ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ - ΑΘΗΝΩΝ

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΚΩΝΣΤΑΝΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ-ΑΘΗΝΩΝ

Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ

πρός Πατριάρχη Βαρθολομαῖο

Του θεολόγου κ. Ιωάννη Ρεντζίδη

==============================

« Ὑμεῖς γὰρ ἐπ΄ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε͵ ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί͵ ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις» (Γαλατ. ε’ 13).

Ἐδημοσιεύθη ἀποκλειστικῶς εἰς τήν ἐφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» τήν Κυριακή 21-2-10 βαρυσήμαντος ἐπιστολή τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο.

Ἡ ἐπιστολή δέν εἶναι προσωπική, ἀλλά ἀποτελεῖ Συνοδική Ἐπιστολή.

Νομίζομε, καί ἔχομε στοιχεῖα νά πιστεύωμε, ὅτι συμφωνοῦν μέ τό πνεῦμα καί τό γράμμα τῆς ἐπιστολῆς σχεδόν ὅλοι οἱ Ἑλληνορθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, δηλαδή καί οἱ ἐντός τῶν συνόρων τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, ἀλλά καί οἱ ἐκτός αὐτοῦ.

Παραθέτομε τήν ἐπιστολή αὐτούσια. Ἐπί τοῦ παρόντος ΔΕΝ θά προβοῦμε σέ λεπτομερῆ σχολιασμό.

Ἁπλῶς παρεμβάλλουμε τηλεγραφικῶς ὁρισμένες παρατηρήσεις χωρίς ἀναλύσεις καί ἐμβαθύνσεις.

*

Αριθ. Πρωτ. 3394 Αριθ. Διεκπ. 1373

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ 14 (Τ.Τ. 140)

9-10-1992

Παναγιώτατε καί θειότατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα, ἐν Χριστῶ τῷ Θεῷ ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Βαθρολομαῖε, τήν Ὑμετέραν Παναγιότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Ἡ καθ’ ἡμᾶς ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διατηρεῖ, ὡς γνωστόν, τάς ἀρίστας σχέσεις μετά τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας· καί οἱ ἀείμνηστοι προκάτοχοι Ὑμῶν, μέχρι τῶν τέως καί πρότριτα μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένων ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρου καί Δημητρίου, περί πολλοῦ ἐποιοῦντο τήν μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ἐπ’ ἀμοιβαιότητι, “κατανόησιν ἀλλήλων εἰς παροξυσμόν ἀγάπη καί καλῶν ἔργων” (Ἑβρ. 10.14), ἐπ’ ἀγαθῷ ἀμφοτέρων εἰς δόξαν Θεοῦ.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Προφανῶς συζητοῦμε ἐπί ἴσοις ὅροις, ἀφοῦ πρόκειται γιά δύο ἀδελφές Ἐκκλησίες, ἱδρυθεῖσες τήν Ἀποστολική περίοδο ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους.

Εἰς τάς διεκκλησιαστικὰς καὶ εἰδικώτερον εἰς τάς ἀφορώσας τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὑποθέσεις, ἴσχυον τὰ καθιερωμένα καὶ συμπεφωνημένα, ἵνα μὴ ἡ ὑπέρβασις ἑτέρωθεν τῶν τεθεσπισμένων ὅρων ψυχράνη τὴν ἀγάπην καὶ διαταράξῃ τάς ἁρμονικὰς τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῖν σχέσεις. Προκειμένου δὲ περὶ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων καὶ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν τῶν βορείων καὶ ἀκριτικῶν ἐπαρχιῶν τῆς Ἑλλάδος, ἐνσωματωμένων εἰς τὸν κορμὸν τῆς χώρας ἡμῶν καὶ τῆς καθ' ἡμᾶς φερωνύμου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, ἡ πρότερον ὑφισταμένη σχέσις αὐτῶν πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον συνεπήγετο κυρίως τρία τινά. α) τὸ μνημόσυνον τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. β) τὴν ἀνακοίνωσιν Αὐτῷ ἐνδεχομένης χηρείας καὶ πληρώσεως ἀκολούθως Μητροπόλεώς τινος· καὶ γ) τὴν ὑποβολὴν ἐκθέσεων τῶν οἰκείων Μητροπολιτῶν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Πέραν τῶν βασικῶν τούτων, οὐδεμία ἄλλη σχέσις ἢ ἀναφορὰ ἴσχυσεν ἐν τῇ πράξει.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Στήν Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, δέν ὑπάρχουν παρά μόνον περιοχές διοικητικά χωρισμένες σέ χερσαῖες (Νότιες Κεντρικές καί Βόρειες) καί Νησιωτικές.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Κατηγορηματικῶς σημειώνεται ὅτι, τρία πράγματα μόνον κατά παράκλησι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί «ὡς κατ’ ἄκραν οἰκονομίαν» ἀποδεκτά ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία μποροῦν καί γίνωνται ἐπί τοῦ παρόντος. Ἐννοεῖται γιά λόγους ΕΘΝΙΚΟΥΣ.

