Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟ

Από το ιστολόγιο“Αποτείχιση”

=========

Αν υπάρχη ένας Επίσκοπος που διώχθηκε όσον ελάχιστοι κατά την πρόσφατη εκκλησιαστική μας ιστορία και κυριολεκτικά ΣΦΑΓΙΑΣΘΗΚΕ, είναι ο λόγιος και δυναμικός ήδη Γέρων μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κύριος Νικόδημος.

Γιατί ήταν και είναι, υπό την δυσμένεια και της τέως (Σεραφειμικής) και της πρώην (Χριστοδουλικής) και της νύν (Ιερωνυμικής) εκκλησιαστικής καταστάσεως;

Αλήθεια, γιατί;

Ποιος θα μας απαντήση;

Τον χαρακτήρισαν εκδικητικό και εμπαθή.

Ποιόν;

Τον μητροπολίτη Νικόδημο που το μόνο που ζητάει όλα αυτά τα χρόνια είναι η εφαρμογή των Ιερών Κανόνων.

Τον κατηγόρησαν ότι «έχει εμπάθεια» «και δυστυχώς παρέσυρε και τούς άλλους 2 (Λαρίσης Θεολόγο καί Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνο) ».

Ας δούμε μία μία τις κατηγορίες και ας προσπαθήσουμε να δούμε αν αληθεύουν ή δεν αληθεύουν.

Ως προς την εμπάθεια.

Ώστε είναι εμπάθεια η εμμονή στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας;

Αυτούς επικαλείται πάντα ο Νικόδημος, μένει συνεπής επί 36 χρόνια σ’ αυτή τη γραμμή, με όλη αυτή την πλοκή και την ανέλιξη των εκκλησιαστικών γεγονότων, που εξετράπησαν εκτός των ορίων τόσο της κανονικότητας όσο και της νομιμότητας.

Μύθος και τα περί «επιβολής» του Νικόδημου, στους 2 αγαπητούς του συνιεράρχες.

Σε ένα βαθμό εκφράζει μια υποτίμηση στις δυο τόσο ξεχωριστές και δυναμικές αυτές μορφές των ιεραρχών.

Μικρά παιδιά ήταν να τους παρασύρει ο Νικόδημος;

Παρ’ όλα αυτά ας γίνουν γνωστά κάποια γεγονότα που δεν γνωρίζουν οι πολλοί.

Όταν έγιναν οι προσφυγές στο Σ.τ.Ε. από τους μητροπολίτες, ο Ύδρας επισκέφθηκε στο νοσοκομείο τον Θεολόγο (άρρωστο με σοβαρά προβλήματα καρδιακά) και τον πίεσε αφόρητα να μη γίνουν προσφυγές από συγγενείς των κεκοιμημένων από τους 12 ιεράρχες.

Ο Θεολόγος, παρ’ όλη την καταβολή των δυνάμεών του από την αρρώστια και τον σεβασμό προς τον αγαπητό συνιεράρχη του, επέμεινε μέ ένταση ότι οι προσφυγές αυτές θα γίνουν.

Μετά τις πρώτες αποφάσεις του Σ.τ.Ε. οι Λαρισαίοι αγωνιζόμενοι ήρθαν στην Αθήνα και παρακάλεσαν τον αγαπητό τους επίσκοπο Θεολόγο να ανεβεί στη Λάρισα.

Μετά από μακρά συζήτηση (στην οποία υπήρξε και έντονη διαφωνία προς τον Λαρίσης Θεολόγο από συγγενικό του πρόσωπο) ο Θεολόγος μόνος του αποφάσισε και τους ανακοίνωσε ότι θα ανέβη στη Λάρισα στη Μονή Στομίου.

Δική του απόφαση επίσης ήταν να κατεβεί λίγο μετά από το Μονή Στομίου στο επισκοπείο.

Την απόφαση αυτή την ανήγγειλε ο Θεολόγος στον Νικόδημο μόλις την παραμονή το βράδυ.

Είναι γνωστό επίσης σέ πολλούς ότι κατά την εξέλιξη του προβλήματος εκλήθη ο Θεολόγος από τόν Ύδρας Ιερόθεο για να συζητήσουν και να πεισθεί ο Θεολόγος να αλλάξει στάση.

Αφού συζήτησαν διά μακρόν και πιέσθηκε αφόρητα από τόν Ύδρας (στόν οποίο έτρεφε μεγάλο σεβασμό) ο Θεολόγος επέμεινε ότι πρέπει να παραμείνει στη βάση των Κανόνων σταθερός μέχρι τέλους.

Και ένα ακόμα για τον Θεολόγο.

Επειδή κάποιοι επιτήδειοι έσπειραν ζιζάνια μιά στον Νικόδημο και μιά στον Θεολόγο ότι δήθεν ο άλλος υποχωρούσε για να κάμψουν τις αντιστάσεις και των δυο, ο Θεολόγος σε 2 περιπτώσεις επικοινώνησε με τον Νικόδημο.

Δειλά-δειλά άρχισε να τον ψυχολογεί κατά πόσον έχει υποχωρήσει ή παραμένει σταθερός στη στάση του στο εκκλησιαστικό.

Και όταν ανακάλυπτε ότι δεν έχει αλλάξει τίποτε για τον Νικόδημο πήγαινε πραγματικά η καρδιά του στη θέση της.

Όσο για τον Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνο θα πω ένα μόνο συγκλονιστικό.

