ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ-ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Εβραίους ΣΤ΄ 13-20)

Του Αρχιμανδρίτη

Ιωήλ Κωνστάνταρου

==========

Όσο περισσότερο κανείς μελετά το λόγο του Θεού, τόσο και περισσότερο διαπιστώνει ότι η ορθή πίστη στον Θεό, χαρίζει στον άνθρωπο και ευλογία και ευτυχία.

Αντιθέτως, όταν ο άνθρωπος έχει άγνοια του θείου θελήματος, καταντά δυστυχής, διότι δεν έχει, πλην των άλλων, πού να στηρίξει τη ζωή του.

Ενώ ο πιστός στηρίζεται στον Θεό και στις Επαγγελίες του, ο άπιστος ταλαιπωρείται μέσα στα υπαρξιακά του κενά και στις καθημερινές αντιξοότητες…

Ακριβώς τις αλήθειες αυτές, δηλαδή την στήριξη και την ελπίδα του πιστού ανθρώπου, μας τονίζει και ο Απόστολος στο ανάγνωσμα της Δ΄ Κυριακής των Νηστειών.

• Αν μελετήσουμε το κείμενο, θα δούμε ότι ο θείος Απόστολος κάνει λόγο για τον Πατριάρχη Αβραάμ και λέει ότι σ’ αυτόν έδωσε ο Θεός την υπόσχεση ότι θα αποκτήσει πλήθος απογόνων. Φυσικά, αυτό ξεπερνούσε τους φυσικούς όρους, αφού τόσο ο Αβραάμ ήταν γέροντας, όσο και η σύζυγός του Σάρρα ήταν στείρα αλλά και μεγάλης ηλικίας. Όταν όμως υπόσχεται ο Θεός κάτι, δεν μπορεί παρά να πραγματοποιηθεί απολύτως αυτό αφού «ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα». Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση αυτή που μελετούμε, ο Αβραάμ έλαβε εκείνο που πίστευε και περίμενε ακράδαντα από τον Θεό. Απέκτησε δηλ. τον υιόν του Ισαάκ, και στη συνέχεια οι απόγονοί του οι σαρκικοί έγιναν πάμπολλοι, γενεές - γενεών. Όμως, οι κατά σάρκα απόγονοι από τον Ισαάκ, αυτοί δηλαδή που θα κληρονομήσουν και την πίστη του γενάρχη του Αβραάμ, έγιναν αναρίθμητοι όπως και τα άστρα του ουρανού. Και αυτοί είναι όλοι οι πιστοί και οι άγιοι που αποτελούν το «νέφος των αγίων και των σεσωσμένων», αλλά και τα αναρίθμητα μέλη της στρατευομένης μας Ε κκλησίας, από την αρχή έως και το τέλος των αιώνων.
• Είπαμε στην αρχή, αγαπητοί μου, ότι η ορθή πίστη στον Θεό, χαρίζει στον άνθρωπο ευλογία και ευτυχία. Γιατί άραγε; Μα, διότι ο πιστός Χριστιανός έχει σπουδαία στηρίγματα στα οποία θεμελιώνει αυθεντικά τη ζωή του. Και, όπως ο Αβραάμ είχε τις υποσχέσεις του Θεού, έτσι και ο κάθε άνθρωπος που εμπιστεύεται τον εαυτό του στην αγάπη του Θεού, έχει λάβει τις θείες υποσχέσεις, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον.

Αυτή η κατάσταση, η εμπιστοσύνη δηλ. στην παντοδυναμία του Θεού και ο συνειδητός αγώνας της εφαρμογής των θείων εντολών, χαρίζει στον άνθρωπο την πολύτιμη ευλογία με όλες τις ουράνιες εκφάνσεις της.

Τούτη ακριβώς η κατάσταση, κάνει τον άνθρωπο να μη στέκει στις δυσκολίες που οπωσδήποτε φέρνει η ίδια η ζωή, αλλά τον βοηθά να προσηλώνει το βλέμμα του σ’ Αυτόν τον Κύριο και να βλέπει τα αποτελέσματα των δοκιμασιών, γευόμενος απ’ την αρχή την ευτυχία που ολοκληρωτικά θα απολαύσει στο τέλος του αγώνα.

• Αλλά θα ρωτήσει τώρα κάποιος: Ποιες είναι αυτές οι υποσχέσεις και οι επαγγελίες που μας έχει δώσει ο Θεός και που η πίστη μάς κάνει να τις ζούμε;

Είναι δύο ειδών οι υποσχέσεις: Αυτές που αφορούν την παρούσα ζωή, και αυτές που έχουν να κάνουν με το μέλλον μας. Με το αιώνιο, ευλογημένο και μακάριο μέλλον μας.

Και όσο μεν αφορά την πρόσκαιρη αυτή ζωή, έχουμε για παράδειγμα την υπόσχεση από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού ότι Εκείνος θα μας δίνει πάντοτε ό, τι έχουμε ανάγκη και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να μεριμνούμε και να αγωνιούμε όπως κάνουν οι άπιστοι και γενικώς όσοι δεν ζουν συνειδητά τη ζωή της Χάριτος.

Όσον δε αφορά τώρα το μέλλον μας, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος, θα έλθει και πάλι ένδοξος «κρίναι ζώντας και νεκρούς» και «της Βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος».

• Πολλές και συγκλονιστικές είναι, αδελφοί μου, οι υποσχέσεις του Θεού προς εμάς τους ανθρώπους. Το θέμα όμως δεν είναι τόσο οι επαγγελίες και οι θείες υποσχέσεις που μετά βεβαιότητος θα πραγματοποιηθούν. Το θέμα θα πρέπει να εννοήσουμε ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Αν δηλαδή πιστεύουμε απολύτως και αν προσπαθούμε να ζούμε το Πανάγιο και Σωστικό θέλημα του Θεού μας.

Επίσης, ένα άλλο βασικό στοιχείο στο κεφάλαιο της πνευματικής ζωής, είναι να διαθέτουμε υπομονή και να μην αδημονούμε. Να μάθουμε δηλ. να περιμένουμε χωρίς να κλονιζόμαστε. Να παραμένουμε ατάραχοι και ειρηνικοί όταν βλέπουμε δίπλα μας τα πάντα να χάνουν την ισορροπία τους και να καταρρέουν. Κυρίως δε, στην αλλοπρόσαλλη εποχή που ζούμε, όταν βλέπουμε «να πλανώνται και αυτοί οι εκλεκτοί», εμείς να παραμένουμε, Χάριτι Θεού βέβαια, εδραίοι και αμετακίνητοι στο Ορθό Δόγμα και στο Ευαγγελικό ήθος. Δυστυχώς, το περιβάλλον μας παρουσιάζει δυσσέβεια ηθικώς ανερμάτιστη και δογματικώς απροσανατόλιστη.

Επιβάλλεται λοιπόν η πίστη μας, η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας να είναι συνεχής, καρτερική και θερμή, ώστε δια της ευλογίας του Θεού να αισθανόμαστε στην ύπαρξή μας ειρήνη, αγάπη, δύναμη και αντοχή.

Αν συμβαίνει αυτό, τότε και «τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών» θα τον διανύσουμε «εν ειρήνη και μετανοία», αλλά και όταν θα έρθει η ευλογημένη μας ώρα, Αυτός ο Αρχηγός της πίστεώς μας, Κύριος Ιησούς Χριστός, θα μας χαρίσει την αιώνια Βασιλεία Του, την απόλαυση της Δόξας του ουρανού.

Αμήν.