ΑΡΧΙΖΕΙ ΩΣ "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ" ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΕ ΣΧΙΣΜΑ

ΑΡΧΙΖΕΙ ΩΣ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”

ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ

ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΕ ΣΧΙΣΜΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

________________

Πιστεύω ότι πρόθεση όσων καλών αδελφών μελετούν το ενδεχόμενο “αποτείχισης” ΔΕΝ είναι να καταλήξουν σε σχίσμα.

Αυτό όμως δεν είναι αφ’ εαυτού αρκετόν για να αποσοβήσει τον κίνδυνο. Ας μην υπερτιμήσουν τη δυνατότητά τους να ελέγξουν τις σχισματικές τάσεις μιας ζηλωτικής ομάδας όσοι εκκινήσουν αυτή την πορεία. Είναι καθαρός πειρασμός αν πιστέψουν ότι θα είναι σε θέση να συγκρατήσουν από τον κρημνό της αβύσσου όσους ξεκίνησαν την “αποτείχιση”.

Ας μην παίζουμε "εν ου παικτοίς".

Τα σχίσματα δεν προσφέρονται για παιγνίδια.

ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

________________________

Το απίστευτο κατάντημα των Παλαιοημερολογιτών είναι εξόχως διδακτικό.

Από τις “αποτειχίσεις” δεν άρχισαν;

Για δέστε πού κατέληξαν! Δεν αναφέρομαι μόνον στον κατακερματισμό τους αλλά προ παντός στις βλασφημίες που η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς διατυπώνει.

Διακηρύττουν ότι τα μυστήρια της Εκκλησίας είναι άκυρα!!!

Οτι ο άρτος και ο οίνος δεν είναι σώμα και αίμα Χριστού αλλά ψωμί και κρασί!!!

Οτι το άγιον χρίσμα δεν ισχύει!!! Γι' αυτό αναμυρώνουν όσους προσέρχονται στις σχισματικές κάστες τους!!!

Υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος;

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

__________________

Θα αντιτείνουν ίσως ορισμένοι: Ο Αγιοι Θεόδωρος Στουδίτης και Μάξιμος ο Ομολογητής...

Ναι! Απαντώ. Οι Αγιοι Θεόδωρος Στουδίτης και Μάξιμος Ομολογητής έκαναν ότι έκαναν.

Ας φτάσουμε με τη χάρη του Θεού στα μέτρα της αγιότητάς τους και θα δείξει και σε μας ο Θεός τι πρέπει να κάνουμε, πώς και πότε.

Οι Αγιοι Μάξιμος Ομολογητής και Θεόδωρος Στουδίτης και τίνες έτεροι (ευάριθμοι πάντως) δεν έκαναν μόνον “αποτείχιση”. Η μάλλον πριν κάνουν “αποτείχιση” έβλεπαν το άκτιστο φως.

Εμείς;

Εκαναν θαύματα!

Εμείς;

Κουβέντιασαν με το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους όπως τα λέμε μεταξύ μας.

Εμείς;

Οσοι με τη χάρη του Θεού φτάσουν στα μέτρα τους ας κάνουν ότι τους φωτίσει ο Θεός.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΗΠΙΟΙ

ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

____________________

Ας μη φοράμε, όμως, νήπιοι όντες τα υποδήματα των αγίων. Αυτά είναι για πόδια γιγάντων. Οχι για τα πόδια πνευματικά νάνων. Δεν προσπαθώ να μειώσω την αρετή όσων καλών πατέρων και αδελφών εξετάζουν το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε “αποτείχιση”. Απλά επισημαίνω την ανάγκη να μη δεχθούν το λογισμό ότι μπορούν να πραγματοποιούν άλματα τα οποία μόνον Αγιοι άνθρωποι ή επίσκοποι ή σύνοδοι επισκόπων ή θεσμοί πανορθοδόξου ακτινοβολίας μπορούν να πραγματοποιούν ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ να οδηγούν τα βήματά τους στο χείλος της αβύσσου ή ακόμη και στην άβυσσο του σχίσματος και στη συνέχεια, κατά αναπόδραστη νομοτέλεια, της αίρεσης.

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ

_________________

Οι π. Ιουστίνος Πόποβιτς, Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Παραμυθίας Παύλος και το Αγιον Ορος διέκοψαν το μνημόσυνο του Αθηναγόρα, θα αντιτείνουν ίσως ορισμένοι.

Μάλιστα! απαντώ! Εχετε δίκαιο. Ανθρωποι, δηλαδή, εξώφθαλμης αγιότητας και σπάνιου θεολογικού κύρους, όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς ή επίσκοποι και μάλιστα επίσκοποι-λιοντάρια με το κύρος του Φλωρίνης Αυγουστίνου και του Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιου και του Παραμυθίας Παύλου όπως και ο πανορθοδόξου κύρους θεσμός του Αγίου Ορους διέκοψαν το μνημόσυνο!

