Monday, November 5, 2018

ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ» ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ Β΄


ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ» ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ

Β΄


Τοῦ Οσ. Μοναχοῦ Ἱλαρίωνος Σταυροβουνιώτου
=====

Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι. Μ. ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ

Στὴν σελίδα 59 τοῦ βιβλίου γίνεται ἀναφορὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση στὴν Μονή μας μὲ τὴν μεταβολὴ τοῦ Ἡμερολογίου, τὸ γνωστὸ ὡς Ἡμερολογιακὸν Ζήτημα, γεγονὸς ποὺ συντάραξε ὄχι μόνον τὴν  Ἱ.Μ.Σ. καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Τοπικὲς Ἐκκλησίες.  

Πολλοὶ πατέρες μὲ ἀφορμὴ τὸ Ἡμερολογικὸ Ζήτημα ξεσηκώθηκαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὸ Σταυροβούνι, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο. Εἶναι ἐπίσης γεγονός, ὅτι τότε ἡ ζωή στὸ Σταυροβούνι ἦταν δύσκολη, διότι εἶχεν πολλές ἐργασίες καὶ διακονήματα· ἦταν σκληρή ἡ μοναστικὴ ζωή, καὶ μερικοὶ Μοναχοί βρῆκαν τὸ Ἡμερολογιακὸν ὡς ἀφορμὴ γιὰ νὰ φύγουν.

Τουλάχιστον ἔτσι ἀρνητικὰ σχολιάστηκε ἀπὸ τοὺς τότε ἐναπομείναντες πατέρες.

Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Μοναχοὺς ποὺ ἔφυγαν (ἐξ ἀφορμῆς του Ἡμερολογιακοῦ Ζητήματος) ἦταν καὶ ὁ μοναχὸς Ἰωσήφ (ὁ μετέπειτα Βατοπαιδινός). 

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Γέροντάς μας, ὁ Γέρων Ἀθανάσιος Σταυροβουνιώτης, ὁ Ἰωσήφ τὸν πίεζε νὰ φύγουν μαζὶ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ μάλιστα ἤθελε νὰ τοῦ πληρώσει καὶ τὸ εἰσιτήριόν του. 

Ὁ Γέρων Άθανάσιος ὅμως τοῦ εἶπε ὅτι δὲν εἶχε καμμία πληροφορία γιὰ νὰ φύγει, καὶ μάλιστα τοῦ ἐπεσήμανε τότε ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ Σταυροβούνι ἔχει τὸ Ἁγιορείτικο Τυπικό.

Μάλιστα τοῦ ἐδήλωσε κατὰ λέξιν: «Ἐδῶ εἶναι οἱ Γέροντές μας ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἔχουν ἐμπειρίες πνευματικὲς γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν. Καὶ δὲν θὰ κολασθοῦμε ἄν ἀκολουθήσουμε τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιον, διότι δὲν εἶναι δόγμα πίστεως [τὸ Ἡμερολόγιο]. Ἐδῶ εἶναι ὁ Ἡγούμενος Βαρνάβας, ὁ ἱερομόναχος Κυπριανός, ὁ ἱερομόναχος Θεοδόσιος, ὁ ἱερομόναχος Μακάριος, ὁ Γέροντας Διονύσιος κ.ἄ. ποὺ ἔμειναν ἐδῶ καὶ δὲν ἔφυγαν».

Ἄρα, συναφῶς, τὸ νὰ γράφεται στὴν σελίδα 60 στὸ βιβλίον τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ.Μ.Β. τοῦ Ἐφραίμ «Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός», ὅτι ὁ ἀείμνηστος καὶ διακριτικὸς Πνευματικός, ὁ παπα-Κυπριανὸς ὁ Σταυροβουνιώτης, εἶπεν δῆθεν στὸν γ. Ἰωσήφ: «Ἦλθε ἡ ὥρα γιὰ νὰ πᾶς στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιατὶ ἂν μείνεις ἐδῶ [στὴν Ἱ.Μ.Σ.] θὰ φθαρεῖς πνευματικὰ», ὅλο αὐτὸ τὸ σημεῖο τὸ θεωρῶ μεγίστην ὕβριν γιὰ τοὺς Γεροντάδες μας, τόσον τοὺς παλαιούς, ὅσο καὶ τοὺς μεταγενεστέρους. 

