ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ “ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ” ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ;

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ “ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ” ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Δόγμα” διαβάσαμε την πνευματική διαθήκη του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη που την έγραψε λίγο πριν την προς τον Κύριο εκδημία του.

Η απλή ανάγνωση του κειμένου speaks volumes για την αγιότητα του νέου Οσίου της Εκκλησίας μας.

Προσέξτε όχι απλά τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας που τον διακρίνει αλλά και το εκκλησιαστικό πνεύμα που τον χαρακτηρίζει.

Τον Χριστό τον γνώρισε μέσα από τους βίους των Αγίων της Εκκλησίας, την Υμνολογία της Εκκλησίας και την Αγία Γραφή.

Μη μας διαφεύγει επίσης ότι αγιοκατατάχτηκε ως "Καυσοκαλυβίτης" -τουτέστιν ως Αγιορείτης- παρόλον ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έζησε στον κόσμο μακρυά από τον Αθωνα. 

Ας μην ξεχνούμε, επίσης, ότι όταν αισθάνθηκε το τέλος του πήγε πίσω στα Καυσοκαλύβια όπου και κοιμήθηκε.

Δεν μάθαμε αν ο Οσιος Πορφύριος έκανε “αγία αποτείχιση” για να στοιχηθεί με τη "διαχρονική παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας" κατά ορισμένους σχισματικούς που το παίζουν αποτειχισμένοι.

Γιατί άραγε;

Ηταν Οικουμενιστής ή σιγονταροοικουμενιστής ή απλά άνθρωπος της Εκκλησίας χωρίς σχισματικό φρόνημα;

Προσέξτε επίσης ότι η πνευματική διαθήκη του οσίου Πορφυρίου ούτε σε "χαμόγελα από την αιωνιότητα" αναφέρεται, ούτε και "ευωδίες του Γέροντος Εφραίμ" οσφραίνεται. 

Γιατί άραγε; 

Στερείτο υπερφυσικών εμπειριών ή απλά δεν ήταν Θεομπαίκτης που ήθελε να καλύψει δυσωδίες, όπως καλή ώρα ο τρομολάγνος, πλανεμένος και αρχιθεομπαίκτης Ιωσήφ Βατοπαιδινός και η γνωστή Θεομπαίκτρα της Αστορίας;

Η δική μου απορία από την ανάγνωση της πνευματικής διαθήκης του Οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη του νεοφανούς:

“Είναι ο πιο μεγάλος αμαρτωλός του κόσμου” ισχυρίζεται. 

Πώς θα γίνει, να πάρει ευχή, να αποκτήσουμε τις δικές του “αμαρτίες” και να απαλλαγούμε από τις δικές μας; 

Αναφέρει ο Οσιος του Θεού στην πνευματική διαθήκη του:

“Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά,

Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. 

Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. 

Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ πάρα πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα πάρα πολλὲς προσευχὲς σὰν μικρὸ παιδὶ ποὺ ἤμουν 12 – 15 χρονῶν, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ πολὺ ἀγώνα ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχτηκα σὲ δύο γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο. 

Μοῦ ἔτυχε νὰ εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ τοὺς ἀγάπησα πάρα πολὺ καὶ γι’ αὐτό, μὲ τὴν εὐχή τους, τοὺς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή. 

Αὐτὸ μὲ βοήθησε πάρα πολύ, αἰσθάνθηκα καὶ μεγάλη ἀγάπη καὶ πρὸς τὸν Θεό, καὶ πέρασα πάρα πολὺ καλά. 

Ἀλλά, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου, ἀρρώστησα πολὺ καὶ οἱ Γέροντές μου μοῦ εἶπαν νὰ πάω στοὺς γονεῖς μου στὸ χωριό μου εἰς τὸν ἅγιο Ἰωάννη Εὐβοίας.

Καὶ ἐνῶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχα κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στὸν κόσμο, συνέχισα τὶς ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἔγιναν πάρα πολλές.

Ὁ κόσμος ὅμως μὲ πῆρε ἀπὸ καλὸ καὶ ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. 

Ἐγὼ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου.

Ὅσα ἐνθυμόμουνα βεβαίως τὰ ἐξομολογήθηκα, ἀλλὰ γνωρίζω ὅτι γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐξομολογήθηκα μὲ συγχώρησε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅμως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι καὶ τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πάρα πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι μὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ μένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιὰ σᾶς, ἀλλὰ ὅμως τώρα ποὺ θὰ πάω γιὰ τὸν οὐρανὸ ἔχω τὸ συναίσθημα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μοῦ πεῖ: 

Τί θέλεις ἐσὺ ἐδῶ; 

Ἐγὼ ἕνα ἔχω νὰ τοῦ πῶ. 

Δὲν εἶμαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅτι θέλει ἡ ἀγάπη σου ἂς κάμει γιὰ μένα. 

Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα δὲν ξέρω τί θὰ γίνει. 

Ἐπιθυμῶ ὅμως νὰ ἐνεργήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. 

Καὶ πάντα εὔχομαι τὰ πνευματικά μου παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ μποῦμε στὴν ἐπίγειο ἄκτιστο ἐκκλησία Του. 

Γιατὶ ἀπὸ ἐδῶ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε. 

Ἐγὼ πάντα εἶχα τὴν προσπάθεια νὰ προσεύχομαι καὶ νὰ διαβάζω τοὺς Ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ εὔχομαι καὶ ἐσεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. 

Ἐγὼ προσπάθησα μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν πλησιάσω τὸ Θεὸ καὶ εὔχομαι καὶ σεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο.

Παρακαλῶ ὅλους σας νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι σᾶς στεναχώρησα.

Ἱερομόναχος Πορφύριος

Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/7 Ἰουνίου 1991”