Πλήν, ἐν ταῖς ἐσχάταις ταύταις ἡμέραις, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πληροφορεῖται ὅτι ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης, ἀπὸ τῆς ἀναρρήσεως αὐτῆς εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν θρόνον, ἤρχισεν ἀνακινοῦσα, ὡς μὴ ὤφειλε, καὶ θίγουσα ζητήματα ἁπτόμενα τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, καὶ κατ' ἐξοχὴν ἀφορῶντα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, καλῶς δὲ καὶ παγίως κείμενα, ἐπὶ τῶν ὁποίων ὅμως Αὕτη μεθοδεύει ἐπεμβάσεις καὶ μονομερεῖς ἐνεργείας καὶ νέας ῥυθμίσεις.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Ρητή ἀπαγόρευσις μέ σαφῆ ἀλλά ὑπονοούμενη ἀπειλή, γιά ληφθησόμενα Κανονικά μέτρα, ἀπό τήν Αὐτοκέφαλο Ἑλλαδική Ἐκκλησία!!! Καί ὁ νοῶν νοείτω....

Περί τινων ἐξ αὐτῶν ἐξήγγειλε τοιαύτας προγραμματιζόμενας ἐπεμβάσεις ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης, κατὰ τὴν πρόσφατον σύναξιν τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου. Ἡ δὲ κληθεῖσα καὶ παραστᾶσα εἰς τὴν σύναξιν ταύτην ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπεσήμανε, διὰ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου, τὴν ἀνάγκην συνεννοήσεως μετὰ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, χωρὶς ἐν τούτοις να εὕρη ἀνταπόκρισιν οὐδὲ συναίνεσιν.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Τονίζεται ὅτι πρόκειται περί ἁπλῆς Συνάξεως καί ὄχι περί Ἱερᾶς Συνόδου. Πῶς σᾶς φαίνεται τό ὅτι αὐτή ἡ Σύναξις ἐξήγγηλε ἀποφάσεις γιά Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία, μέ τήν ἀπαίτησι ὅτι ἀποτελεῖ ὑπερσύνοδο;;;

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Ἀξίζει νά τονισθῆ ὅτι πολλές δεκαετίες μέχρι καί σήμερα, ΠΟΤΕ δέν συνεκλήθη τοπική Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας στήν Κωνστανινούπολι μέ ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου!!! Γιατί ἆραγε;;;

Κατόπιν τούτου ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἡμῶν ἔθεσεν ἐπὶ τάπητος τὰ ἀνακύψαντα ζητήματα. Προάγεται δέ, διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Γράμματος, νά ἐκθέσῃ πρὸς Ὑμᾶς τάς ἀκολούθους ῥητὰς ἀπόψεις αὐτῆς, τῶν ὁποίων παρακαλεῖ να λάβητε γνῶσιν, προσωπικῶς καὶ συνοδικῶς, καὶ να προβληματισθῆτε δεόντως.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Ἐπιτιμητικῶς ἀλλ’ εὐγενῶς ἡ Ἡμετέρα Ἑλλαδική Ἐκκλησία θέτει τά πράγματα εἰς τήν θέσι τους. Μέ ἁπλᾶ λόγια: Ἐμεῖς ἔχομε Σύνοδο καί δέν δικαιοῦται μία ξένη «Σύναξις» νά παρεμβαίνη εἰς τά τοῦ οἴκου μας. Κύριοι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶσθε ἀντικανονικοί.!

