΟΝΕΣ

_________________

Μια φιλική παρατήρηση: Καλόν είναι να αποφεύγεται η χρήση “φράγκικων” κακόγουστων εικόνων οι οποίες ήταν σε ευρεία χρήση πριν τη δεκαετία του 1970. Τις πλείστες φορές είναι τέχνη πολύ κακής ποιότητας. Το πιο σημαντικό: Εκφράζει το φρόνημα της σαρκός! Οχι του ορθοδόξου πνεύματος που ιστορεί η Βυζαντινή αγιογραφία. Είναι απόλυτα κατανοητό να περιέχονται σε μια έκδοση πίνακες μεγάλων ζωγράφων (Bruegel, Pointer κτλ.), σκίτσα, και φωτογραφίες. Οχι, όμως, “φράγκικες” εικόνες του Κυρίου, της Θεοτόκου ή των Αγίων. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, υπέροχες αρχαίες βυζαντινές εικόνες και εικόνες μεγάλων σύγχρονων Βυζαντινών αγιογράφων (του Κόντογλου κ.ά.) που μπορούν να χρησιμοποιούνται στις εκδόσεις των ορθόδοξων βιβλίων.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

________________

Στο περιεχόμενο τώρα: Το βιβλίο είναι λίαν ευανάγνωστο και πραγματεύεται το θέμα των αποκαλυπτικών χρόνων που ζούμε. Αρχίζει με μια ωραία αναφορά στον εν πολλοίς άγνωστο αλλά και ξεχασμένο κορυφαίο ακαδημαικό και επιφανή πολιτικό ηγέτη Παναγιώτη Κανελλόπουλο και προβάλλει την άδολη πίστη του προς τον Κύριο. Είναι τόσο ενθαρρυντικό να συνειδητοποιούμε ότι ανέκαθεν υπήρχαν πολιτικοί ηγέτες με ειλικρινή αγάπη προς το Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τους άθεους και απάτριδες που μας κυβερνούν σήμερα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

______________

Ο κ. Λιβανός μιλά για την εσχατολογία ως άνθρωπος της Εκκλησίας. Αποφεύγει τις τρεις κακοτοπιές που πέφτουν πολλοί που πραγματέυονται το θέμα:

α) Κατατρομοκρατούν τους πιστούς χωρίς να τους οδηγούν στη μετάνοια,

β) Προσφεύγουν σε εγκοσμιοκρατικές πρακτικές που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν μια χιλιαστικής υφής εγκόσμια βασιλεία. Υποκύπτουν, δηλαδή, στον τρίτο πειρασμό που υπέβαλε ο διάβολος στον Κύριο: “Θα σου δώσω τα βασίλεια του κόσμου αν πέσεις να με προσκυνήσεις”, και

γ) Διακρίνονται για την τάση απομόνωσης σε κλειστές κοινότητες “καθαρών” έξω από την Εκκλησία. Δηλαδή, "επειδή ζούμε τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σε μέρες χαλεπές και πονηρές, ας εξέλθωμεν και ας αφορισθούμε από τον κόσμο επειδή δεν υπάρχει ελπίδα. Τα πάντα χάθηκαν. Ολα προδόθηκαν. Εμείς μείναμε οι μόνοι εκλεκτοί και πρέπει να περιχαρακωθούμε σε δικές μας καθαρές κοινότητες".

Και οι τρεις πιο πάνω προσεγγίσεις δεν εκφράζουν Ορθόδοξο φρόνημα.

ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

_______________

Αντίθετα ο κ. Λιβανός, αντί να καταφύγει σε κάποια από τις πιο πάνω αντορθόδοξες προσεγγίσεις, περιγράφει, με έντονες πινελιές, το μέγεθος και το εύρος της αμαρτίας στον κόσμο. Οι θέσεις, όμως, του καλού συγγραφέα κινούνται στη σωστή προοπτική. Ο αγώνας, διευκρινίζει, θα δοθεί στην Εκκλησία με τα ευαγγελικά μυστήρια και με τις ευαγγελικές αρετές. Το όπλο του Χριστιανού εναντίον της αμαρτίας είναι η Νινευιτική μετάνοια. Διακηρύσει ότι “ο Χριστός εξήλθεν νικών και ίνα νικήση”. Πιστεύει ότι “μείζων ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω” και ομολογεί ότι “οι πύλες του Αδη δεν πρόκειται να κατισχύσουν της Εκκλησίας”. Ετσι, αντί να τρομοκρατήσει τους πιστούς ή να τους προτρέψει σε Εσσιανικά ή χιλιαστικά μοντέλα προτρέπει όλους να ακολουθήσουν τη δοκιμασμένη οδό της Νινευιτικής μετάνοιας και της ελπίδας στον Αναστημένο Κύριο.

ΣΤΗ ΒΑΡΙΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

_________________

Μου κάνει εξαιρετική εντύπωση τώρα που ζω έντονα τον αντιοικουμενιστικό αγώνα το εύρος της επίδρασης του π. Αυγουστίνου στη σύγχρονη εκκλησιαστική Ιστορία. Τα χιλιάδες πνευματικά τέκνα που ποδηγέτησε στον Κύριο βρίσκονται σήμερα στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα της Εκκλησίας εναντίον του Οικουμενισμού και των άλλων αιρέσεων. Ο κ. Χρ. Λιβανός, όπως και τόσοι άλλοι κληρικοί, μοναχοί και λαικοί, ανήκει στην πλειάδα των ευλογημένων ψυχών που εμπνεύσθηκαν και εμπνέονται από την προσωπικότητα και τους αγώνες του π. Αυγουστίνου, σε όλα τα μήκη και πλάτη, όχι μόνον της Ελληνικής πατρίδας αλλά και της Ομογένειας και της ανά την Οικουμένη Ελληνικής διασποράς.

Γι' αυτό ακριβώς ο καλός συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του, όπως αναφέρει, στους "δύο πατέρες" του: "Στον αείμνηστο κατά σάρκα πατέρα μου και στον Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο. Στον πρώτον οφείλω το ζην. Στον δεύτερο, και στην ιεραποστολική κίνησί του, οφείλω το ζην εν Χριστώ.”