ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Διαβάσαμε στη Romfea.gr το ακόλουθο αξιοπρόσεχτο σχόλιο του UdkC:

“Ὄχι ὅτι δὲν τὸ περιμέναμε. Ὄχι ὅτι σημαίνει ἢ ἀλλάζει πολλά. Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος βαδίζει, ἐνίοτε δὲ καὶ τρέχει, μακριὰ ἀπὸ τὴν ὅποια «ἐκκλησιαστικότητα» εἶχε διατηρήσει ὁ ρωμαιοκαθολικισμός, ἔστω καὶ τύποις.

Κατ' ἀρχήν, ἡ εἴδηση πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστεῖ καθαρὰ θεολογικά, καὶ ὄχι μὲ νοοτροπία καὶ ρητορικὴ κουτσομπολίστικες, ἰδεολογικοκοινωνιολογικὲς ἢ ἐντυπωσιοθηρικές. Τὸ πρῶτο μεγάλο θεολογικὸ πρόβλημα εἶναι ὁ ὁλοένα ἀντιχριστιανικότερος θεσμὸς τῶν καρδιναλίων. Ὁ Πάπας (ἀκουέτωσαν αὐτὰ οἱ ἐκκλησιολογικῶς φιλοσοφοῦντες ἡμέτεροι ποὺ τὸν προσεγγίζουν) διαχωρίζει ἀκόμη περισσότερο τὴ διοίκηση τῆς «ἐκκλησίας» του ἀπὸ τὴν εὐχαριστία καὶ τὴ διαποίμανση τῶν πιστῶν του. Οἱ καρδινάλιοι, βέβαια, ἦταν ἀνέκαθεν ὕποπτος θεσμός, ἀφοῦ δὲν εἶναι τέταρτος διακριτὸς βαθμὸς ἱεροσύνης, ἀλλὰ μιὰ ἐκλεκτὴ τάξη κληρικῶν, ποὺ περιθωριοποιεῖ καὶ ὑπονομεύει τὴν αὐθεντικὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξη. 

Ἡ νέα καρδινάλιος, ὅμως, δὲν θὰ εἶναι κἂν κληρικός. Δὲν θὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τελεῖ τὴν εὐχαριστία, νὰ ποιμαίνει μιὰ ἐνορία ἢ μιὰ ἐπισκοπή. Κι ὅμως, θὰ εἶναι μιὰ «πριγκίπισσα τῆς Ἐκκλησίας» (ἆραγε θὰ εἶναι καὶ ὑποψήφια Πάπισσα; Ὅλοι οἱ καρδινάλιοι δὲν εἶναι αὐτοδικαίως ὑποψήφιοι;). 

Ἂν αὐτὸ δὲν ἐκκοσμικεύει ἀπολύτως τὸ Βατικανό, τί ἄλλο κάνει; 

Ὁ Ἅγιος Περγάμου δὲν ἐξηγοῦσε κάποτε ὅτι ὁ ἐπίσκοπος ἀντλεῖ ὅλη τὴ λεγόμενη «ἐξουσία» του ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι προΐσταται τῆς θείας ἐυχαριστίας σὲ μιὰ δεδομένη τοπικὴ ἐκκλησία; Ἰδοὺ τώρα, ἡ ἐρυθρὰ ταινία τῶν καρδιναλίων θὰ δοθεῖ σὲ πρόσωπο ποὺ δὲν εἶναι κἂν κληρικός, πόσῳ μᾶλλον ἐπίσκοπος. Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;

