ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Ο ΣΕΒ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΣ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΛΑΥΡΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ;

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Ο ΣΕΒ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΣ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΛΑΥΡΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση παραθέσαμε εκτενή αποσπάσματα από το άρθρο του κ. Γ. Παπαθανασόπουλου για την επίθεση που εξαπέλυσε ο Σεβ. Μεσσηνίας εναντίον της Εκκλησίας της Ρωσσίας στην εισήγηση που έκανε για την πορεία του διαλόγου Ορθοδοξίας και Παπισμού στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η επίθεση -εκ πρώτης όψεως- ξενίζει, αλλά μια προσεκτική ανάγνωση της εισήγησης αποκαλύπτει ότι ο Σεβ. Μεσσηνίας που θεωρητικά μεν εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στην πραγματικότητα, όμως, εκπροσωπεί τις θέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο διάλογο με το Βατικανό, βρίσκεται σε απόγνωση επειδή ο διάλογος Ορθοδοξίας και Παπισμού δεν στοιχείται πια στις παραμέτρους που έθεσε το Φανάρι, αλλά στις παραμέτρους που συμφώνησαν η Εκκλησία της Ρωσσίας και το Βατικανό.

Το Φανάρι νιώθει -και δικαίως- ότι έγινε το δεύτερο βιολί στο διάλογο, αφού ο Σεβ. Βολοκολάμσκ θέτει όρους με τους οποίους συμμορφώνεται το Βατικανό και το Φανάρι δεν έχει καμία δυνατότητα να αντιδράσει.

Η Μόσχα κινήθηκε μαεστρικά και κατόρθωσε με τη συνάντηση της Αβάνας του Πατριάρχη Κύριλλου και του Πάπα Φραγκίσκου, όχι μόνον να υπογράψει μια οικουμενιστική Διακήρυξη που ικανοποίησε στο ακέραιο τις θέσεις του Βατικανού, αλλά και να οδηγήσει το Βατικανό στο συμπέρασμα ότι καμία πρόοδος στο διάλογο Ορθοδοξίας και Παπισμού δεν θα υπάρξει αν δεν την αποδεχτεί το Πατριαρχείο Μόσχας.

Δηλαδή για πρώτη φορά, ύστερα από πολλές δεκαετίες που άρχισε ο διάλογος Ορθοδοξίας και Βατικανού, η πρωτοβουλία των κινήσεων στο διάλογο έφυγε από τα χέρια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και περιήλθε στην κατοχή του Πατριαρχείου Μόσχας. Ως εικός το Φανάρι αισθάνεται πικραμμένο και παραγκωνισμένο. Γι’ αυτό και ο Σεβ. Μεσσηνίας ξεσπάθωσε εναντίον της Εκκλησίας της Ρωσσίας με την εισήγησή του στην Ιεραρχία.

Εκ πρώτης όψεως δημιουργεί ευφορία το γεγονός ότι η Ουνία θα συζητηθεί κατά προτεραιότητα και το πρωτείο θα συζητηθεί όχι μόνον υπό το φως της Α΄ αλλά και της Β΄ χιλιετίας. 

Το πρόβλημα είναι ότι η Μόσχα έχει το δικό της αποτελεσματικό τρόπο να διαλέγεται και δεν ξέρουμε τι συμφωνίες έχει συνομολογήσει ή θα συνομολογήσει στο μέλλον με το Βατικανό στα παρασκήνια.

Δυστυχώς και το Φανάρι και η Μόσχα είναι εντελώς αναξιόπιστες Εκκλησίες όσον αφορά τον Οικουμενισμό. Γι’ αυτό ουδεμία χαρά αισθανόμαστε με τις εξελίξεις επειδή ο ένας Οικουμενιστής υποσκέλισε τον άλλο Οικουμενιστή στο διάλογο με το Βατικανό.

Τι καλό μπορεί να προκύψει από αυτό;