ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΙΔ΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

ΙΔ΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Προφανής ο ενσπειρόμενος  τρόμος. Απαράδεκτη η ενδημούσα «ειρωνική διάθεση» προς τα θέσφατα της Ορθοδόξου ημών Παραδόσεως. Αναφέρεται και ας προσέξουμε: «Ὅτι κάθε τι τό δυτικό καί νέο εἶναι ἀπορριπτέο, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι ἀλλοιώνει τό μοντέλο τοῦ χριστιανοῦ καί μάλιστα τοῦ Ὀρθόδοξου, ὁ ὁποῖος εἶναι «ὁ περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ», «τό νέον ἔθνος», «ὁ ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ», ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί, οἱ δυτικοί, ἐξ αἰτίαςτῆς θρησκευτικῆς τους διαφοροποίησης δέν ἔχουν θέση στό γεγονός τῆς σωτηρίας καί ἄρα εἶναι ἀπόβλητοι καί καταδικαστέοι».

Θα ρωτήσουμε με καλή διάθεση. Υπάρχει κάτι από την Δυτική προσέγγιση στην Αλήθεια της Πίστεως που εμείς ως Ορθόδοξος Εκκλησία το δεχόμαστε ή θάπρεπε να το δεχθούμε; Μήπως τις αιρέσεις των παπικών; Μήπως τις κακοδοξίες των προτεσταντών; Μήπως τις εκλογικεύσεις των Λουθηρανών; Μήπως τους εκφυλισμούς των Ευαγγελικών;.. Τι επιτέλους δεχόμαστε ως σωστό; Και είναι απλά μία «θρησκευτική διαφοροποίηση» η προσέγγιση της Δύσεως στην Αλήθεια της Πίστεως; Έπαψε να ισχύει ότι αποτελούν αιρέσεις, με αιρεσιάρχη τον ίδιο τον αυτοαποκαλούμενο «πάπα» κ. Φραγκίσκο;

Κραυγάζει ο Μ. Φώτιος, Πατριάρχης

Κωνσταντινουπόλεως (866): «Ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στο άκουσμα της υπερβολικής αυτής βλασφημίας (του filioque) η οποία εναντιώνεται στα Ευαγγέλια, αντιτάσσεται στις αγίες Συνόδους, απορρίπτει τους μακαρίους και Αγ. Πατέρες…αυτούς τους απατεώνες και θεομάχους καταδικάσαμε με συνοδική και θεία ψήφο….. αφού εμμένουν στην πολύμορφη πλάνη τους, τους αποκλείσαμε από κάθε χριστιανική κοινότητα… μόνη η κατά του Πνεύματος βλασφημία … αρκεί να τους υποβάλλει σε μύρια αναθέματα … να αποκόψουμε από το σώμα της Εκκλησίας την γάγγραινα της βλασφημίας … να ξεριζώσουμε τα φύτρα της πονηρίας».

Φωνάζει ο Αγ. Μάρκος Ευγενικός (1440): «ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο αυτών εχωρίσθημεν … αιρετικοί εισί άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν … πόθεν ουν ημίν ανεφάνησαν εξαίφνης όντες Ορθόδοξοι οι διά τοσούτων χρόνων και υπό τοσούτων Πατέρων και διδασκάλων κριθέντες αιρετικοί; … φευκτέον αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως … τους χριστοκαπήλους και χριστεμπόρους». «Ημείς δι’ ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλ’ ή ότι εισίν, ου μόνον σχισματικοί, αλλά και αιρετικοί».

Βοά η Σύνοδος του 1838 εν Κωνσταντινουπόλει: «να προφυλάξωμεν τα γνήσια τέκνα της Ανατολικής Εκκλησίας από τας βλασφημίας του Παπισμού … τα βάραθρα των αιρέσεων και τους ψυχοφθόρους κρημνούς της παπικής πλάνης των … ίνα γνωρίσητε όσον το διάφορον ημών των Ορθοδόξων από των Κατόλικων, ίνα μη απατάσθε από του λοιπού από τα σοφίσματα και καινοφωνίας των ψυχοφθόρων τούτων αιρετικών … της ματαιόφρονος και σατανικής τούτων αιρέσεως».

Τόσα και άλλα τόσα και μύριες φωνές Αγίων Πατέρων και Συνόδων. Ποίος έχει το δικαίωμα και από πού το αντλεί, αιρετικών προσεγγίσεων σε θέματα Πίστεως και σχέσεων με τους αιρετικούς, έτσι όπως αναφέρονται στην ανά χείρας εισήγηση;

Και όλα αυτά εξαιτίας της «υποτιθέμενης» διάθεσης κάποιων να σφετερισθούν τα πρωτεία!!!... κάποιων άλλων!!…. Σα να μην είπε ο Κύριος «εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος. (Μαρ. 9,35)».

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html