ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Ι΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Ι΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Και διαβάζουμε αμέσως παρακάτω: «Οἱ Ὀρθόδοξες αὐτές Ἐκκλησίες, ἄν καί ἀντιλαμβάνονται ὅτι δεν μποροῦν νά ἀρνηθοῦν τό στοιχεῖο ταυτότητας μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας και τῆς «ἀλήθειας τῶν πραγμάτων», ὡς μία σχέση ταυτότητας μεταξύ Ἐκκλησίας καί Συνόδου (βλ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου), ἐντούτοις δεν ἀποδέχονται ὅτι ἡ μή συμμετοχή τους στή Σύνοδο εἶναι ἔκφραση μιᾶς ἄλλης ἀντίληψης καί αὐτοσυνειδησίας γιά τό τί εἶναι Ἐκκλησία καί πῶς σχετίζεται ἡ Ἐκκλησία πρός τό γεγονός τῆς Συνοδικότητας.»

Ερώτημα αυθόρμητο. Ο προβληματισμός της ταύτισης της Εκκλησίας με την Αλήθεια, έτσι όπως μας τον παραδίδει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, άραγε απασχόλησε τους οραματιστές διοργανωτές  της συνόδου της Κρήτης; Βοά ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς «Ποίος όμως κλήρος ποία μερίς, τις γνησιότης προς την του Χριστού Εκκλησίαν τω συνηγόρω του ψεύδους; Εκκλησία "στύλος και εδραίωμα της αληθείας" εστιν... Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί». Τον ακούει κανείς; Ποίαν αλήθεια ακολούθησε η σύνοδος της Κρήτης; Σε τι αποδεικνύεται η σύνοδος της Κρήτης ακόλουθη των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Συνόδων όταν ονομάζει «Εκκλησίες» τους αιρετικούς; Και πως γίνεται να έχουν την απαίτηση η προκαθήμενοι να τους ακολουθήσουν, όταν αποδεικνύονται στην πράξη ότι ναι μεν φωνάζουν για την «συνοδικότητα», αλλά μια συνοδικότητα που την χρησιμοποιούν για να αναιρέσουν τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Το λέμε αυτό γιατί με ποίο δικαίωμα και στο όνομα ποίας συνοδικότητας, αίρονται τα αναθέματα των Αγίων Συνόδων και ονομάζουμε τους αιρετικούς μονοφυσίτες και και τους αιρετικούς προτεστάντες εικονομάχους, και τους αιρετικούς παπικούς πνευματομάχους, και … και.. τους ονομάζουμε αδελφούς και «Εκκλησίες»;  

Η  απάντηση καίει, όπως καίγονται τα σωθικά κάθε συνειδητού Ορθοδόξου μπροστά στα ανόσια της Κρήτης. Απαντούμε λοιπόν ότι το γεγονός της συνοδικότητας δεν είναι πιο σπουδαίο από το γεγονός της Αληθείας της Αγίας Πίστεώς μας. Η συνοδικότητα χωρίς την Αλήθεια είναι χειρότερη από το ίδιο το ψέμα. Είναι λύκος με προβιά προβάτου, έτοιμος να κατασπαράξει το ποίμνιο. Τούτο μαρτυρείται και από τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη, και από τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, και από τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, και από πλήθος Αγίων που διέλαμψαν δια της ομολογίας της Αληθείας της Πίστεώς μας.

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html