Εκείνος εξ’ αρχής αποδέχτηκε τη συναινετική λύση της μητροπόλεως Φαρσάλων και Δομοκού, έβαλε όμως ένα απαράβατο όρο.

Θα δεχτεί να πάει μόνο αν λυθεί συνολικά το πρόβλημα για όλους τους αδελφούς του.

Αυτή η στάση αλληλεγγύης ήταν μια στάση που την είχαν βάλει απαράβατο όρο από την αρχή οι 12 μητροπολίτες.

Δυστυχώς 3 από αυτούς δέν τήν τήρησαν.

«Η εκκλησία του έδωσε (του Ατικής Νικόδημου) την ευκαιρία της αποκατάστασης και δεν την αποδέχθηκε»;

Ένα βιβλίο ολόκληρο μπορεί να γραφτεί για να ανατρέψει εκ βάθρων αυτόν τον ΜΥΘΟ.

1) Μετά την απόφαση του Σ.τ.Ε.(1990) οι 7 επιζώντες μητροπολίτες υπέγραψαν ένα κείμενο (σημειωτέον το έγραψε ο Νικόδημος και συμφώνησαν και οι άλλοι 6). Έλεγαν πως αυτοί πλέον είναι οι νόμιμοι μητροπολίτες στις μητροπόλεις τους, αλλά για να μην εκτοπίσουν και αυτοί με τη σειρά τους άλλους (που αντικανονικά πήραν τους θρόνους τους ) δέχονται μια συμφωνία των 2 πλευρών γιά κατάτμηση των μητροπόλεων.

Η διοίκηση της Εκκλησίας γιά 2 ολόκληρα χρόνια δεν έκανε απολύτως τίποτε.

2) Όταν ήλθε η απόφαση της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε. που τους δικαίωνε και πάλι πανηγυρικά και άρχισαν να στενεύουν τα πράγματα, άρχισαν να συγκροτούνται επιτροπές.

Στην εννεαμελή επιτροπή ο Νικόδημος δέχτηκε τη χρυσή τομή (κατάτμηση της μητροπόλεως στη μέση), κατά προτροπή μελών της επιτροπής, και υπέγραψε το χαρτί μπροστά τους και το κατέθεσε στην επιτροπή.

Στην Ιεραρχία που ακολούθησε ο Δωρόθεος, ο Αλέξιος και ο Κλεώπας, οι αντικανονικά κατέχοντες τους θρόνους Αττικής, Τρίκκης και Θεσσαλιώτιδος, άρχισαν να φωνασκούν και να λένε ότι δεν δίνουν σπιθαμή γης από τις μητροπόλεις τους.

Η Ιεραρχία διαλύθηκε χωρίς να λύσει το πρόβλημα.

Γίνεται και δεύτερη επιτροπή (απαρτιζόταν από την προηγούμενη εννεαμελή και τον Σεραφείμ).

Παραμένουν οι ίδιες προτάσεις από τον Νικόδημο, η Ιεραρχία δεν λύνει και πάλι το θέμα.

Ενα χρόνο μετά συνεδριάζει και πάλι η Ιεραρχία δήθεν για να λύσει το θέμα.

Ενώ είχαν γίνει προσωποπαγείς μητροπόλεις (με τον νόμο προσωποπαγών μητροπόλεων του Σουφλιά-πού βέβαια καί αντίθετος μέ τους Κανόνες αλλά και με το Σύνταγμα ήταν), στις επίμαχες μητροπόλεις, Λιοσίων στην Αττική, Αγιάς και Σικουρίου στην Λάρισα, κ.λ.π. με προοπτική να πάει έστω στο μικρότερο κομμάτι της μητρόπολής του (Λιόσια) ο Νικόδημος, η Ιεραρχία κάνει το εξής αδιανόητο. Εκλέγει τον Θεολόγο στά Λιόσια (εκεί που θα περίμενε κανείς να βάλει τον Νικόδημο) και τον Νικόδημο τον εκλέγει στην Αμαλιάδα.

Σαφώς ο Θεολόγος (που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο επισκοπείο της Λάρισας) δεν δέχεται και έτσι ένα μήνα μετά την μη αποδοχή του Θεολόγου η μητρόπολη Λιοσίων καταργείται, όπως προέβλεπε ο νόμος Σουφλιά.

Έκτοτε δεν υπήρχε πλέον μητρόπολη Λιοσίων.

Επανήλθε πάλι καί πάλι το αν θα πάει ο Αττικής Νικόδημος στα Λιόσια πολλές φορές - παρά το ότι πλέον δεν υπήρχε τέτοια μητρόπολη - χωρίς όμως να οδηγείται σε λύση το θέμα.

Το μόνο που η διοίκηση της Εκκλησίας αναμασούσε και προπαγάνδιζε στα ΜΜΕ ήταν ότι ο Νικόδημος ήταν αδιάλλακτος και δεν αποδεχόταν (ποτέ δεν διευκρίνησαν τι έπρεπε να αποδεχτεί αφού πρόταση συγκεκριμένη ποτέ δεν υπήρχε).

Αντ’ αυτού έφεραν σ’ όλη την Αττική τον διαβόητο Παντελεήμονα Μπεζενίτη πού τόσο σκανδάλισε τους πιστούς στο πανελλήνιο.

Μετά από αυτά ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του ποιός ήταν αδιάλλακτος και απόλυτος και υπεύθυνος για τη μη λύση του εκκλησιαστικού.