Δηλαδή, ἐννοῶ τὸν προηγούμενο ὅσιο Γέροντα Γερμανόν Σταυροβουνιώτη καὶ τὸν νῦν Καθηγούμενο καὶ Γέροντά μας  Ἀθανάσιον. Θεωρῶ, ὅτι τὰ ἐν λόγῳ λεχθέντα καὶ γραφέντα, ἂν μή τι ἄλλο, εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας, εἴτε τοῦ συγγραφέα τοῦ ὑπὸ κρίσιν βιβλίου εἴτε ἐκείνου ποὺ τὸν πληροφόρησεν.

(Συνεχίζεται)

2 comments:

  1. ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ Β΄ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΙΛΑΡΙΩΝΑ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ

    Του Παναγιώτη Π. Νούνη

    Τούτο που είναι ιστορικά αποδεκτό, παραδεκτό και αναντίρρητο γεγονός, είναι ότι ο γ. Ιωσήφ (ο Βατοπαιδινός) ξεκίνησε την νέα σταδιοδρομία του ως Αγιορείτης, εγκαταλείποντας άρδην την ιερά Μονή Σταυροβουνίου εξ αιτίας τινός ανόητου «Ζηλωτισμού».

    Αυτό εικάζω, ότι είναι άγνωστο στους πολλούς οπαδούς του. Και είναι άγνωστο διότι τόσον ο γ. Εφραίμ όσον και ο σεβασμιώτατος Λεμεσού φρόντισαν να παραχαράξουν, διαστρέψουν και να αλλοιώσουν τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα γύρω απο την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Γέροντά τους.

    Δόξα τω Θεώ που ακόμη βρίσκεται εν ζωή ο φίλος του Θεού και Γέρων Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης, ο οποίος έζησε για τα καλά τον γ. Ιωσήφ.

    Μαρτυρείται μάλιστα εκ της βαρύνουσας μαρτυρίας του Γέροντος Αθανασίου Σταυροβουνιώτη διά της γραφίδος του Μοναχού Ιλαρίωνα, ότι ο γ. Ιωσήφ προσπαθούσε να συμπαρασύρει και άλλους εις την προμελετημένη φυγή εκ της μονής της μετανοίας του. Και δή προσπαθούσε ανεπιτυχώς να πείσει τον Γέροντα Αθανάσιον Σταυροβουνιώτη να εγκαταλείψει και εκείνος την Ι.Μ.Σ.

    Με τους πολλούς λέγεται ότι ο χάρος εν γλυτζής, το λαλούμε ακόμα στα χωρκά μας.

    Δεν τον έφτανε που ήθελε αυθαίρετα και αδικαιολόγητα να εγκαταλείψει το ιερό Κοινόβιο της Κύπρου για να γίνει γυρολόγος «Αγιογδύτης» (σαν τους σημερινούς νεοΒατοπεδινούς) ήθελε να πάρει και στον λαιμό του και άλλους συμμοναστές του.

    Όμως, η πνευματική ανδρεία, η σοβαρότητα και απαράμμιλη σταθερότητα (μαζί και τα απαρασάλευτα επιχειρήματα που πρόταξε προς τον γ. Ιωσήφ) που επέδειξε ο Γέρων Αθανάσιος (νύν Καθηγούμενος της Ι.Μ.Σ.) ήτο και το μοναδικό ανάχωμα εκείνο το «Στώμεν καλώς» ώστε να αναχαιτιστεί η φυγή αρκετών Μοναχών.

    Τι θα γινόταν άραγε η Κύπρος μας μαζί και η Ι.Μ.Σ. χωρίς τον Γέροντά Αθανάσιον; Σίγουρα θα είμασταν πνευματικά ορφανοί και κακομάζαλοι.

