Η εισήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου Β΄

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

(29.8.2015-2.9.2015)

Γ΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς

=====

Η εισήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου

Β΄

Αντίθετα η καταλλαγή για την οποία ομιλεί εδώ ο κ. Βαρθολομαίος έχει ένα τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Η καταλλαγή του κ. Βαρθολομαίου και των Οικουμενιστών αποσκοπεί στην ειρηνική συνύπαρξη και συμφιλίωση μεταξύ των οπαδών διαφόρων θρησκειών μέσα στις σύγχρονες πολυθρησκευτικές κοινωνίες και στην μεταξύ των συνεργασία για την αντιμετώπιση από κοινού των συγχρόνων μεγάλων, παγκοσμίων προβλημάτων, που μαστίζουν την ανθρωπότητα, όπως είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η κατάργηση των πολέμων και η ειρηνική συνύπαρξη των λαών, η αντιμετώπιση της φτώχειας, της ανεργίας, των κοινωνικών ανισοτήτων και των φυλετικών διακρίσεων, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λ.π. 

Αυτού του είδους η καταλλαγή, δηλαδή η οικουμενιστικού τύπου καταλλαγή,  ήταν εξ’ άλλου ένα από τα δέκα θέματα που ορίσθηκαν στην Α΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξο Διάσκεψη το 1976, για να συζητηθούν στην μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδο: «Συμβολή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εις την επικράτησιν των χριστιανικών ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών και άρσιν των φυλετικών διακρίσεων». 

Το παρά πάνω θέμα επεξεργάσθηκε η Γ΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη, το 1986, η οποία μεταξύ άλλων κατέληξε στην απόφαση ότι «αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εν στενή συνεργασία μεθ’ όλων των αγαπώντων την ειρήνην οπαδών των λοιπών εν τω κόσμω θρησκειών, θεωρούν χρέος των να εργάζονται διά την ειρήνην επί της γής και την επικράτησιν αδελφικών σχέσεων μεταξύ των λαών».[1] 

Ωστόσο οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες ξεκαθάρισαν άπαξ διά παντός και σαφέστατα το θέμα της ειρήνης και της κοσμικού τύπου καταλλαγής μεταξύ των λαών, όπως επίσης και το θέμα των σχέσεων με τους αιρετικούς και αλλοδόξους με βάση βεβαίως την ευαγγελική διδασκαλία και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Όπως και άλλοτε έχουμε τονίσει, κανείς δεν αμφιβάλλει, ότι οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις, και οι αιματοχυσίες δεν είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού. Όλα αυτά, όπως και τα άλλα παγκόσμια προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα, είναι επακόλουθα της αμαρτίας και της αποστασίας του ανθρώπου από τον Θεό και τότε μόνον θα εκλείψουν, όταν ο άνθρωπος επιστρέψει εν μετανοία μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και εφαρμόσει το θέλημα του Θεού. 

Η Εκκλησία υποδεικνύει μεν τον τρόπον της θεραπείας του κακού, δεν μπορεί όμως να μεταβληθεί σε έναν εγκόσμιο ειρηνευτικό οργανισμό, ούτε είναι δυνατόν να εγκλωβιστεί σε εγκόσμιους ρόλους, διότι τότε μοιραία εκκοσμικεύεται και εκφυλίζεται, χάνει την σωτηριολογική της αποστολή. Αποστολή της Εκκλησίας είναι να ειρηνεύσει και να αποκαταλλάξει τον άνθρωπο με τον Θεό, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να καταλλαγούν και να ειρηνεύσουν και οι άνθρωποι στη συνέχεια μεταξύ τους. Να προσφέρει τον Χριστόν, «δι᾿ού νυν την καταλλαγὴν ελάβομεν» (Ρωμ. 5,11), τον μόνον ειρηνοποιόν, ο οποίος είναι «η ειρήνη ημών» (Εφ. 2,14) κατά τον απόστολο. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία η ειρήνη δεν έχει κοσμικό χαρακτήρα και δεν σημαίνει απλώς την απουσία πολέμου, αλλά είναι καρπός του αγίου Πνεύματος: «ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη…» (Γαλ. 5,22). Εξ άλλου και ο ίδιος ο Χριστός την αντιδιαστέλλει από την κοσμική ειρήνη: «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14,27). Σας δίδω την ιδική μου ειρήνη, όχι σαν αυτή που δίδει ο κόσμος. Αυτήν και μόνον αυτού του είδους την ειρήνη καλείται να δώσει και η Εκκλησία στον κόσμο, η οποία, όταν υφίσταται, φέρνει από μόνη της και την άλλη, την κοσμική ειρήνη.

(Συνεχίζεται)