Καὶ συγκεκριμένως:

Α) Ἐξένισεν ἡμᾶς ἡ ἀκουσθεῖσα ἀπίθανος εἴδησις περὶ μελετωμένης ἀνακλήσεως τῆς ἀπὸ 4ης Σεπτεμβρίου 1928 Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Πράξεως, περὶ διοικητικῆς ἀφομοιώσεως τῶν ἐν Ἑλλάδι Ι. Μητροπόλεων (τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν), διοικουμένων ἔκτοτε «ἐπιτροπικῶς», καὶ κατὰ πάντα ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ ἐξηκονταπενταετίαν.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Τό δι’ Ἐθνικούς λόγους «ἐπιτροπικῶς» τῆς πράξεως τοῦ 1928 εἶναι ἁπλᾶ ἐφεύρημα ἀγάπης καί προστασίας τῆς χειμαζομένης, τότε, ἀδελφῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Τίποτε ἄλλο καί τό πέραν αὐτοῦ ἐκ τοῦ πονηροῦ καί λίαν ἐπικίνδυνον.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἑνιαία καὶ ἀδιαίρετος. Ἡ ὀνομασία «Νέαι Χῶραι» οὐδεμίαν σύγχρονον πραγματικότητα ἐκφράζει. Καὶ ὁ ὅρος «ἐπιτροπικῶς» -ἵνα μὴ εἴπωμεν σχῆμα λόγου- θὰ ἐχαρακτηρίζετο παρ' ἡμῶν μόνον ὡς σχῆμα καὶ τρόπος ἐκχωρήσεως, χωρὶς καμμίαν ἄλλην οὐσιαστικὴν προοπτικήν. Ἀπ' ἀρχῆς ἄλλως τε κατεφάνη ἡ ἐθνικὴ ἀναγκαιότης, ὅπως ἀκολουθηθῆ ἡ ἰσχύουσα κανονικὴ ἐπιταγὴ “τὰ ἐκκλησιαστικὰ τοῖς πολιτικοῖς εἴωθε συμμεταβάλλεσθαι”. Καὶ αἱ περὶ ὧν ὁ λόγος ἐπαρχίαι ἠξίουν καὶ ἀνέμενον τὴν οἰκείαν θέσιν εἰς τὴν ἐλευθέραν ἤδη Ἑλλάδα καὶ εἰς τὸ Συνταγμάτιον τῆς πρὸ πολλοῦ Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Τά Ἐκκλησιαστικά πράγματα ἀκολουθοῦν τίς ἐθνικές ἀνακατατάξεις, κατά τούς Ἱερούς Κανόνες.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Πάντως κατά τήν ἐκλογή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου θά ἔπρεπε νά συμμετέχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Θρόνου. Τό Τουρκικό κράτος θά ἀνεγνώριζε οὕτως ἤ ἄλλως τόν ἐκλεγέντα Πατριάρχη.

Ἀποροῦμεν πῶς σκέπτεται τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐν προκειμένῳ. Εἶναι δυνατόν ποτέ να ἀποκοπῆ ἐκκλησιαστικῶς τὸ ἥμισυ τῆς Ἑλλάδος; Ὅταν ἐθνικοὶ κίνδυνοι ἀπειλοῦν τάς βορείους καὶ ἀνατολικὰς ἀκριτικὰς ἐπαρχίας τῆς χώρας, εἶναι ἀδιανόητον να χαραχθοῦν κάτωθεν τῆς ἐπιμάχου Μακεδονίας τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Θὰ δικαιώσωμεν ἡμεῖς αὐτοὶ τάς διεκδικήσεις τῶν Σκοπίων, αἵτινες σημειωτέον ἤρχισαν ἀπὸ τῆς ἐκκλησιαστικῆς χειραφετήσεως, διὰ να ἐξελιχθῶσιν εἰς γεωγραφικὰς ἀπαιτήσεις καὶ ἀλλοίωσιν τῆς Ἱστορίας;

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Μόνο ἐχθροί τοῦ ἔθνους καί ἄσπονδοι «φίλοι» μεθοδεύουν τήν δημιουργία διασπαστικῶν γραμμῶν τοῦ ἑνιαίου Ἐθνικοῦ μας χώρου. Ἀσφαλῶς τούς χρειάζονται καί τά ἑκούσια ἤ ἀκούσια «ὄργανα», ἐντός τῶν τειχῶν.