Προσεύχομαι να μη θεωρεί κανείς τον εαυτό του Πόποβιτς ή Φλωρίνης Αυγουστίνο ή Αγιον Ορος! Ετσι είναι λιγάκι (πώς να το πεί κανείς χωρίς να πληγώσει;) μη συμβατό με την ταπείνωση να θεωρεί εαυτόν άξιο να προβαίνει σε ενέργειες που μόνον οι “στρατηγοί” της Εκκλησίας πραγματοποιούν.

“ΜΑΘΗΤΕΣ” ΑΓΙΩΝ ΜΟΡΦΩΝ

____________________

Μα είμαστε μαθητές του Καντιώτη ή του Επιφάνιου ή του Πόποβιτς ή του π. Παίσιου μπορεί να ισχυριστούν κάποιοι.

Απαντώ: Αυτό δα έλειπε! Να έχουν την αξίωση να θεωρούνται “μαθητές” του π. Επιφάνιου όσοι περνούσαν από τη Μενάνδρου για να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους. Και αλίμονον αν όσοι εξομολογούντο ή άκουαν τα κηρύγματα του π. Αυγουστίνου θεωρούν εαυτούς εκφραστές του πνεύματος του π. Αυγουστίνου. Ή όσοι γνώρισαν ή είχαν πνευματική σχέση με τον π. Ιουστίνο Πόποβιτς ή με το μακαριστό Γέροντα Παίσιο να έχουν την αναίδεια να θεωρούνται γνήσιοι “μαθητές” τους.

Μόνον όσοι εγκαταβιώνουν στο απόρθητο φρούριο της ταπείνωσης και όσοι εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο είναι μαθητές του Χριστού, των Αγίων και των σύγχρονων αγίων μορφών της Εκκλησίας. Οχι όσοι τους γνώρισαν ή όσοι εξομολογούντο κοντά τους ή ανήκαν στο στενό τους κύκλο.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ Η ΕΥΘΥΝΗ

ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΤΟΧΙΩΝ ΜΑΣ

_____________

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα λάθη του. Είναι απαράδεκτο να τα φορτώνουμε σε κάποιους αγίους ανθρώπους που εξομολογούμαστε! Λες και έγιναν πνευματικοί μας πατέρες, για να υιοθετήσουν τις αστοχίες και τις αμαρτίες μας και όχι για να μας οδηγήσουν σε μετάνοια. Αν δεν ευθυγραμμιστήκαμε με τις σοφές υποδείξεις τους και αν δεν εμπνευσθήκαμε από το φωτεινό τους παράδειγμα η ευθύνη μας βαρύνει εξ ολοκλήρου. Οσο υπεύθυνος είναι ο Κύριος για την προδοσία του Ιούδα και όση ευθύνη έχει ο Απόστολος Παύλος επειδή τον εγκατέλειψε ο Δημάς, αλλά τόσο δίκαιο είναι να φορτώνουμε στον π. Παίσιο, στον π. Επιφάνιο, στον π. Αυγουστίνο ή στον π. Πόποβιτς τις αποτυχίες και τις αμαρτίες μας.

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΟΜΕΝΟΙ

____________________

Δεν πρέπει να ακολουθούμε τα βήματα των Αγίων και των φωτισμένων σύγχρονων Γερόντων; Θα αντιτείνει κάποιος.

Πώς δεν πρέπει; Απαντώ. Αν πρέπει, λέγει!

Πρέπει να νηστεύουμε, να εκζητούμε την ταπείνωση, να αγρυπνούμε, να εγκρατευόμαστε, να μετανοούμε, να προσευχόμαστε αδιάλειπτα, να μετέχουμε συνειδητά στα μυστήρια της Εκκλησίας, να είμαστε αφιλοχρήματοι, να συγχωρούμε όλους όσους μας αδίκησαν. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ όμως δεν πρέπει να δεχόμαστε ούτε σε επίπεδο “ψιλού λογισμού” τον πειρασμό ότι αποκτήσαμε το κύρος και τα μέτρα των Αγίων ή ότι αποκτήσαμε την πνευματική κατάσταση μορφών εγνωσμένης αρετής όπως οι Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Παίσιος, ο π. Επιφάνιος ή το κύρος του Φλωρίνης Αυγουστίνου και του Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιου. Είναι πολύ αλαζονικό, ενώ είμαστε πόδια στο εκκλησιαστικό σώμα, να θέλουμε να ενεργούμε ως κεφαλή.

Προσοχή πατέρες και αδελφοί! Ο π. Αυγουστίνος διέκοψε το μνημόσυνο. Ναι! Αλλά ήταν επίσκοπος! Και τι επίσκοπος! Λιοντάρι! Με κύρος, παράδοση και ιστορία που προσέδιδε σε κάθε του κίνηση βαρύτητα που ούτε ακόμη και ο διάδοχός του στον επισκοπικό θρόνο είναι δυνατόν να έχει την απαίτηση να του αναγνωριστεί.