ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΙΗ΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

ΙΗ΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Συνεχίζουμε την ανάγνωση της εισήγησης έκπληκτοι με τα όσα διαβάζουμε:

«Μέ τήν παροῦσα ἀντίδραση ἐπίσης ἐπιδιώκεται να ἀποτυπωθεῖ μία ἀντίληψη«ἐκκλησιαστικῆς ἀποκλειστικότητας», τήν ὁποία μπορεῖ νά ἐκφράσει μέσα στόν κόσμο ἀποκλειστικά καί μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐνῶ ὅλες οἱ ἄλλες Χριστιανικές Ἐκκλησίες δέν μποροῦν νά διεκδικοῦν την ἐκκλησιαστική τους ταυτότητα καί δέν δύνανται νά διαλέγονται μέ τις Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.»

Επομένως να συμπεράνουμε ότι αφού δεν υπάρχει η «εκκλησιαστική αποκλειστικότητα» στην Ορθοδοξία μας πρέπει να αλλαχθεί και το Σύμβολο της Πίστεως; Μη γένοιτο. Αναθεματίζουν οι Άγιοι Πατέρες αυτούς που θα τολμήσουν κάτι τέτοιο.

Και βέβαια είναι ελεύθερες να διεκδικήσουν οι άλλες «χριστιανικές» ομολογίες την «εκκλησιαστικότητά» τους. Εμείς οι έχοντες την αποκλειστική Αλήθεια, είναι δυνατόν παραβαίνοντες τα όσα μας έχουν παραδώσει οι Άγιοι Πατέρες να τους την παραχωρήσουμε;

Και κάτι ακόμα. Μήπως η επιχειρηματολογία της εισηγήσεως στο σημείο αυτό, είναι η καλύτερη απόδειξη για το ότι «όντως η σύνοδος της Κρήτης αποδεικνύεται αιρετική» καταπατώντας το Σύμβολο της Πίστεως, και ονομάζοντας ως μη όφειλε «Εκκλησίες» τους αιρετικούς; Γιατί λοιπόν κόπτονται οι αντικείμενοι ημών περί των όσων και διά των όσων ελέγχονται. Τα λόγια τους αποδεικκύουν την Αλήθεια των θέσεων ημών των «αθλίων αντιδρώντων».

Διαβάζουμε στη συνέχεια:

«Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνᾶμε ὅτι στοιχεῖο τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἁποστόλων, εἶναι ὁ διάλογος με τόν κάθε ἕναν, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἐκτός» αὐτῆς. Πρωτεύουσα θέση σ᾿ αὐτή τήν ἀντίδραση ἔχει, ὅπως ἦταν φυσικό, ἡ ὑπονόμευση τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ τή Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία, τήν ὁποία θεωροῦν ὄχι μόνον ὡς τόν ἰσχυρό ἐκπρόσωπο τῆς Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, ἀλλά καί τον μόνον ἐπίσημο καί σοβαρό συνομιλητή μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, γι᾿ αὐτό καί προσπαθοῦν νά δαιμονοποιήσουν αὐτή τή διαλεκτική σχέση. Ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά εἶναι κατανοήτο γιατί ὑπάρχει τόσο ἔντονη ἀντίδραση γιά τό συγκεκριμένο Κείμενο, μέχρι τοῦ σημείου νά ὑποδειχθεῖ καί ἡ ὁλοκληρωτική ἀπόρριψή του.»

Διάλογος μέσα σε τι πλαίσιο; Διάλογος με συμπροσευχές; Διάλογος καταπάτησης των Ιερών κανόνων; Διάλογος με αναγνώριση αληθείας στους αιρετικούς; Είναι διάλογος αυτός; Αλήθεια να ρωτήσουμε θα σκεφτόταν ποτέ αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τους διαλόγους, να αρχίσουμε διάλογο πάνω σε μία «άλλη» ΑΛΗΘΕΙΑ. Την αλήθεια κατοχής του επισκοπικού τους θρόνου; Γίνεται να γίνει διάλογος με τέτοιο θέμα; Όχι βέβαια. Είναι δεδομένος και ο θρόνος και η εν Χάριτι κατοχή του θρόνου υπό του επισκόπου, εφόσον τούτο επισυμβαίνει δια της πιστής τήρησης των Ιερών Κανόνων. Η διαφωνία μας λοιπόν δεν είναι για τον «διάλογο», αλλά για το περιεχόμενο των διαλόγων και για τα όσα γεγονότα συνοδεύουν αυτούς τους διαλόγους τα οποία είναι Εκκλησιαστικώς και Ιεροκανονικώς απαράδεκτα. Γεγονότα που συνεπάγονται καθαιρέσεις…..

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html