Περαιτέρω δὲ σὺν τοῖς ἄλλοις, δέον να μὴ λησμονήται ὅτι ἡ ὑπαγωγὴ τῶν εἰρημένων Μητροπόλεων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος δέν ὑπῆρξεν μονομερὴς ἐνέργεια καὶ Πρᾶξις τοῦ Πατριαρχείου, ἀλλὰ παρακληθεῖσα “ἡ πεφιλημένη ἁγιωτάτη Ἀδελφὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, προφρόνως ἀπεδέξατο (ταύτην) συναινούσης καὶ κυρούσης καὶ τῆς ἐντίμου ἑλληνικῆς Πολιτείας, ὅπως κατὰ τὴν παράκλησιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἀναλάβῃ τὴν ἐντολὴν ταύτην, ἐνεργουμένην ἐπὶ τοῖς ἑξῆς κυρωθεῖσιν ἐκκλησιαστικῶς καὶ πολιτικῶς γενικοῖς ὅροις”. Οὐδεὶς τῶν ὅρων τούτων τῶν συμπεφωνημένων διέλαβε τὸ παραμικρὸν περὶ ἐνδεχομένης ἐπιστροφῆς τῶν Μητροπόλεων, ὀψέποτε ἡ ἑτέρα πλευρὰ ἤθελε τυχὸν προβάλῃ μονομερῶς τοιοῦτο ζήτημα. Ὅθεν τὸ «ἐπιτροπικῶς» παραμένει μετέωρον καὶ ἄνευ περιεχομένου, τοσούτω μᾶλλον καθόσον συνέπραξε καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία εἰς τὴν συμβάσιν ταύτην τῶν δύο ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν (οὐδεμία δὲ συμβάσις αἴρεται μονομερῶς), ἀλλὰ καὶ προηγήθη ταύτης διὰ νόμου (ἀριθμ. 3615/1928 Φ.Ε.Κ. 120 Α/11 Ἰουλίου 1928), ἡ δὲ πρωθύστερος δημοσιεύσις τοῦ Νόμου ἐν σχέσει πρὸς τὴν Πατριαρχικὴν Πρᾶξιν καθιστᾶ πρόδηλον τὴν ὕπαρξιν τῆς ὑφισταμένης ἐθνικῆς ἀναγκαιότητος, ἥτις προυκάλεσεν ἀκολούθως καὶ τὴν Πρᾶξιν. Ἔχομεν περίπου ἐπανάληψιν τῆς πρωθυστέρου ἀνακηρύξεως τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς (Παλαιᾶς) Ἑλλάδος τῶ 1833, ἐνῷ ὁ Συνοδικὸς Τόμος ἀνεγνώρισε ταύτην μετὰ εἰκοσαετίαν (1850). Αἱ διαβουλεύσεις τῶν δυο μερῶν δεν ἔλλειψαν καὶ εἰς τὴν μίαν καὶ τὴν ἄλλην περίπτωσιν. Ἐδέησε πάντως καὶ αἱ Νέαι λεγόμεναι Χῶραι νά ἀκολουθήσουν τάς παλαιὰς κατὰ τὸ αὐτὸ μέτρον τῆς ἀναγκαιότητος. Ὁπωσδήποτε δὲ καὶ ἡ ἐπανειλημμένη μνεία καὶ κατοχύρωσις τῆς νέας ἐν Ἑλλάδι ἐκκλησιαστικῆς ταύτης καταστάσεως, τόσον διὰ τοῦ Συντάγματος (ἄρθρον 3), ὅσον καὶ διὰ τῶν ἀλληλοδιαδόχως ἐκδοθέντων Νόμων «Περὶ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» (βλ. Ν. 590/1977, ἄρθρον 1 παράγρ. 3) ἐμφαίνει σαφῶς τὴν σταθερὰν βούλησιν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας ἐπὶ τοῦ προκειμένου, ἥτις εἶναι βέβαιον ὅτι δεν δύναται ποτέ να στέρξῃ εἰς μεταβολὴν τοῦ ἰσχύοντος καθεστῶτος εἰς τάς ἐν λόγῳ Μητροπόλεις.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Ἐπαναλαμβάνομε ὅτι ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία παρακληθεῖσα τό 1928, παρεχώρησε γιά ἐθνικούς λόγους κάποια δικαιώματα εἰς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, «κατ’ ἄκραν οἰκονομίαν»!!!

