ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΙΓ΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

ΙΓ΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Και συνεχίζει η εισήγηση:…

4. Αὐτό τό ὁποῖο ὅμως ἐπιδιώκετο ἀπό τίς συγκεκριμένες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἁνατολικῆς Εὐρώπης ἦταν ἡ ἐπιβολή μιᾶς ἰδεολογικοποιημένης Ὀρθοδοξίας, ἑνός δηλαδή ἰδεολογικοῦ μορφώματος μέ ἐπικάλυμμα θεολογικῆς κατοχύρωσης, τό ὁποῖο μπορεῖ νά συντηρηθεῖ καί συγχρόνως νά ἐκφράσει ἕνα ἄλλο μοντέλο ζωῆς με θρησκοληπτικές ἀντιλήψεις καί κοινωνικές προεκτάσεις. Τί συνεπάγεται αὐτό;

α) Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τήν υἱοθέτηση μιᾶς ἀντίληψης θρησκοληπτικοῦ συντηρητισμοῦ μετατρέπεται ἀπό Ἐκκλησία σέ σέκτα, σέ ὁμάδα ἰδεολογική μέ κομματική ἀντίληψη λειτουργίας, τά δέ μέλη τῆς Ἐκκλησίας δέν κατανοοῦνται ὡς πιστοί ἀλλά ὡς ὀπαδοί.

β) Ὅτι ἡ πίστη, ὡς «ἄνωθεν κατερχομένη», ἐπιβάλλεται στή ζωή τῶν ἀνθρώπων μέσα ἀπό πεποιθήσεις, ἀλάθητες ἀποφάσεις, ὑποχρεωτικές ὁδηγίες καί διδασκαλίες, καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ πίστη ὑποτάσσει τή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων ὑπό τή μορφή μιᾶς ἐξαναγκαστικῆς ἐξουσίας. Μετατρέπει δηλαδή τούς φορεῖς καί ἐκφραστές αὐτῆς τῆς πίστης σέ δουλικούς ἐνθουσιαστές αὐτῆς, ὑπό τό κράτος μάλιστα τῆς ὁποίας τρομοκρατοῦνται καί συντρίβονται.

γ) Ὅτι κάθε τι τό δυτικό καί νέο εἶναι ἀπορριπτέο, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι ἀλλοιώνει τό μοντέλο τοῦ χριστιανοῦ καί μάλιστα τοῦ Ὀρθόδοξου, ὁ ὁποῖος εἶναι «ὁ περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ», «τό νέον ἔθνος», «ὁ ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ», ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί, οἱ δυτικοί, ἐξ αἰτίας τῆς θρησκευτικῆς τους διαφοροποίησης δέν ἔχουν θέση στό γεγονός τῆς σωτηρίας καί ἄρα εἶναι ἀπόβλητοι καί καταδικαστέοι.

Μέ αὐτή τήν ἀντιδυτική ἀντίληψη ἐκκλησιαστικότητας τονίζεται μία μορφή ἰδεολογικοῦ μοντέλου καί θρησκοληπτικῆς «ἀποκλειστικότητος» Ὀρθοδοξίας, ὡς ἰδεολογήματος καί ὄχι ὡς τρόπου καί στάσης ζωῆς, ἐνῶ συγχρόνως κατανοεῖται ἀποκλειστικά ὡς παραδοσιακός μόνον ὁ ἀνατολικός τρόπος ζωῆς, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ μοναδικός πού δίνει νόημα σέ αὐτή τή ζωή καί προοπτική μέλλοντος.

Κάθε τι τό ἀνατολικό εἶναι σωτήριο, κάθε τι τό δυτικό εἶναι ἁμαρτωλό και ἀπορριπτέο ἤ καί καταραμένο καί καταδικαστέο.

Αὐτή ἡ ἀντίληψη προσπαθεῖ νά ἐπιβληθεῖ μέ τήν παροῦσα ἀντιδρῶσα κατάσταση, ἡ ὁποία τείνει νά καταστεῖ ἰσχυρή μέ ἀκμή τοῦ ὅλου ζητήματος τήν ἀντίδραση γιά τή σύγκληση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Ἁντίδραση ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στη διαμόρφωση μιᾶς κατάστασης μανιχαϊστικά διχαστικῆς μέ ἀποκλεισμούς καί πολώσεις, ἡ ὁποία παρασκηνιακά φαίνεται ὅτι ὑποκινεῖται ἀπό τό «γνωστό» ἐκκλησιαστικοπολιτικό δίδυμο, πού τόσο πολιτικά, ὅσο και ἐκκλησιαστικά, μετέρχεται τρόπους καί μεθόδους πρός ἀπόκτηση πρωτείων ἐξουσίας καί ἡγεσίας στούς ἀντίστοιχους χώρους καί με ἐπιδίωξη τή δημιουργία ἀνάλογων ζωνῶν ἐπιρροῆς, μέσα στό ἴδιο το ἐκκλησιαστικό σῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας».

Με άλλα λόγια πρέπει να δεχθούμε ότι η στάση απέναντι στην Κρήτη των διαφωνουσών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, αλλά και κατ’ επέκταση η στάση καθενός διαφωνούντος, φέρει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται παραπάνω και ….φέρεται υπ’ αυτών.

Δηλαδή. Τον κίνδυνο μετατροπής της Εκκλησίας σε σέκτα!!! Το ότι η Αγία Πίστη των Πατέρων, η αποκαλυφθείσα Πίστις ημών, έχει επιπτώσεις τραγικές!!! Τις αλάθητες αποφάσεις!!!!, Τις υποχρεωτικές οδηγίες και διδασκαλίες!!!. Την υποταγή της συνείδησης των ανθρώπων.

Πρέπει να δεχθούμε, δεν γίνεται διαφορετικά!! Ότι η Πίστις μας στο κάτω-κάτω της γραφής πρέπει να προσαρμοσθεί, να εκσυγχρονισθεί. Δεν είναι σωστό να αισθάνεται και να προβάλλει την αυθεντικότητά της. Αλλά βάζοντας νερό στο κρασί της να αποδεχθεί επιτέλους όλα εκείνα τα οποία απέρριψαν οι Άγιοι Πατέρες και ομολογητές. Όλα εκείνα τα οποία αναθεμάτισαν οι Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι. Να αποδεχθεί όλες τις αιρετικές προσεγγίσεις της Δύσης ως την πιθανά καλύτερη προσέγγιση στην θέωση. Αφήνουμε λοιπόν το δάσος που είναι αυτά-ταύτα τα κείμενα της Κρήτης και εντοπίζουμε τη προσοχή μας στο δένδρο που είναι οι όποιες αιτίες της «στάσης» των μη συμμετασχόντων στην σύνοδο. 

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html