    Ο γ. Ιωσήφ με μερικούς άλλους που δηλητηριάσθησαν απο το σχισματικοαιρετικόν δηλητήριον του «Ζηλωτισμού» εγκατέλειψαν κακήν κακώς την Μονή της μετανοίας τους. Πράγμα άτοπον, απαράδεκτον και αντιμοναχικόν σύστημα. Τα ίδια αντιμοναχικά συστήματα διαπράττουν και οι νεοΒατοπαιδινοί.

    Πολλώ δε μάλλον όταν το επιχείρημα της «εξόδου» και (δια)φυγής είναι η εξεύρεσις «πνευματικότερου» τόπου ή ανεύρεσις «πνευματικότερων» Πνευματικών. Πρόκειται καθαρά για ηλίθιο χαζο-χριστιανικό επιχείρημα και προφάσεις εν αμαρτίες, διότι ως γνωστόν «ούκ ο τόπος, αλλ΄ο τρόπος».

    (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

    ReplyDelete
  2. ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

    Ο γ. Ιωσήφ, δυστυχώς, δημιούργησε «κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν» του δύο απογόνους και μαθητές του. Τον Εφραίμ και τον Λεμεσού, όπου μέσω αυτών των εκκλησιαστικών ανδρών εισάγεται το τοξικότατο δηλητήριο της εκκοσμικεύσεως του ορθοδόξου Ησυχασμού και εφυσηχασμού στα ζητήματα Πίστεως.

    Το Άγιον Όρος της Κύπρου, η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, φέρει με κάθε λειτουργική, πνευματική, ησυχαστική και εκκλησιαστική ακρίβεια το Αγιορείτικον Τυπικό.

    Γιατί ο γ. Ιωσήφ δεν ησύχαζε στην μονή της μετανοίας του και εθέλησε να διαφύγει προς το Άγιον Όρος; Ήταν το ζήτημα του «Ζηλωτισμού», ήταν οι σκληρές εργασίες, ήταν ένας πειρασμός που τον νίκησε; Ήταν η ανήσυχη τάση του να διενεργεί αμέτρητες γυροβολιές;

    Ωστόσον, ο Μοναχός Ιλαρίων Σταυροβουνιώτης, εντοπίζει εύστοχα μία βαρύτατη ύβρην και ψευδολογία του ηγουμένου Εφραίμ. Ο Εφραίμ και ο Λεμεσού έχουσιν αμφότεροι συλληφθεί άπειρες φορές να ψευδολογούν ασύστολα. Δεν είναι εκκλησιαστικό ήθος αυτό.

    Εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να αποκαλύψουν το προσωπείον τους.

    Οι εκκλησιαστικοί άνδρες και δή οι Κληρικοί δεν είναι δείγμα πνευματικού ήθους να λαλούν ψέματα.

    Γιατί και για ποιόν λόγον ο όσιος Γέρων Κυπριανός να παραπέμψει τον γ. Ιωσήφ να υπάγει και να φύγει για το άγιον Όρος, ενώ ο ίδιος ήτο στύλος και εδραίωμα της Εκκλησίας της Κύπρου; Πολλώ μάλλον γιατί να πεί τέτοια διαβολόπνευστη κουβέντα, «ότι θα φθαρεί πνευματικά» αν παραμείνει στο Σταυροβούνι;

    Είναι όντως πράγματα ακατανόητα, παράδοξα, υβριστικά, τα οποία υποσκάπτουν κατά κύριον λόγο την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

    Ο μοναχός Ιλαρίων, βέβαια είναι αρκετά επιεικής με τα εν λόγω κακόδοξα γραφθέντα του Εφραίμ Β.

    Αρκετές φαντασίες και φαντασιοπληξίες έχουν ως βάσιν τους και αρκετές αλήθειες. Τα εν λόγω συγκεκριμένα γραφθέντα πρόκειται για καθαρή ιεροσυλία και ατίμωση των πνευματικών της Ι.Μ.Σ. και αρίστως έπραξαν οι Σταυροβουνιώτες που αποκαλύπτουν το ειδεχθές προσωπείον του γ. Ιωσήφ και των απογόνων του.

    Του Παναγιώτη Νούνη

    ReplyDelete