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Τά περί μητρός Ἐκκλησίας εὐφευρήματα παράλογα καί ἀντικανονικά. Εἴμεθα ἀδελφές Ἐκκλησίες καί τίποτε ἄλλο. Ἐάν κάποιος γιά ἱστορικούς λόγους ἀναζητήση τήν μητέρα Ἐκκλησία, θά τήν εὕρη στήν Ἁγία Σιών! «Χαῖρε Σιών Ἁγία Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν...»!

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Τά πράγματα κανονικῶς καί Ἐκκλησιαστικῶς διενεργηθέντα ἀπό τό Ἑλληνικό κράτος, ὡδήγησαν στήν ψήφισι νόμου, «περί ἐνσωματώσεως τῶν ἀπελευθερωθεισῶν περιοχῶν-Μητροπόλεων, στήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία». Ἡ πρᾶξις τοῦ 1928 εἶναι μετεγενέστερη καί ἔγινε γιατί δέν μποροῦσε νά γίνη κάτι διαφορετικό.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Ἑπομένως, ἡ ἐνσωμάτωσις ἀποτελεῖ γεγονός ἀδιαμφησβήτητο, ἀμετάκλητο καί Ἱεροκανονικῶς τό μόνο ὀρθό!

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Προφανῶς, οὐδεμία ἑλληνική κυβέρνησις θά ἀποδεχθῆ ποτέ ἀλλαγή τοῦ καθεστῶτος πού ἰσχύει στόν ἑνιαῖο καί ἐλεύθερο χῶρο τῆς Κυριάρχου Πατρίδος μας. Κάτι ἀντίθετο θά ἐσήμαινε ἐθνικό θάνατο!!!

*

Β) Συναφὲς εἶναι τὸ θέμα τῆς μελετωμένης ἐπισκέψεως τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος, κατὰ τὸ προσεχὲς ἔτος 1993, εἰς τάς εἰρημένας ἐπαρχίας.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀναμένει τὴν εἰθισμένην Πατριαρχικὴν ἐπίσκεψιν εἰς τὴν Καθέδραν αὐτῆς ἐν Ἀθήναις, ὅταν ἐπιστῇ ἡ κατὰ τὴν ἀκολουθουμένην σειρὰν τῶν πρεσβείων τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφαλῶν Ἐκκλησιῶν ὥρα. Καὶ θὰ ὑποδεχθῇ τὴν Ὑμετέραν Παναγιότητα μετὰ τῶν προσηκουσῶν τιμῶν. Εἰς τὸ σχετικὸν δὲ πρόγραμμα δύναται να περιλάβῃ καὶ ἐπίσκεψιν ἢ ἐπισκέψεις τινὰς εἰς τὴν Βόρειον Ἑλλάδα.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Δέν θά ἔλθετε ἐπισήμως στήν Ἑλλάδα, παρά μόνον μετά ἀπό πρόσκλησι τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας τοῦ Ἐθνικοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν.

Θὰ ἔλθετε τότε ὡς ὑψηλὸς καὶ σεπτὸς προσκεκλημένος τῆς Αὐτοκεφάλου ἡμετέρας Ἐκκλησίας. Ἀλλ' ὡς κυριαρχικῷ δικαιώματι ἐρχόμενον -ὅπου καὶ ὡς προαναγγέλλεται- δέν θὰ δυνηθῶμεν να σᾶς ὑποδεχθῶμεν. Καὶ θὰ λυπηθῶμεν ἐξαιρέτως διὰ τὸν ἀμοιβαῖον παραπικρασμόν, ἐνῷ διακείμεθα πρὸς Ὑμᾶς καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μετ' ἀμειώτου τιμῆς καὶ ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Εἰς τήν Ἑλλαδα θά ἔλθετε μόνον ὡς ἐπισκέπτης καί μάλιστα μέ δική μας πρόσκλησι. ΠΟΤΕ ὡς ἔχων «κυριαρχικό δικαίωμα».

