Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ Α΄

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

(29.8.2015-2.9.2015)

Β΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς

=====

Η εισήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Α΄

Στην εισήγησή του ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε σε διάφορα θέματα,όπως αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος, της καταλλαγής μεταξύ των χριστιανών και των θρησκειών, των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων, της διασποράς, της διασφαλίσεως της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τέλος της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί, εκτός απροόπτου, τον προσεχή Ιούνιο του 2016. Παραπέμποντες τον σχολιασμό των άλλων θεμάτων, σε άλλους, πλέον ειδικούς και αρμοδίους, θα περιοριστούμε σε δύο μόνοθέματα της εισηγήσεως, στο θέμα της «καταλλαγής» και στο θέμα των «διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων».

Για πολλοστή ήδη φορά ο κ. Βαρθολομαίος χρησιμοποιεί οικουμενιστική γλώσσα και ιδεολογία, προφανώς για να αποδείξει στον κλήρο και στον πιστό λαό του Θεού την αμετακίνητη προσήλωσή του και την αταλάντευτη πεποίθησή του στις κακόδοξες θέσεις του. Με πολλή καύχηση αναφέρει ότι «το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ανέπτυξε πρωτοβουλίας και εξακολουθεί να διαδραματίζη ηγετικόν ρόλον» στον τομέα «της καταλλαγής μεταξύ των χριστιανών και των θρησκειών. Ο τομεύς ούτος των πρωτοβουλιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου υφίσταται υπό τινων κύκλων επ’  ἐσχάτων εκστρατείαν διαβολής και κατασυκοφαντήσεως ως δήθεν προδοτικός της Ορθοδόξου πίστεως. Αλλ’  η καταλλαγή των ανθρώπων μετ’  αλλήλων και μετά του Θεού αποτελεί αυτόν τούτον τον σκοπόν της Σαρκώσεως του Θεού και Λόγου και της σταυρικής Αυτού θυσίας» (Ρωμ. 5, 10, Β΄ Κορ. 5, 19). 

Ωστόσο η «καταλλαγή» για την οποία ομιλεί εδώ ο απόστολος Παύλος, δεν έχει καμία σχέση με «την καταλλαγή μεταξὺ των χριστιανών και των θρησκειών», την οποία αγωνίζεται να επιτύχει εδώ και δεκαετίες ο Οικουμενικός Θρόνος. Με τον όρο «καταλλαγή» ο απόστολος εννοεί την κατάργηση της έχθρας και την συμφιλίωση, την οποία επέτυχε ο Θεός με τους ανθρώπους διά της σταυρικής θυσίας του Υιού του: «Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού» (Ρωμ.5,10). Εάν όταν είμασταν εχθροί του Θεού εξ’ αιτίας των αμαρτιών μας και της αποστασίας μας, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο τώρα, που συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε διά του Χριστού και θα γίνουμε μέτοχοι της ιδικής του αιωνίου ζωής. Την καταλλαγή αυτή σε άλλα σημεία της επιστολής του ονομάζει και δικαίωση:  «πολλώ ουν μάλλον δικαιωθέντες νυν εν τω αίματι αυτού σωθησόμεθα δι’ αυτού από της οργής» (5,9). Την ίδια διδασκαλία περί καταλλαγής επαναλαμβάνει και στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «Τα δε πάντα εκ του Θεού του καταλλάξαντος ημάς εαυτώ δια Ιησού Χριστού και δόντος ημίν την διακονίαν της καταλλαγής, ως ότι Θεός ην εν Χριστώ, κόσμον καταλλάσσων εαυτώ, μη λογιζόμενος αυτοίς τα παραπτώματα αυτών, και θέμενος εν ημίν τον λόγον της καταλλαγής» (5,18-19). Ο Χριστός όμως ο οποίος είναι  ο αυτουργός αυτής της καταλλαγής, είναι η Αλήθεια και επομένως ο φυσικός χώρος, μέσα στον οποίον επιτυγχάνεται αυτή η καταλλαγή είναι η Εκκλησία του, η όποια είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3,15). Αυτή δε η Εκκλησία Του δεν είναι άλλη από την Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ουδέποτε είναι δυνατόν να επιτευχθεί η καταλλαγή έξω της Εκκλησίας, μέσα στον χώρο της αιρέσεως, (Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός, κ.λ.π.), πολύ δε περισσότερον είναι τούτο αδύνατον μέσα στον χώρο των άλλων θρησκειών, (Ισλάμ, Ιουδαϊσμός κ.λ.π). Μ’ άλλα λόγια για να επιτύχουν οι ετερόδοξοι και ετερόθρησκοι την καταλλαγή και την σωτηρία, είναι ανάγκη να αποβάλουν τις πλάνες των, να εγκολπωθούν την αλήθεια της Ορθοδοξίας και να γίνουν μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

(Συνεχίζεται)