ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ

=====

Ταπεινῶς φρονῶ, ἔπειτα ἀπό τάς σοβαράς παρατηρήσεις τῶν Σεβασμιωτάτων ἁγίων Ἀδελφῶν καί τοῦ Δογματολόγου Καθηγητοῦ κ. Τσελεγγίδου ἐπί τοῦ κειμένου τῆς Ε΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως, τό ὁποῖον τιτλοφορεῖται «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», ἀλλά καί κατόπιν τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας τό ἀπορρίπτει ἐξ ὁλοκλήρου, καί εἰσηγοῦμαι εἰς τήν Ι.Σ.Ι. ὅπως προτείνῃ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τήν ἀπόσυρσιν καί τήν ριζικήν ἀναθεώρησιν αὐτοῦ. Καί εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τοῦ Πατριαρχείου Ρωσίας προεβλήθησαν, κατά τήν πρόσφατον Συνεδρίαν αὐτῆς, σοβαραί ἐνστάσεις καί ἐπιφυλάξεις.

Ἀνεφέρθη καί προηγουμένως ὅτι, παρά τήν διακήρυξιν εἰς τό κείμενον:«Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον» τῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὔσης τῆς «Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας» (ἄρθρον 1), εἰς τό ἄρθρον 6 «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί ὁμολογιῶν μή εὑρισκομένων ἐν κονωνίᾳ μετ’ αὐτῆς». Ἐλέχθησαν τά προσήκοντα περί τοῦ σοβαροτάτου αὐτοῦ ἐκκλησιολογικοῦ θέματος. Εἰς τό αὐτό ἄρθρον, ἐνῷ ὁμολογεῖται ὅτι «κατά τήν ὀντολογικήν φύσιν τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἑνότης αὐτῆς εἶναι ἀδύνατον νά διαταραχθῇ», ἐν τούτοις εἰς τό τέλος τοῦ ἰδίου ἄρθρου σημειοῦται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τήν συμμετοχήν της εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν ἔχει ὡς «ἀντικειμενικόν σκοπόν τήν προλείανσιν τῆς ὁδοῦ τῆς ὁδηγούσης πρός τήν ἑνότητα».

Καί ἐάν μέν ὑπονοεῖται ἐνταῦθα ἡ ἐπιστροφή τῶν ἀπεσχισμένων Δυτικῶν Χριστιανῶν εἰς τήν ΜΙΑΝ καί μόνην Ἐκκλησίαν ἔχει καλῶς, οὐδέν πρόβλημα. Δέν διαφαίνεται, ὅμως, τοιοῦτόν τι ἀπό τό γράμμα καί τό πνεῦμα τοῦ κειμένου αὐτοῦ. Ἀντιθέτως, μάλιστα, συμφώνως καί πρός τό σχόλιον τοῦ Καθηγητοῦ κ. Τσελεγγίδου, «δίνεται ἡ ἐντύπωση, ὅτι ὑπάρχει δεδομένη διαίρεση στήν Ἐκκλησία καί οί προοπτικές τῶν διαλεγομένων ἀποβλέπουν στήν διασπασθεῖσα ἑνότητα».

Εἰς τό ἴδιον μῆκος κύματος κινοῦνται καί αἱ φράσεις τοῦ ἄρθρου 5 «ἐπί τῷ τέλει τῆς ἀναζητήσεως …τῆς ἀπολεσθείσης ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» καί τοῦ ἄρθρου 7 «αἱ κοιναί προσπάθειαι πρός ἀποκατάστασιν τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος». Στοιχοῦν δέ αὗται καί εἰς τούς λόγους τοῦ Παναγ. Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, τόσον κατά τήν ἐν ἔτει 2014 συνάντησιν αὐτοῦ εἰς τά Ἱεροσόλυμα μετά τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ὅτε ἐχαρακτήρισε τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν ὡς «Μίαν Ἁγίαν, ἀλλά διεσπασμένην ἐν χρόνῳ», ὅσον καί κατά τήν θρονικήν ἑορτήν ἐν Κων/πόλει, ὅτε ὡμίλησε περί Ἐκκλησιῶν (Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς) «ἀπεσχισμένων ἀλλήλαις», ἐνῷ ἡ ἀπόσχισις καταγράφεται μόνον εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς, οἱ ὁποῖοι ἀπέστησαν καί ἀπεσχίσθησαν ἐκ τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς τό ἄρθρον δέ 22 τοῦ αὐτοῦ κειμένου, τό ὁποῖον «θεωρεῖ καταδικαστέαν πᾶσαν διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας» καταγράφεται τό ἑξῆς: «Ὡς μαρτυρεῖ ἡ ὅλη ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ διατήρησις τῆς γνησίας ὀρθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον διά τοῦ συνοδικοῦ συστήματος, τό ὁποῖον ἀνέκαθεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀπετέλει τόν ἁρμόδιον καί ἔσχατον κριτήν περί τῶν θεμάτων πίστεως», ὅπερ ἄτοπον, γνωστῆς οὔσης τῆς περί τούτου Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τήν ὁποίαν, ὡς προεῖπον, ὑποστηρίζει  καί προβάλλει ἐναργέστατα ὁ ἀείμνηστος Κανονολόγος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἁμίλκας Ἀλιβιζᾶτος.

(Συνεχίζεται)