Τὸ δεύτερο θεολογικὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι ὁ Πάπας κινεῖται πλέον στὸν χῶρο τοῦ εὐρέος Προτεσταντισμοῦ, ἐνδεδυμένος ὅμως τὴν παπικὴ ἐξουσία. Ἀπὸ τὴ μία δηλώνει ὅτι δὲν συμβουλεύεται κανέναν μέσα στὸ Βατικανὸ καὶ παίρνει ἀποφάσεις μόνος του, ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐπισκέπεται χῶρες ὅπου ἀποθεώνεται ὡς ρὸκ στὰρ ἢ τηλεευαγγελιστής, καὶ ἀρθρώνει θεολογικὸ λόγο ἐπιπέδου low church Προτεσταντῶν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Ἰδεολογικοποιεῖ τὴν ἐκκλησία καὶ φαίνεται διατεθειμένος νὰ βάλει τὶς μοντέρνες ἰδεολογίες στὴ θέση τοῦ παλιοῦ παπικοῦ νομικισμοῦ καὶ θεσμισμοῦ. 

Ἀντὶ νὰ μιλήσει θεολογικά, ὅπως ὄφειλε, ἢ ἔστω ἠθικολογικά, ὅπως συνηθίζουν οἱ Δυτικοί, γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία, χρησιμοποίησε ἕνα σύνηθες, ἀφελὲς καὶ ἀκραίως ἀτομοκεντρικὸ ἐπιχείρημα: «Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ κρίνει τὶς προσωπικὲς ἐπιλογὲς ἑνὸς ἀνθρώπου» (λὲς καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ ὑπερασπιστεῖ μιὰ ἐνδεχόμενη νομικὴ δίωξη τῶν ὁμοφυλοφίλων). Τώρα, χρησιμοποιεῖ ἄλλο ἕνα ἀγαπημένο ἀλλὰ ἔωλο ἐπιχείρημα τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ τῶν πολιτικῶς ὀρθῶν: «Δὲν εἶναι ἡ γυναῖκα ἴση μὲ τὸν ἄνδρα; Γιατὶ νὰ μὴν προσφέρει κι αὐτὴ στὴν ἐκκλησία;».

Συμπέρασμα: Πάπας Φραγκῖσκος=Ἐντυπωσιοθηρία, ρηχότητα (γιὰ νὰ μὴν ποῦμε κενότητα), πολιτικὴ ὀρθότητα, θεολογικὴ ἔνδεια, συναισθηματισμός, ἐκκοσμίκευση.”

Το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του Βατικανού καρδινάλιος Λομπάρντι διέψευσε τις πληροφορίες ότι ο Πάπας Φραγκίσκος προτίθεται να διορίσει γυναίκα καρδινάλιο δεν ακυρώνει όσα γράφει ο σχολιογράφος.

Οσοι ζούμε στο εξωτερικό γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι το Βατικανό εκπροτεσταντίζεται μέρα με τη μέρα. Από την αμφίεση των φραγκοκαλόγηρων, των φραγκοκαλογρηών και των φραγκοπαπάδων και τις παραχωρήσεις σε θέματα πίστεως και ήθους που οι Παπικοί δανείστηκαν από τους λεγόμενους “φιλελεύθερους” (liberal) Προτεστάντες.

Το πιο πιθανόν είναι ότι ο Πάπας Φραγκίσκος άφησε τη φήμη ότι θα διόριζε γυναίκες καρδινάλιους να οργιάζει για αρκετό χρόνο ώστε να μετρήσει τις αντιδράσεις και όταν είδε ότι δεν του έβγαιναν τα κουκιά και ότι άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου και ότι προπαντός στο μεταξύ κέρδισε όλους τους επικοινωνιακούς πόντους ότι είναι μεταρρυθμιστής Πάπας, έδωσε εντολή στον εκπρόσωπο του Βατικανού να διαψεύσει τη φήμη.

Ο εκπροτεσταντισμός του Βατικανού άρχισε αιώνες πριν με τη σύνοδο του Τριδέντου και συνεχίστηκε με τη Β΄Βατικάνεια Σύνοδο. Αν ο Πάπας Φραγκίσκος συνεχίσει κατ’ ουσίαν -και όχι μόνον επικοινωνιακά- τις μεταρρυθμίσεις δεν θα είναι παρά ο συνεχιστής του εκπροτεσταντισμού του Βατικανού.