ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στην Σύναξη των αρχιερέων του Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως (28.8.-29. ε.έ.) ο μητροπολίτης Αυστρίας Αρσένιος παρουσίασε Εισήγηση για το Διάλογο μεταξύ Ορθόδοξης Εκκλησίας και  «Μεταρρυθυμισμένων Εκκλησιών», ήγουν Καλβινιστών και οπαδών του Σβιγγλίου, αμφοτέρων Προτεσταντών. 

Μας πληροφορεί ο Σεβασμιότατος ότι ο εν λόγω Διάλογος ξεκίνησε στα 1988. Σε αλλεπάλληλες συναντήσεις συζητήθηκαν πολλά και διάφορα, χωρίς οι Καλβινιστές να μετακινηθούν ουδέ κατά χιλιοστόν από τις γνωστές προτεσταντικές τους θέσεις. 

Μάλιστα στη πορεία του Διαλόγου οι Ορθόδοξοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως όταν πληροφορήθηκαν ότι οι Καλβινιστικές κοινότητες, δηλαδή αιρετικές ομάδες (για όσους δεν κατάλαβαν καλά) ξεπερνώντας τα προτεσταντικά δεδομένα του 16ου αιώνος προέβησαν σε «χειροτονίες» γυναικών. Με άλλα λόγια κι οι «Μεταρρυθυμισμένοι» συνεχίζουν το ίδιο βιολί με τους Αγγλικανούς, Λουθηρανούς, κι όχι μόνο. Δεν φτάνει που η ιερωσύνη τους είναι ανύπαρκτη, θέλουν «υπό το πρίσμα των συγχρόνων κοινωνικών συνθηκών» να προχωρήσουν, μετατρέποντας το χάσμα σε χάος, στη «χειροτονία» γυναικών! Κι η απόφαση τους έχει ήδη τεθεί σε ενέργεια. 

Κι όμως! Οι ημέτεροι οικουμενιστές συνεχίζουν απτόητοι την διαλογική τους άκαρπη πορεία, πιστεύοντας ακραδάντως ότι θα μετατραπεί σε καλλίκαρπον! Ο Διάλογος, μας πληροφορεί ο Σεβασμιότατος, έχει περιέλθει σε τέλμα και βρίσκει σαν διακαιολογία τις εσωτερικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι «Μεταρρυθμισμένοι». Μας αποκαλύπτει όμως κι ότι ορισμένες Ορθόδοξες Εκκλησίες (τις οποίες δεν κατονομάζει) δέχονται ίσχυρές πιέσεις, τόσον από μέλη των ιεραρχιών τους όσο κι από το πλήρωμα τους να αποσυρθούν από τους Διαλόγους αυτούς. Τέτοιοι άκαρποι Διάλογοι είναι στην πραγματικότητα προπέτασμα καπνού που εμπεδώνει το λαϊκό οικουμενισμό.

 Σ’ αυτή την προσπάθεια ο Σεβασμιότατος συμμετέχει χωρίς αναστολές. Η συμμετοχή του στο μνημόσυνο μωαμεθανών (!!!) στη Βιέννη μαζί με τον ψευδεπίσκοπο Αϊζενσταντ, φραγκοπαπάδες, πάστορες και «ιέρειες» των προτεσταντών, η περιοδεία του στην Κρήτη με φραγκοκαλογριές και τον ανωτέρω παπικό «επίσκοπο» μαρτυρούν του λόγου το αληθές.