ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ;

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ;

Του κανονικού Μητροπολίτη

Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημου

========================

“Σέ κρίσιμη καμπή καί σέ ἐπικίνδυνη στροφή ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἁγιοπνευματικῆς Συνοδικῆς Ὁμήγυρης, δέν ὑποψιάζεται κάν τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καί δέ συνειδητοποιεῖ τή διάσταση τῆς ἀποστολῆς του. Στήν ἄκρη τοῦ γηπέδου τῶν τραγικῶν συγκρούσεων καί τῶν ἀναπάντητων προβληματισμῶν καί σέ κατάσταση καθολικῆς σύγχυσης, παίζει τό παιχνίδι τῆς σκοτεινῆς ἴντριγκας. Δέν εἶναι σέ θέση νά ἀσκήσει ἀνοιχτό διάλογο καί χαρισματική διαφάνεια. Θολώνει -ἀσυναίσθητα ή σκόπιμα - τόν ἐκκλησιαστικό ὁρίζοντα μέ τήν αἰνιγματική σιωπή του. Καί διακινεῖ, ὑπογείως, τίς ὕποπτες συναλλαγές του.

Οἱ Συνεπίσκοποί του, οἱ θεσμικά συνδιάκονοι καί συνυπεύθυνοι στό λειτούργημα τῆς Συνοδικῆς πηδαλιουχίας τῆς Ἐκκλησίας, διακινοῦνται καί διασκέπτονται σέ κλίμα ἐλεγχόμενης σύγχυσης. Οἱ τιτλοῦχοι τοῦ «κλάμπ», ἀποδεκτοί στήν «αὐλή» του, ἐπικαλύπτουν, μεθοδικά, τούς ὀχετούς καί ἐπιβραβεύουν τή φίλη ἀσυδοσία. Οἱ λιτανευτές τῆς ἀκοίμητης συνείδησης, τοῦ «ἄφθιτου» Πατερικοῦ θησαυρίσματος καί τοῦ ἄκαματου ποιμαντικοῦ μόχθου, βηματίζουν σέ ἀπόσταση ἐθιμοτυπικῆς ψυχρότητας καί σέ ἀπαξιωτική ἀπομόνωση. Τό «κλάμπ» δραστηριοποιεῖται, σχεδιάζει, συνεννοεῖται, ἀποφασίζει, βάζει τή σφραγίδα του στήν ἐπίκαιρη ἐκκλησιαστική παρέμβαση. Οἱ «ἀπωθημένοι» ἀκόμα καί ἄν διαμαρτυρηθοῦν, δέν τούς ἐπιτρέπεται νά ξεστρατίσουν ἔξω ἀπό τό πλέγμα τῆς ἀπομόνωσης. Πέρασαν δυό-συναπτά-χρόνια, ἀπό τότε, πού ὁ ἀκοίμητος νοσταλγός τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου Ἱερώνυμος ἀνέβηκε τά σκαλοπάτια τῆς πρώτης τιμῆς, τοῦ δοξαστικοῦ πολυχρονισμοῦ καί τῆς βαρειᾶς εὐθύνης. Καί ἡ καταγραφή στήν ἱερή ἱστορική βίβλο τοῦ δικοῦ του ὀργανωτικοῦ καί ποιμαντικοῦ μόχθου δέν ἔσβησε τό μελάνωμα τῆς ἀπραξίας.

***

Δυό ὁλόκληρα χρόνια στήν προεδρική καρέκλα, δέν ἄνοιξε ἐνώπιόν της, στό τραπέζι τῶν Συνοδικῶν Συνεδριάσεων, τό φάκελλο τῆς ἐπιλογῆς καί τῆς χειροτονίας τῶν νέων Μητροπολιτῶν.