Διευκρινιστικῶς ἀναφέρομε ὅτι πράγματι ἐπί ὀκτώ ἔτη, δηλαδή, ὅσο ἔζη ὁ μακαριστός Σεραφείμ δέν ἐπάτησε τό πόδι του ὁ κ. Βαρθολομαῖος στήν Ἀθήνα. Μετέβη ὅμως σέ κάποιες εὐαίσθητες ἐθνικῶς παραμεθόριες περιοχές καί ἐδημιουργήθησαν μείζονα καί λεπτά ἐθνικά ζητήματα πού δέν εἶναι τοῦ παρόντος.

Γ) Δεν κατανοοῦμεν τὴν ἀνάγκην, οὐδὲ τὴν σκοπιμότητα τῆς ὑπάρξεως ἐν Ἀθήναις “Γραφείου” τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὅπως δὲ διαφαίνεται ἐκ τῶν προειρημένων προγραμματισμῶν καὶ σχεδίων τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος, μία τοιαύτη ἐνταῦθα παρουσία, διὰ τῆς συστάσεως τοῦ ἐν λόγῳ “Γραφείου” (μὲ ποίαν ἄραγε στελέχωσιν καὶ εἰς ποῖον ἐπίπεδον ἀντιπροσώπων;) δέν θεωροῦμε ὅτι θὰ εἶναι ἐποικοδομητικὴ ἐὰν μάλιστα ἐπιχειρηθῆ ἄνευ συναινέσεως τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου (ὡς συναφὴς νόμος ὁρίζει καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ δεοντολογία καὶ πρᾶξις ἐπιβάλλει).

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Δέν θά δημιουργήσετε γραφεῖο στήν Ἀθήνα. Δέν εἶναι ἀναγκαῖον καί δέν χρειάζεται. Δυστυχῶς ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου ἐδόθη ἡ ἔγκρισις γιά τήν δημιουργία αὐτοῦ τοῦ γραφείου!!!

Διὰ τοῦτο παρακαλοῦμεν ἵνα τό γε νῦν ἐπέχητε. Ὀψέποτε δὲ παρακαμφθῶσι καὶ ἐκλείψωσιν αἱ ἐπιπροσθοῦσαι ἐπιφυλάξεις, παρουσιασθῶσι δ' ἡμῖν ἐμφανῶς αἱ πρὸς τοῦτο εἰδικαὶ καὶ ἠτιολογημέναι ἀνάγκαι τοῦ Πατριαρχείου, ἐστὲ βέβαιοι ὅτι θὰ συναντήσωσι τὴν κατανόησιν καὶ τὴν συναντίληψην ἡμῶν.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Σᾶς καλοῦμε κατηγορηματικῶς, νά ἀπέχετε ἀπό ὁποιαδήποτε ἐνέργεια ἐν σχέσει πρός τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία. Δηλαδή, μή τολμήσετε νά διαπράξετε τό βαρύτατο κανονικό ἀδίκημα τῆς «εἰσπηδήσεως» σέ ξένη Ἐκκλησία!!!

*

Δ) Θὰ παρακαλέσωμεν, ἐξ ἄλλου, ὅπως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀλληλογραφῇ μετὰ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, Θρᾴκῃ, Ἠπείρῳ καὶ Νήσοις Ἐπαρχιῶν διὰ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἄλλωστε συμβαίνει (κατὰ νόμον) καὶ κατὰ τὴν ἀντίστροφον περίπτωσιν τῆς ἐπικοινωνίας ἐκείνων πρὸς Ὑμᾶς. Ἡ παράλειψις τῆς τοιαύτης διαδικασίας δημιουργεῖ παρεξηγήσεις. Δεν συνάδει πρὸς τὴν κανονικὴν τάξιν καὶ ὑπεμφαίνει παρακάμψιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου οὐχὶ ἄμοιρον σκοπιμότητος.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Θά ἐπικεινωνεῖτε μέ τούς Μητροπολίτες τῆς Ἑλλάδος μόνον μέσω τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅπως ὁ νόμος ὁρίζει.

*

Ε) Τὸ αὐτὸ θὰ εἴπομεν καὶ περὶ τῶν αἰτουμένων ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου στοιχείων τῶν Μητροπόλεων καὶ τῶν Μητροπολιτῶν τῶν ὡς εἲρηται Ἐπαρχιῶν, πρὸς καταχώρισιν εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ἡμερολόγιον.

