ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Η΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Η΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Είναι λυπηρό επίσης να χαρακτηρίζονται «ἐγκλωβισμένοι στόν πειρασμό τῆς ὁποιασδήποτε αὐτοπροβολῆς τους ἤ καί κάποιας ἄλλης σκοπιμότητας», άνθρωποι που δεν είχαν κανέναν λόγο να θέσουν την ύπαρξή τους στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Ο μόνος λόγος η πραγματική και άδολη αγάπη προς τον Κύριο. Εδώ δεν χρειάζεται να παραθέσουμε «αντίθεση». Η κατανόηση αρκεί.  «Εξ’ ιδίων τους ίσως κρίνουν τα αλλότρια».

Συνεχίζοντας την ανάγνωση της εισήγησης διαβάζουμε: «Διαφεύγει τίς περισσότερες φορές ἀπό τούς ἐκφραστές τῆς νοοτροπίας αὐτῆς τό γεγονός ὅτι μία τέτοια ἐξέλιξη, ἐάν διογκωθεῖ, θα ἔχει ὡς συνέπεια τήν ἀλλοίωση τῆς ταυτότητας τῆς Ἐκκλησίας, γιατί θα λειτουργήσει φυγόκεντρες τάσεις».

Με απλά λόγια μη μιλήσει κανείς αντίθετα από την γνώμη του «ενός». Αυτοί που κόπτονται για την συνοδικότητα, την νοούν μόνο ως εργαλείο της επιβολής της γνώμης του «ενός». Γιατί δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να κατανοήσει κανείς ποιος επιθυμούσε διακαώς την σύνοδο της Κρήτης, ούτε βέβαια και χρειάζεται ιδιαίτερη αντιληπτική ικανότητα για το πώς την επέβαλε. Μα αυτό σε τι διαφέρει από την «αυταρχικότητα του αλαθήτου»; Και κάτι ακόμα αυτή την «προσοχή» για να μην δημιουργηθούν «φυγόκεντρες δυνάμεις», που τελικά δεν είναι φυγόκεντρες «αυτές» οι δυνάμεις, αλλά «κεντρομόλες» γιατί αυτές οδηγούν στην Εκκλησία και όχι οι άλλες, αυτήν λοιπόν την μέριμνα δεν πρέπει κατ’ εξοχήν να την έχουν οι «επι-σκοπόν» επίσκοποι; Είδαμε να ανάβει λαμπτήρας χωρίς να περνά ηλεκτρικό ρεύμα; Ας μην πατάμε τον διακόπτη, αν θέλουμε να μην ανάβει ο λαμπτήρας.  Τον διακόπτη της αιρέσεως τον πάτησε η σύνοδος της Κρήτης. Και ο νοών, νοείτω.

Και επιτέλους αφού κτίσθηκαν τα θεμέλια της εισήγησης, περνάμε στους πάνω ορόφους. Τα βέλη τώρα προς τις αντιδρώσες Τοπικές Εκκλησίες. Διαβάζουμε λοιπόν λίγο παρακάτω:  «Τί συνέβη σέ αὐτές τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες μέχρι το προπαρασκευαστικό στάδιο εἶχαν ὑπογράψει καί ἀποδεχθεῖ τά Συνοδικά Κείμενα καί ἀπαιτοῦσαν ἁπλῶς τήν ἐπικαιροποίησή τους καί τη φιλολογική τους διόρθωση; Γιατί ξαφνικά ἀρνήθηκαν νά ὑπογράψουν τά τελικά Κείμενα ἤ ἐπέλεξαν τήν ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες τῆς Συνόδου; Ἦταν ἁπλῶς τό θέμα «ζηλωτισμός – φιλελευθερισμός», «συντηρητισμός – παραδοσιακότητα» ἤ οἱ περί τούς ὅρους ἐπιφυλάξεις;

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html