ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΛΑΥΚΟΥ(ΚΛΗΡΙΔΗ)

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΛΑΥΚΟΥ (ΚΛΗΡΙΔΗ)

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Πλήρης ημερών μετέστη προς τον Κύριο ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης.

Προσευχόμαστε Κύριος ο Θεός να τον κατατάξει "εν σκηναίς δικαίων" και να συγχωρήσει "πάντα τα εν έργω ή εν λόγω ή εν διανοία πλημμελήματά του", όπως προσευχόμαστε για όλους τους κεκοιμημένους πατέρες και αδελφούς μας.

Ο Γλαύκος Κληρίδης ανήκε στην κατηγορία των πολιτικών οι οποίοι ανεμίχθησαν στα κοινά από τη νεαρή τους ηλικία ως στενοί συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και οι οποίοι διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις του εθνικού μας θέματος σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Ως άνθρωπος ο Γλαύκος Κληρίδης είχε μεγάλες αρετές. Ηταν μεγαλόθυμος, ακέραιος, αξιοπρεπής και έντιμος. Ουδείς ποτέ τόλμησε να τον κατηγορήσει ως διεφθαρμένο ή ως ανειλικρινή πολιτικό. 

Είχε τη γενναιότητα και την εντιμότητα να λέγει πάντοτε -σε βάρος της δημοτικότητας και της πολιτικής του σταδιοδρομίας- αυτό που πίστευε ότι ήταν η αλήθεια και αυτό που -κατά την άποψή του- θα μπορούσε να βοηθήσει την Κύπρο.

Ουδεμία σκιά έχουμε στη συνείδησή μας για τον αείμνηστο Κληρίδη ως άνθρωπο.

Ως πολιτικός όμως ακολούθησε μια πολιτική η οποία μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.

Σε όλη του τη ζωή υπήρξε η διπλωματική έκφραση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου τον οποίο ουδέποτε δυστυχώς αντιπολιτεύθηκε ακόμη και κατά την περίοδο που ο Μακάριος τον υπέσκαπτε απροκάλυπτα.

Μετά την καταστροφή της Κύπρου το 1974 η φιλοσοφία του Γλαύκου Κληρίδη στο Κυπριακό ήταν ότι “Αφού οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου απέκλεισαν τον πόλεμο ως τρόπο απελευθέρωσης των σκλαβωμένων εδαφών μας η προσπάθεια συνομολόγησης με τους Τούρκους ενός έντιμου -όπως τον χαρακτήριζε- συμβιβασμού ήταν μονόδρομος."

Εδώ ακριβώς έγκεινται οι βασικές μας αντιρρήσεις για τον αείμνηστο πολιτικό. Ενώ στη συνείδηση όλων θεωρείται ο κατεξοχήν ρεαλιστής πολιτικός στην πραγματικότητα η πεποίθησή του ότι με τους Τούρκους μπορεί να βρεθεί "έντιμος συμβιβασμός" είναι ουτοπική και αντιρεαλιστική.

Είχε δίκαιο βεβαίως ο μ. Κληρίδης να λέγει ότι οι κυβερνήσεις Μακαρίου και Καραμανλή -και όσοι τους διαδέχθηκαν στην προεδρία της Κύπρου και στην πρωθυπουργία της Ελλάδας- απέκλεισαν τον απελευθερωτικό πόλεμο ως τρόπο λύσεως του Κυπριακού, αλλά ποτέ δεν μας εξήγησε για ποιο λόγο ο ίδιος δεν έκανε σημαία την πολιτική του απελευθερωτικού πολέμου και γιατί συνυπέγραψε εκθύμως την πολιτική του συμβιβασμού.

Γιατί η πολιτική αυτή είναι λανθασμένη;

Επειδή “η Αισέ δεν πήγε στην Κύπρο για να κάνει διακοπές” - όπως ήταν το σύνθημα της Β΄Τουρκικής εισβολής- αλλά για να την κατακτήσει και να την ενσωματώσει σταδιακά στην Τουρκία.

Ορισμένοι ίσως αντιτάξουν ότι τον απελευθερωτικό πόλεμο ουδείς ή σχεδόν ουδείς άλλος πολιτικός δεν τον έκανε σημαία. 

Αυτό όμως δεν εξηγεί ποσώς ούτε και δικαιολογεί την προθυμία του μ. Γλαύκου Κληρίδη να συνυπογράψει και να υποστηρίξει και μάλιστα εκθύμως τον συμβιβασμό.

Η νεκρολογία αυτή έχει μόνον ιστορική προοπτική επειδή ο μακαριστός Πρόεδρος της Κύπρου -λόγω του προχωρημένου του γήρατος και της βεβαρημένης του υγείας- είχε αποσυρθεί από δεκαετίας περίπου από τα πολιτικά δρώμενα.

Το μόνον που απομένει είναι οι σημερινοί ηγέτες της Κύπρου να πάρουν ριζοσπαστικές αποφάσεις για να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής και να τονιστεί πρός κάθε κατεύθυνση ότι αμετάθετος στόχος μας είναι η απελευθέρωση της Κύπρου. 

Πάνω από όλα πρέπει να υπάρξει αμετάκλητη πολιτική βούληση οι πολιτικοί μας σχεδιασμοί και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της πατρίδας μας να διατεθούν στο σύνολό τους για την απελευθέρωση της Κύπρου.