Δεν εἶναι δυνατὸν να ἐμφανίζονται δισυπόστατοι αἱ Μητροπόλεις καὶ οἱ Μητροπολῖται. Αἱ στῆλαι τῶν “Διπτύχων” (Ἐκκλησ. Ἡμερολόγιον) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαλαμβάνουσι πλήρως περὶ τῶν στοιχείων τούτων. Τὸ δὲ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὡς καὶ τὰ λοιπὰ Ὁμόδοξα Πατριαρχεῖα καὶ αἱ Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι, εἰς συναφεῖς ἐκδόσεις αὐτῶν, ἐὰν καὶ ὅπου περιλαμβάνωσι πληροφοριακὰ στοιχεῖα εἰς διορθόδοξoν ἔκτασιν, ἐνδείκνυται νά καταχωρίζωσι ταῦτα μετὰ τῆς Ἱεραρχίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἑκάστων κεχωρισμένως. Εἴπομεν δ' ἀνωτέρω ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἤδη ἑνιαία καὶ ἀδιαίρετος. Καὶ ἀποτελεῖ ἁπλῆν ψευδαίσθησιν εἰκὼν τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐπηυξημένη μετὰ μελῶν ἀλλοτριωθέντων ἐξ αὐτοῦ διὰ Πράξεων ἐπισημοτάτων, ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτειακῶν, ἰσχυουσῶν καὶ παγίων.

1. ΠΑΡΑΤΗΡ.: Ὅλες οἱ Ἱερές Μητροπόλεις τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας θά περιλαμβάνωνται μόνο εἰς τά ἐπίσημα δίπτυχα καί λοιπά ἔγγραφα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ΠΟΥΘΕΝΑ ἀλλοῦ!

*

Θεωροῦμεν, Παναγιώτατε, ὅτι οὐδὲν ἤλλαξεν ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν ταύταις, ὥστε ἡ Ὑμετέρα Πατριαρχία να ἔχῃ ἀνάγκην να ἐπιβάλῃ νέας ῥυθμίσεις εἰς τὰ ἄχρι τοῦδε καλῶς ἰσχύοντα.

Ὅθεν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἄς χωρήσωμεν ὁμοῦ ἐπί “τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα” “σύμψυχοι”, “τό ἕν φρονοῦντες”. Καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ἡμῶν.

Ἐπί δέ τούτοις καί αὖθις τήν Ὑμετέραν θειοτάτην Παναγιότητα κατασπαζόμενοι φιλήματι ἀγάπης ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτήρι ἡμῶν διατελοῦμεν.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ

Κατακλείοντας σημειώνουμε πώς μέχρι σήμερα ἅπαντες οἱ μακαριστοί Ἀρχιεπίσκοποι Χρυσόστομος, Ἱερώνυμος, Σεραφείμ καί Χριστόδουλος καί τό σύνολον τῶν Ἐπισκόπων ἐμπράκτως ἀπέδειξαν πώς εἶχον βεβαία τήν συνείδησι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι πλήρως Αὐτοκέφαλος, χωρίς ὑποσημειώσεις καί περιορισμούς.

Ἡ Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαθέτει ἐλευθέρα Ἱεραρχία, ἀπό τήν ὁποία καί μόνον διοικεῖται.

Οἱ Ἀρχιερεῖς αὐτῆς ἐκλέγονται διά μυστικῆς ψηφοφορίας ἀπό τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ι.Σ.Ι.), δηλαδή ἀπό τό ΣΥΝΟΛΟ τῶν Μητροπολιτῶν της.

Διαθέτει δέ Προκαθήμενο ὁ ὁποῖος ἐκλέγεται ἐλευθέρως, κανονικῶς καί νομίμως ὑπό τοῦ ΣΥΝΟΛΟΥ τῶν Μητροπολιτῶν, σέ ἐπίσημο καί πανηγυρική διαδικασία. Σ’ αὐτήν παρίσταται ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική Ἑλληνική Κυβέρνησις διά τοῦ ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ της καί συμπανηγυρίζει σύμπας ὁ Ἑλληνορθόδοξος λαός μας.