ΕΠΙΛΗΣΜΟΣΥΝΗ ΘΕΟΥ - ΔΙΑΦΘΟΡΑ - ΣΩΤΗΡΙΑ (Ψαλμός ιγ´)

ΕΠΙΛΗΣΜΟΣΥΝΗ ΘΕΟΥ - ΔΙΑΦΘΟΡΑ - ΣΩΤΗΡΙΑ

(Ψαλμός ιγ´)

Της Χριστούφαντου

=====

Εἶπε στό βάθος τῆς καρδιᾶς, ὁ ἄνθρωπος ὁ ἄφρων,

πώς ''δέν ὑπάρχει ὁ Θεός'', οὐδέ Κύριος πάντων.

Ἡ ἁμαρτία σκότισε καί τύφλωσε ὁ νοῦς του,

ἡ ἀφροσύνη τοῦ ᾽φραξε τό νοερόν τό οὖς του.

Αὐτός καί ὅλ᾽ οἱ ὅμοιοι ἀπώλεσαν σοφία,

κατήντησαν τό βδέλυγμα, ἀρνοῦνται εὐλογία.

Τόσο πολύ διέδωσαν κακόν στήν κοινωνία,

οὐδείς ὑπάρχει ἀγαθός, σφύζει παρανομία.

Ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ ἔσκυψε στούς ἀνθρώπους,

μέ βλέμμα Του τό θεϊκό ἐτάζει τούς ἐνόχους.

Ὑπάρχει ἄραγε ψυχή ποθοῦσα σωτηρίαν,

προσευχομένη στόν Θεόν μέ ἅγια παρρησίαν;

Οἱ ἄνθρωποι ἐξέκλιναν, διαφθορά μεγάλη,

χρηστότητα δέν τήν ποθοῦν καί ζοῦν στήν παραζάλη.

Ὁ λάρυγγάς τους φοβερός, ὡς τάφος ἀνοιγμένος,

γεμᾶτος λόγους βλάσφημους καί μέ αἰσχρά πνιγμένος.

Μέ τίς συκοφαντίες τους καί τίς ψευδολογίες,

μέ σχέδια τά δόλια καί μέ τίς φαρμακεῖες,

 μοιάζουνε μέ τίς ὀχιές στό δηλητήριόν τους,

καί ἐκτοξεύουν πονηρά πάνω στόν ἀδελφόν τους.

Τό στόμα τους ἀντί χαρᾶς, κατάρας ἐνεπλήσθη

καί βλασφημοῦνε τόν Θεό καί τῶν ἀνθρώπων πλήθη.

Τά πόδια τους ἀκούραστα σπεύδουν νά χύσουν αἷμα,

ὅπου καί ἄν πορεύωνται πικρόν ἀνοίγουν θέμα.

Στούς δρόμους μέ τίς πράξεις τους συντρίμματα σκορπίζουν,

βίον γλυκύν δέν γνώρισαν, καλόν ἐξανεμίζουν.

Εὐλογημένον τοῦ Θεοῦ φόβον δέν τόν γνωρίσαν, 

πνευματικούς τους ὀφθαλμούς μέ ταραχήν γεμίσαν.

Ρωτάω κι ὅλο ἀπορῶ, ἀπάντησις ὑπάρχει;

Δέν θά συνετισθοῦν λοιπόν καί τό κακόν θά ἄρχῃ;

Πότε εἰς νοῦν θά ἔλθουνε ἐργάτες ἀνομίας

καί πότε θά σωφρονισθοῦν τέκνα ἀκολασίας;

Αὐτοί πού κατατρώγουνε σάν ἄρτον τόν λαόν μου

καί δέν ἐπεκαλέσθησαν ποτέ τόν Κύριόν μου,

πού ζοῦνε στήν διαστροφήν, τῆς ἄθλιας κακίας,

ποτέ τους δέν ἐψέλλισαν λόγους δοξολογίας.

Γι᾽ αὐτό καί τούς κυρίευσαν οἱ δεισιδαιμονίες,

σκιάν τους ἐφοβήθησαν μ᾽ ἀνύπαρκτες αἰτίες.

Δέν ἤτανε ὁ Κύριος κοντά εἰς τό πλευρόν τους,

ἔρημοι κι ἀπροστάτευτοι, ἐμμένουν στό κακόν τους.

Ὦ πονηροί κι ἀπάνθρωποι, Θεόν τόν ἀγνοεῖτε,

πτωχόν τόν εὐτελίζετε καί τόν καταφρονεῖτε.

Κι αὐτό, γιατί ἐλπίδα του ἔχει τόν Κύριόν του,

πάντα βοήθεια ζητᾷ ἀπό τόν Πλαστουργόν του.

Ποιός θά ᾽ρθῃ ἀπό τήν Σιών νά δώσῃ ἀμνηστείαν

καί ποιός θά σώσῃ Ἰσραήλ ἀπό τήν δυστυχίαν;

Ποιός ἄλλος ἀπό τόν Θεόν λύει αἰχμαλωσίας

καί ἐπιστρέφει τόν λαόν σέ δρόμον ἀληθείας;

Θεόν τους θά λατρεύσουνε, ἐν θείᾳ εὐφροσύνῃ,

τοῦ Ἰακώβ ἀπόγονοι, ποθοῦν δικαιοσύνη.

Θά ἀλαλάζῃ ὁ λαός μέ ἅγια χαρμοσύνη,

καρδιές τῶν Ἰσραηλιτῶν θά ζοῦνε ἐν εἰρήνῃ.