Η ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

Η ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ*

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ

=============

Θά μοῦ ἐπιτραπῆ νά κατακλείσω τόν λόγον μέ ἕνα πολύ σπουδαῖο θεολογικο - δογματικό καί ἐκκλησιολογικό κείμενο, ἀπαύγασμα τῆς ἑδραίας καί ἀμεταθέτου Ὀρθοδόξου πίστεως τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, γραφέν τό ἔτος 1965, μετά τήν συνάντησιν τοῦ τότε Πατριάρχου μετά τοῦ Πάπα εἰς τά Ἱεροσόλυμα τό 1964, εἰς αἰωνίαν μνήμην καί τιμήν αὐτοῦ, ἀλλά καί εἰς δήλωσιν καί φανέρωσιν τῆς μεγάλης διακρίσεως καί εὐαισθησίας αὐτοῦ εἰς τά λεπτεπίλεπτα θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Παραδόσεως ἡμῶν. Τό ἐμπνευσμένο αὐτό κείμενο θά ἐπικαιροποιηθῆ, πενήντα χρόνια μετά, ἐν ὄψει τῆς ἀτυχῶς μελετωμένης ἐπαναλήψεως τῆς συναντήσεως εἰς Ἱεροσόλυμα ὑπό τῶν σημερινῶν διαδόχων τους.

«Μυριάκις προτιμώτερον, Παναγιώτατε, νά ἐκριζωθῇ ὁ ἱστορικός τῆς Κων/λεως Θρόνος καί νά μεταφυτευθῇ εἴς τινα ἔρημον νησῖδα τοῦ Πελάγους, ἀκόμη δέ καί νά καταποντισθῇ εἰς τά βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἤ νά ἐπιχειρηθῇ ἔστω καί ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπό τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς Πίστεως. 

Αἱ ἑπτά λυχνίαι τῆς Ἀποκαλύψεως, διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐσβέσθησαν πρό πολλοῦ. 

Ἑπτά Ἐκκλησίαι Ἀποστολικαί, Ἐκκλησίαι σχοῦσαι τήν ὑψίστην τιμήν νά λάβωσιν, εἰδικῶς αὗται, Γράμματα ἐξ Οὐρανοῦ μέσῳ τοῦ θεοπνεύστου τῆς Πάτμου Ὁραματιστοῦ, ἐξέλιπον ἐκ τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς καί ἐκεῖ, ἔνθα ἄλλοτε ἐτελεῖτο ἡ φρικωδεστάτη Θυσία καί ὁ Τριαδικός ἀνεμέλπετο Ὕμνος, σήμερον ἴσως κρώζουσι νυκτικόρακες (ἤ ὀρχοῦνται ὀνοκένταυροι). 

Καί ὅμως ἡ Νύμφη τοῦ Κυρίου δέν ἀπέθανεν. 

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἐξηφανίσθη. 

Συνεχίζει, τετραυματισμένη καί καθημαγμένη ὡς ὁ Ἱδρυτής αὐτῆς, ἀλλ' ἀείζωος καί ἀκατάβλητος, τήν διά μέσου τῶν αἰώνων πορείαν αὐτῆς, φωτίζουσα, θάλπουσα, ζωογονοῦσα, σῴζουσα. 

Δέν θά ἀποθάνῃ λοιπόν αὐτή καί ἄν μετακινηθῇ ἤ καί ἀποθάνῃ ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος. 

Οὐδείς Ὀρθόδοξος εὔχεται τήν μετακίνησιν ἤ τόν θάνατον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. 

Μή γένοιτο! 

Ἀλλά καί οὐδείς θά θυσιάσῃ χάριν αὐτοῦ ἰῶτα ἕν ἤ μίαν κεραίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀγωνίσασθε ὑπέρ αὐτοῦ πάσῃ δυνάμει. 

Ὄχι ἁπλῶς ἔχετε δικαίωμα, ἀλλ' ὀφείλετε νά στηρίξητε αὐτόν, τό κάθ΄ Ὑμᾶς. 

Θυσιάσατε χάριν αὐτοῦ ὁ,τιδήποτε: χρήματα, κτήματα, τιμάς, δόξας, πολύτιμα κειμήλια, Διακόνους, Πρεσβυτέρους, Ἐπισκόπους, ἀκόμη καί τόν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν! 

Ἕν μόνον κρατήσατε, ἕν φυλάξατε, ἑνός φείσασθε, ἕν μή θυσιάσητε: τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν! 

Ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος ἔχει ἀξίαν καί χρησιμότητα μόνον καί μόνον, ὅταν ἐκπέμπῃ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τό γλυκύ καί ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς. 

Οἱ Φάροι εἶναι χρήσιμοι, ἐάν καί ἐφ' ὅσον φωτίζωσι τούς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τούς σκοπέλους. 

Ὅταν τό φῶς αὐτῶν σβεσθῇ, τότε δέν εἶναι μόνον ἄχρηστοι, ἀλλά καί ἐπιβλαβεῖς, διότι μεταβάλλονται καί αὐτοί εἰς σκοπέλους.

Παναγιώτατε, προὐχωρήσατε ἤδη πολύ. 

Οἱ πόδες Ὑμῶν ψαύουσι πλέον τά ῥεῖθρα τοῦ Ρουβίκωνος. 

Ἡ ὑπομονή χιλιάδων εὐσεβῶν ψυχῶν, Κληρικῶν καί λαϊκῶν, συνεχῶς ἐξαντλεῖται. 

Διά τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου, ὀπισθοχωρήσατε! 

Μή θέλετε νά δημιουργήσητε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ σχίσματα καί διαιρέσεις. 

Πειρᾶσθε νά ἑνώσητε τά διεστῶτα καί τό μόνον ὅπερ θά κατορθώσητε, θά εἶναι νά διασπάσητε τά ἡνωμένα καί νά δημιουργήσητε ῥήγματα εἰς ἐδάφη ἕως σήμερον στερεά καί συμπαγῆ. 

Σύνετε καί συνέλθετε! 

Ἀλλά φεῦ! 

Διηνύσατε πολλήν ὁδόν. 

Ἤδη πρός ἑσπέραν ἐστί καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα.... 

Πῶς θά ἴδητε τάς χαινούσας ἀβύσσους, ἀφ΄ ὧν θά διέλθῃ μετ' ὀλίγον ἡ ἀτραπός ἥν ὁδεύετε; 

Εἴθε, εἴθε ὁ πάλαι ποτέ «στήσας τόν ἥλιον κατά Γαβαών καί τήν σελήνην κατά φάραγγα Αἰλών», νά δευτερώσῃ τό θαῦμα καί νά παρατείνῃ ἅπαξ ἔτι τό μῆκος τῆς ἡμέρας, νά ἐνισχύσῃ ἔτι πλέον τό φῶς αὐτῆς καί νά διανοίξῃ τούς ὀφθαλμούς Ὑμῶν, ἵνα ἴδητε, κατανοήσητε καί ἐπιστρέψητε. Ἀμήν».

* Απόσπασμα της ανοιχτής επιστολής που απεύθυνε ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στον μέγα αποστάτη της πίστεως μας αοίδιμο Πατριάρχη Αθηναγόρα. Πρόκειται για μνημείο λόγου και Θεολογίας που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα συγκαταριθμηθεί στα Δογματικά και Συμβολικά κείμενα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.