ΕΞΟΔΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΣΑΜΑΡΑ

ΕΞΟΔΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΣΑΜΑΡΑ

Του θεολόγου κ. Ανδρεα Κυριακού

=====

Προς Κύριον κυρίων απήλθε έκτη και δεκάτη Κυριακός. Μεσημέρι Παρασκευής. Πολύβουο,όπως πάντα, το σχολείο. Κουδούνια, φωνές, συζητήσεις, μαθήματα, πρόβες για την επερχόμενη Γιορτή. Κι ο Κυριακός; Αστραπιαία πήρε πρόσκληση - αναχώρηση για τα άνω βασίλεια. Ούτ’ ένα λόγο αποχαιρετισμού δεν πρόλαβε ν’ αρθρώσει. Ένα ωωχ, ένας αφόρητος πόνος στο στήθος κι άμεση αναχώρηση. Απέμεινε δίπλα του η τσάντα του η σχολική με αδιόρθωτα διαγωνίσματα, οι μαθητές να τον περιμένουν στην τάξη, οι συνάδελφοι να τρέχουν μάταια να τον συνεφέρουν κι οι οικείοι άφωνοι να μη θέλουν, επ’ ουδενί, να πιστέψουν πως έτσι ξαφνικά, απρόσμενα, ακαριαία, έφυγε προς την ζωήν την αγήρω και αΐδιον. Ούτως έδοξε τω Κυρίω, ούτω και εγένετο. Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει. 

Μου είχε στείλει τελευταία ένα ποίημά του για το δράμα των προσφύγων που φεύγουν από τη Μέση   Ανατολή γιομάτο ανθρωπιά και συμπάθεια για το ανθρώπινο αυτό δράμα. Είχε πάντα μια αίσθηση του ανθρώπινου πόνου γιατί ήταν συμπαθής για όλους. Είχα δουλέψει μια χρονιά μαζί του σαν Διευθυντής του στο Γυμνάσιο «Βεργίνα» Λάρνακος. Ήρεμος και καταδεκτικός, πράος και φιλεύσπλαχνος, δεν έχανε ευκαιρία να γράψει για την «Ορθόδοξη Μαρτυρία» οποτεδήποτε του το ζητούσα. Δεν πρόλαβε, ο αγαπητός Κυριακός Σαμάρας, να μου στείλει την τελευταία συνεργασία… Φυσικά θλίβομαι που χάνω ένα πρόθυμο και ικανό συνεργάτη. Πιο πολύ ασφαλέστατα γιομίζουν με θλίψη οι οικείοι του, η σύζυγος, τα παιδιά του κι οι λοιποί συγγενείς. Ο καλός Θεός, που τον υπηρέτησε ο Κυριακός από την έδρα, διδάσκοντας το λόγο του στους μαθητές των σχολείων κι όχι μόνο, μακάρι να τον αναπαύσει εκ των κόπων αυτού εν σκηναίς δικαίων και των οικείων τον πόνο να απαλύνει, όπως αυτός γνωρίζει. Τι μας κράζει «λάλω σιωπή» ο αγαπητός αδελφός; Ετοιμάζεσθε άδελφοι. Ουκ οίδαμεν την ημέραν, ουδέ την ώραν που θα μας καλέσει ο Κύριος εις τας αυλάς του. Έρχεται ως κλέπτης εν νυκτί.