Tuesday, October 20, 2015

ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ Α΄



ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ
(29.8.2015-2.9.2015)
Ζ΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς
=====

Α΄

Οι εισηγήσεις αυτές, δύο τον αριθμό, αφορούσαν η μεν πρώτη την ενημέρωση της Ιεραρχίας σχετικά με τα όργανα και την όλη διαδικασία της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η δε δεύτερη την ενημέρωση γύρω από το θέμα της πορείας του επισήμου «Θεολογικού Διαλόγου της Ορθοδόξου μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας».

Στην εισήγηση αυτή ο Σεβασμιώτατος, αφού προηγουμένως μας δίδει μια συνοπτική εικόνα της ιστορικής διαδρομής της εν λόγω Συνόδου από το 1923 και εντεύθεν μέχρι σήμερα, στη συνέχεια αναφέρθηκεστα θέματα εκείνα από τον κατάλογο των δέκα θεμάτων της Α΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως, τα οποία πέρασαν από το στάδιο της προπαρασκευής και εγκρίθηκαν τα τελικά κείμενα από τις αρμόδιες Προσυνοδικές Διασκέψεις. Στα δύο πρώτα εξ’ αυτών με τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς την Οικουμενικήν Κίνησιν» και «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», κατ’ αρχήν γίνεται λόγος για την αναθεώρηση και επικαιροποίησή των από αρμόδια Διορθόδοξο Επιτροπή, η οποία και έγινε τον Φεβρουάριο του 2015. Στο πρώτο κείμενο, κατά τον Σεβασμιώτατο, «καταφάσκεται η σπουδαιότης της συμμετοχής της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την Οικουμενικήν Κίνησιν ως προσφέρουσα εις αυτήν την δυνατότητα μαρτυρίας της Ορθοδόξου πίστεως και επί τη βάσει ταύτη προωθήσεως της ενότητος των Χριστιανών». Το ίδιο ισχύει και για το δεύτερο κείμενο, απ’ ότι πληροφορούμεθα από τα πρακτικά της Γ΄ ΠανορθόδοξουΠροσυνοδικὴς Διάσκεψης.

Ήδη αναφερθήκαμε παρά πάνω στον σχολιασμό της εισηγήσεωςτου Οικουμενικού Πατριάρχου, ότι η συμμετοχή μας στην Οικουμενική Κίνηση όχι μόνον δεν αποτελεί «σπουδαιότητα», αλλά «ανήκουστη προδοσία» κατά τον άγιο Ιουστίνο τον Πόποβιτς και άλλους κορυφαίους καθηγητές και θεολόγους και επομένως, γιατί η Ορθόδοξος Εκκλησίαδεν θα έπρεπε κατ’ ουδέναλόγον να συμμετάσχει και να αποτελέσει μέλος του Π.Σ.Ε. Σε ποιούς τώρα θα πρέπει να πιστεύσωμε και ποίων την γνώμη να δεχθούμε; Την γνώμη των συγχρόνων αγίων μας, που είχαν θείο φωτισμό και υπήρξαν όργανα του αγίου Πνεύματος, ή την γνώμη του κ. Βαρθολομαίου και των ομοφρόνων του; Ετονίσαμε επίσης στον σχολιασμό τηςπροηγουμένης εισηγήσεως, ότι κάθε άλλο παρά «μαρτυρία Ορθοδόξου πίστεως» εδόθη στους μέχρι τώρα γενομένους διαλόγους, το αντίθετο  μάλιστα!

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε επίσης στο θέμα: «Συμβολή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εις την επικράτησιν των χριστιανικών ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών και άρσιν των φυλετικών διακρίσεων», το οποίο ήδη σχολιάσαμε προηγουμένως. Και τα τρία παρά πάνω θέματα αναμένεται να εγκριθούν κατά την προσεχή Ε΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξο Διάσκεψη, (Οκτώβριος 2015), και φυσικά και κατά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο! Θα έχουμε δηλαδή πλήρη, (αυτή τη φορά και Συνοδική), έγκριση και εδραίωση της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, πράγμα που σημαίνει ότι η μέλλουσα να συνέλθη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά μια αιρετική Ψευδοσύνοδος!