Ἡ ἀλλαγή τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἐπισκόπων εἶναι ὑπόθεση πρώτης ἀνάγκης. Ἀλλά βαρύνει, ἐξ ὁλοκλήρου, τούς Συνοδικούς συνέδρους, πού μέ τήν ψῆφο τους, τή μελετημένη ἤ τήν ἐπιπόλαιη, ἀνεβάζουν ἤ καταβαραθρώνουν τό χαρισματικό διοικητικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν οἱ ἐκλέκτορες Μητροπολίτες, οἱ ταγμένοι στήν ἀνανέωση τοῦ Ἀνώτατου Διοικητικοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δέν ἀπωθοῦν τούς κόλακες καί τούς στιγματισμένους, πού πολιορκοῦν τόν Μητροπολιτικό τους Οἶκο καί προσφέρουν «ἀφειδῶς καί ἀειδῶς» τίς ἐξυπηρετήσεις τους, ὅταν δέν ἀναζητοῦν τούς ἄριστους, πού διακονοῦν ταπεινά καί διακριτικά, δίχως κινήσεις αὐτοπροβολῆς καί δίχως ἐδαφιαῖες μετάνοιες, συνοδευμένες μέ τή ζητιανιά τῆς ψήφου, ἡ ποιοτική καί χαρισματική στάθμη τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας ὑποβαθμίζεται ἐπικίνδυνα καί, ἀντί γιά τήν ἀναγνώριση καί τό σεβασμό, προκαλοῦν τήν ἀπώθηση καί τήν περιφρόνηση. Ὅταν, πιστοί στίς ἀποστολικές προδιαγραφές καί στήν πρακτική τῶν φωτισμένων Πατέρων μας, ἀναζητοῦν καί ἐπιλέγουν «ἄνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας» (Πράξ. στ΄ 3), ἡ ἀνάδειξή τους πραγματώνεται ὡς δυναμική συνέχεια τῆς Πεντηκοστῆς καί ἡ Ἐκκλησία στελεχώνεται μέ φωτισμένους Πατέρες καί Ποιμένες.

***

Θά σᾶς αἰφνιδιάσω, μέ αὐτό, πού θά σᾶς πῶ. Ἀλλά δέ δικαιοῦμαι νά σιωπήσω. Ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος δέν εἶναι σέ θέση νά προγραμματίσει καί νά ἐμπνεύσει αὐτή τή στροφή. Γιατί εἶναι ὁ ἴδιος μέρος τοῦ προβλήματος. Κινήθηκε, ὅλα του τά χρόνια στίς τροχιές τῶν μυστικῶν διαβουλεύσεων καί τῆς ἴντριγκας. Καί διακινεῖται στήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, ὡς ἕνας ἀπό τούς περισσότερο ἀσκημένους μαέστρους τῆς σκοτεινῆς διαπλοκῆς.

Ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, πού κόπτεται καί ἀγωνιᾶ γιά τήν ἀλλαγή τοῦ τρόπου ἀνάδειξης τῶν νέων Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἕνας ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς, πού ψήφισαν τή μετάθεση τοῦ Παντελεήμονα Μπεζενίτη ἀπό τή Ζάκυνθο στήν Ἀττική.

Ὁ Μπεζενίτης ἦταν μέλος τῆς ὁμάδας τῶν «ἐκκλησιαστικῶν ἡρώων»(!!!), πού ἐρέθιζαν κλῆρο καί λαό καί προκαλοῦσαν τά περισσότερα σχόλια καί τίς πιό ἔντονες ἀντιδράσεις.

Συνομήλικος μέ τόν Μπεζενίτη ὁ κ. Ἱερώνυμος, τά γνώριζε ὅλα αὐτά. Τή διαδρομή τοῦ Πανελεήμονα, τίς ἰδιαιτερότητές του καί τούς στόχους του. Καί ἤξερε, ὅτι ὁ μακαριστός Χρυσόστομος (Γιαλούρης), ὁ ἄψογος καί δυναμικός ἐκκλησιαστικός λειτουργός, μόλις χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Χίου καί ἀνέλαβε τά ποιμαντικά του καθήκοντα, ἀφαίρεσε το διακόνημα τοῦ ἱεροκήρυκα ἀπό τόν Μπεζενίτη καί τόν ἔδιωξε ὁριστικά ἀπό τή Μητρόπολη τῆς Χίου.

