ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ, ΑΣΙΑΤΙΚΑ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Ασιατικά θρησκευτικά νοσηλευτήρια για Δυτικούς ασθενείς, Οι κατά φαντασίαν ιατροί, Εκδ. Μορφή εκδοθήτω, Αθήνα Σεπτέμβριος 2015, σσ. 409.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Κρατάμε στα χέρια τον 3ο τόμο της σειράς του ακαμάτου εργάτου του Ευαγγελίου π. Ιωάννου, που στοχεύει, όπως κι οι προηγούμενοι, στην εκ του σύνεγγυς μελέτη των ασιατικών παγανιστικών θρησκευμάτων και εν ταυτώ την αποκάλυψη των πραγματικών διδασκαλιών τους. 

Πρωτίστως παρατηρούμε ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά των δύο τόμων που ήδη παρουσιάσαμε, δηλαδή την επαρκή κατοχή του αντικειμένου, όπως φανερώνεται στην πλουσιώτατη βιβλιογραφία, την καταφυγή στις πηγές και και τη σύγκριση όλων αυτών των εξωχριστιανικών δεδομένων με τη χριστιανική διδασκαλία. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του παρόντος είναι η αναφορά στο συγκρητιστικό χαρακτήρα των ασιατικών θρησκευμάτων. Εκεί όλες οι θρησκευτικές πεποιθήσεις παρουσιάζονται να συγκλίνουν, παρά εμφανές γεγονός  ότι αποτελούν ένα, ασύλληπτης θολούρας, αχταρμά. 

Η χριστιανική θέση εν προκειμένω, όπως παρουσιάζεται, είναι σαφέστατη: Ο Χριστός είναι ο Θεός και η οδός προς τον Θεό. «Εγώ ειμί η οδός (και όχι οδός) και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωαν. ιδ΄6). Αξιοπερίεργη, παρά ταύτα, είναι η εξόφθαλμη αντίφαση, διότι παρά τη συγκρητιστική τους επιφάνεια όλοι αυτοί κρύβουν απύθμενο μίσος κατά των Χριστιανών (βλ. τους συνεχιζόμενους σήμερα αντιχριστιανικούς διωγμούς στην Ινδία). Αν εξετάσει κανείς τι λένε σχετικά με τη Γη όλες αυτές οι διδασκαλίες θα κουνάει συνεχώς αποδοκιμαστικά το κεφάλι, βλέποντας τα όσα εξωφρενικά και μυθολογικά στοιχεία υπάρχουν στα βιβλία τους. «Θα διαπιστώσει και μόνος του τις ανοησίες τους και θα εναγκαλισθή τη Βίβλο μας, τη Βίβλο την τελείως αλάνθαστη». 

Ο καλός συγγραφέας αγγίζει και το θέμα της παρουσίας των δαιμόνων, όπως αυτοί εμφανίζονται στα ασιατικά θρησκεύματα. Ο αναγνώστης φρικιά όταν βλέπει τον δαιμονισμό των μυστών στο Θιβέτ, όπου σε αδρές γραμμές περιγράφεται πώς το πονηρό πνεύμα καταλαμβάνει το μάντη. Δεν μας ξενίζουν καθόλου όλα αυτά, διότι ο Σατανάς «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (Β΄ Κορ. ια΄14). Πολλοί άνθρωποι μένουν ενεοί μπροστά στα αλλόκοτα θαυμαστά γεγονότα που συμβαίνουν όντως, στις παγανιστικές αυτές θρησκείες. Όλ’ αυτά είναι απόδειξη, όχι της αλήθειας τους αλλά της παρουσίας του Σατανά, που «πλανά, κατά τον Ιωάννη τον Θεολόγο, την οικουμένην όλην». Εμφανίζονται «φώτα», οι γιόγκι ταξιδεύουν αστραπιαία σε μεγάλες αποστάσεις, ανυψώνονται ανεξήγητα από τα έδαφος, κάνουν απίθανα τρικς κτλ. Τα πιο πάνω αναμφίβολως προκαλούν το θαυμασμό και την έκπληξη των ρηχών συνειδήσεων, αλλά δεν μοιάζουν με τα θαύματα του Χριστού και των Αγίων του που γίνονται για να βοηθήσουν ουσιαστικά τον πονεμένο άνθρωπο. 

Συμπεραματικά ο π. Ιωάννης παρουσίασε ενώπιόν μας «γυμνά και τετραχηλισμένα», ακαλλώπιστα, χωρίς τα ψεύτικά τους στολίδια, τα θρησκευτικά στοιχεία της εξ ανατολών σκοτοδίνης, που επιμένει, σώνει και καλά, να μας «φωτίσει»! “Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το φως”, όπως γράφει επιγραμματικά ο Γ. Βερίτης. Ο χαλκέντερος π. Ιωάννης προέβη σε εγχείρηση χωρίς αναισθητικό, δείχνοντας τις πληγές, τα τραύματα, τα έλκη του μακράν του Χριστού ανθρώπου.