Ένα άλλο θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο Σεβασμιώτατος είναι το: «Περί κοινού εορτασμού του Πάσχα». Ωστόσο το θέμα αυτό δεν συζητήθηκε ως αυτοτελές από την Β΄ Πανορθόδοξο Προσυνοδικὴ Διάσκεψη, αλλά εν αναφορά προς το άλλο συναφές θέμα του ημερολογιακού  ζητήματος. Μάλιστα το ημερολογιακό ήταν το κυρίαρχο θέμα, που συζητήθηκε από την Β΄ Προσυνοδικὴ, αφού αυτό, (και όχι το θέμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα), υπήρξε ένα από τα δέκα θέματα, που ορίσθηκε στην Α΄ ΠανορθόδοξοΠροσυνοδικὴ Διάσκεψη, (1976). Η Β΄ Προσυνοδική κατέληξε, μεταξὺ άλλων, στὸ συμπέρασμα ότι «το θέμα, πολύ πέραν της επιστημονικής ακριβείας, είναι θέμα εκκλησιολογικής αυτοσυνειδησίας της μιας και αδιαιρέτου Ορθοδοξίας, της οποίας η ενότης κατ’ ουδέν αλόγον η τρόπον πρέπει να διασαλευθή», και ότι «ο πιστός λαός του Θεού είναι  ανέτοιμος, η τουλάχιστον απροπαράσκευος και απληροφόρητος, δια να αντιμετωπίση και δεχθή μίαν αλλαγήν εις το θέμα του προσδιορισμού της ημερομηνίας του Πάσχα».[6] Παράδοξως στην εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος δεν αναφέρει ούτε λέξη γύρω από το θέμα του ημερολογίου. Ωστόσο το ζήτημα αυτό, όπως εύστοχα έχει παρατηρηθεί, «ετραυμάτισε την ενότητα της Εκκλησίας και ως κακή κληρονομιά συνοδεύει έκτοτε την θεματολογία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου μέχρι σήμερα»[7], εξακολουθεί να παραμένει μια ανοικτή πληγή στο σώμα της Εκκλησίας. Προκλήθηκε  από την όλως άκριτη, επιπόλαιη και βεβιασμένη ενέργεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου να υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο, συμπαρασύροντας και ορισμένες τοπικές Εκκλησίες, χωρίς την ομόφωνη γνώμη όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει σχίσματα και διαιρέσεις στο σώμα της Εκκλησίας.

Αναφέρθηκε επίσης και στο θέμα: «Περί των κωλυμάτων του Γάμου», το οποίο επεξεργάσθηκε η Β΄ Προσυνοδικὴ. Σχετικά με το θέμα αυτό η Διάσκεψη προχώρησε σε καινοτομίες, διότι υιοθέτησε κατ’ οικονομίαν την τέλεση μικτών γάμων Ορθοδόξων με ετεροδόξους και ετεροθρήσκους, οι οποίοι όμως απαγορεύονται ρητά από τους ιερούς Κανόνες: Ο 14ος Κανών της Δ΄  Οικουμενικής Συνόδου ορίζει: «Επειδή εν τισιν επαρχίαις συγκεχώρηται τοις αναγνώσταις και ψάλταις γαμείν, ώρισεν η Αγία Σύνοδος, μη εξείναίτινι αυτών ετερόδοξον γυναίκα λαμβάνειν [.....] μήτε μην συνάπτειν (τέκνον) προς γάμον αιρετικώ, η Ιουδαίω, η Έλληνι (ειδωλολάτρη), ει μη άρα επαγγέλλοι το μετατίθεσθαι εις την ορθόδοξον πίστιν το συναπτόμενον πρόσωπον τω Ορθοδόξω». Ο 72ος Κανών της Πενθέκτης ορίζει: «Μη εξέστω Ορθόδοξον άνδρα αιρετική συνάπτεσθαι γυναικί, μήτε μην αιρετικώ ανδρί γυναίκα ορθόδοξον συζεύγνυσθαι. Αλλ’ ει και φανείη τι τοιούτον υπό τινος των απάντων γινόμενον, άκυρονηγείσθαι τον γάμον, και το άθεσμον διαλύεσθαι συνοικέσιον». (Πρβλ. και 10ον και 31ον της εν Λαοδικεία, και 29ον της εν Καρθαγένη). Αναμένεται λοιπόν και το θέμα αυτό να παραπεμφθεί στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο προκειμένου να εγκριθούν συνοδικώς οι μικτοί γάμοι. Θα επικυρωθούν δηλαδή οι καινοτομίες αυτές περί μικτών γάμων, και θα λάβουν συνοδική έγκριση παρά το γεγονός ότι οι εν λόγω Ιεροί Κανόνες έχουν, ως θεόπνευστοι, διαχρονικό κύρος.

(Συνεχίζεται)

No comments:

Post a Comment