Γνώριζε, ἐπίσης, ὁ ἐγκάρδιος φίλος τοῦ Μπεζενίτη καί σημερινός προκαθήμενος Ἱερώνυμος, καί τή μετέπειτα διαδρομή του καί ὅλες τἰς ἱστορίες, πού κυκλοφοροῦσαν στούς διαδρόμους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Παράλληλα, ἦταν ἐνημερωμένος γιά τήν τροπή, πού πῆραν οἱ ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις, μετά τήν ἀνάρρηση τοῦ Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Τή βίαιη ἀπομάκρυνση τῶν δώδεκα Μητροπολιτῶν ἀπό τίς Μητροπόλεις τους, χωρίς νά δικαστοῦν καί χωρίς νά ἀπολογηθοῦν. Καί τίς ἀποφάσεις τῶν Τμημάτων καί τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Ἀνώτατου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς Χώρας μας, τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, πού δικαίωναν πλήρως τούς Μητροπολίτες καί πού τούς ἀναγνώριζαν ὡς νόμιμους καί κανονικούς καί «ἐν ἐνεργείᾳ» Ποιμένες τῶν Μητροπόλεών τους.

Τά γνώριζε ὅλα αὐτά ὁ κ. Ἱερώνυμος, κατά τό 1994, ὅταν τολμοῦσε νά δωρήσει τήν ψῆφο τῆς ἐμπιστοσύνης του καί τῆς ἀναγνώρισής του στόν Μπεζενίτη, στόν Ἐπίσκοπο, πού τοῦ ἐρχόταν «στενή» καί «φτωχή» ἡ Μητρόπολη Ζακύνθου καί πάσκιζε νά χουφτώσει τόν μπεζαχτά τῆς Μητρόπολης Ἀττικῆς. Καί ἐνῶ τά γνώριζε, δέ δίστασε νά τόν ψηφίσει καί νά τοῦ ἀνοίξει τό δρόμο γιά τά μεγάλα κατορθώματά του(!!!).

Καί μή νομίσετε, πώς περιορίστηκε στή δωρεά τῆς προσωπικῆς του ψήφου. Κατά τήν περίοδο τῶν προεκλογικῶν, σκοτεινῶν καί ἡμισκοτεινῶν διαβουλεύσεων, ἡγήθηκε μιᾶς προσπάθειας, νά πείσει καί ἄλλους Συνοδικούς ψηφοφόρους, ἀκόμα καί πρεσβύτερους κατά τήν ἀρχιερωσύνη, νά ψηφίσουν τόν Μπεζενίτη ἤ, τουλάχιστον, νά μή φέρουν ἐμπόδια στή μετάθεσή του ἀπό τή Ζάκυνθο στήν Ἀττική.

Γιατί ἀνάλαβε ὅλες αὐτές τίς πρωτοβουλίες ὁ κ. Ἱερώνυμος; Γιατί δέ διαφύλαξε τό προσωπικό του κύρος; Γιατί δέν ὑπολόγισε τόν ἐνδεχόμενο διασυρμό ὁλόκληρης τῆς Ἱεραρχίας; Γιατί δέν προσμέτρησε καί δέ φοβήθηκε τήν καταλυτική ζημιά, πού θά προκαλοῦσε ἡ πολυδιαφήμιση τῆς εἰδικῆς κονκάρδας τοῦ Μπεζενίτη, ὅταν θά ἀνέμιζε στά προάστια τῆς πρωτεύουσας; Αὐτά τά «γιατί» παραμένουν γιά τούς πολλούς, γι’ αὐτούς, πού παρακολουθοῦν «μακρόθεν» τά ἐκλησιαστικά δρώμενα, ἀναπάντητα ἐρωτήματα. Ἀλλά ἐξ ἴσου ἀναπάντητο παραμένει καί τό ἐρώτημα, γιατί δέν ὑπολόγισε τό ἐνδεχόμενο τῆς κατασπίλωσης τοῦ δικοῦ του ὀνόματος καί τήν ὑποβάθμιση τοῦ δικοῦ του ἐπισκοπικοῦ κύρους;”.

(Απόσπασμα από το εξαίρετο άρθρο “Δείγμα γραφής” του Κανονικού Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημου).

Πηγή: “Ελεύθερη πληροφόρηση”