Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΑΜΑΝΤ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΑΜΑΝΤ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Αποτείχιση” σχόλιο του κ. Ιωάννη Καρδάση -ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποιούν κατά καιρούς διάφοροι και τον τελευταίο καιρό ο κ. Αθανάσιος Σακαρέλλος:

“Υπάρχει επίσημη δήλωση της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια στόματος του Αρχιεπισκόπου της, ότι ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία, η δε περίφημη συμφωνία του Μπαλαμάντ είναι πλέον άκυρη. 

Έτσι:

'Οπως υποστήριξε ο τέως αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, "καμμία πανορθόδοξη Διάσκεψη δεν παρεδέχθη τοιούτόν τι (ότι δηλαδή ο Παπισμός είναι Εκκλησία με αποστολική διαδοχή, έγκυρα μυστήρια και ορθή πίστι όπως ακριβώς και η Ορθοδοξία), αντιθέτως, εν όψει της μελλούσης να συνέλθει Αγίας και Μεγάλης Συνόδου η Ορθοδοξία διετύπωσε την αυτοσυνειδησία της ότι αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία" (Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, φύλλο 32 (139), σελ. 36.

Όσον αφορά δε την συμφωνία του Μπαλαμάντ, αναγκάσθηκαν τελικά να την αποκηρύξουν ακόμη και οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι, που την υπέγραψαν! Την είχαν δε αποδεχτεί 9 από τις 14 Ορθόδοξες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, αλλά όχι αυτή της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου η ΔΙΣ την καταδίκασε: "Η ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος, θεωρεί το περί της Ουνίας κείμενον του Μπάλαμαντ ως απαράδεκτον εξ επόψεως Ορθοδόξου, ως παντελώς ξένον προς την μακραίωνα ορθόδοξον παράδοσιν και ως αντίθετον προς πάσας τας επί του Διαλόγου μετά της ΡΚαθολικής Εκκλησίας αποφάσεις των Πανορθόδοξων Διασκέψεων" (Εφημερίς Εκκλησιαστική Αλήθεια, φύλλο 393, σελ. 7). Και είναι γνωστόν ότι όλες οι Πανορθόδοξοι Διασκέψεις του 18ου και 19ου αιώνα χαρακτήρισαν τον Παπισμό, ως αίρεση.

Όσον αφορά δε την τελευταία συνάντησι της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων - Παπικών στην Βαλτιμόρη (Ιούλιος 2000), οι Παπικοί -κατόπιν εντολής του πάπα- δεν αποδέχθηκαν την κατάργησι της Ουνίας, που απαιτούσαν οι Ορθόδοξοι. Έτσι, οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι δήλωσαν, ότι θεωρούν τα εν Μπαλαμάντ γενόμενα βήματα υποχωρητικότητος έναντι των Ουνιτών "ως μη γενόμενα" και επιστρέφουν και πάλι "εις μηδενικήν βάσιν" επί του θέματος της Ουνίας. Κατέκριναν την παρέμβασι του πάπα στον Διάλογο, καθώς και τους Παπικούς επειδή εμπαίζουν τους Ορθοδόξους. Συνεπώς ο Θεολογικός Διάλογος κατέληξε επί έτη σε "ουσιαστικό ναυάγιο" (Περιοδικό Εκκλησία, τεύχος 10, 2000, σελ. 934-935 και 951-952), καθώς οι Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν δέχονταν να συζητηθή κανένα θεολογικό θέμα με τους Παπικούς προ της οριστικής καταδίκης της Ουνίας και από τις δύο πλευρές.

Δεν είναι λοιπόν όλα μαύρα. Υπάρχει κάποιο φως.”

Σε όσα αξιόλογα κατατοπιστικά αναφέρει ο σχολιογράφος πρέπει να προσθέσουμε τα εξής:

1.) Την απόφαση της ιστορικής συνεδρίας της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας του Οκτωβρίου του 2009 με την οποία τα κοινά κείμενα της επιτροπής Παπικών και Ορθοδόξων θεωρούνται ως μηδέποτε ισχύοντα εκτός αν εγκριθούν από την Σύνοδο της Ιεραρχίας.

2.) Ο Παπισμός καταδικάστηκε ως αίρεση από όλους τους μεγάλους Πατέρες των τελευταίων αιώνων.

3.) Ο Παπισμός εμπίπτει στα αναθέματα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου αφού με το Filioque οι Παπικοί έκαναν προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως.

Παράλληλα όμως πρέπει να τονίσουμε ότι τόσον ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όσον και άλλοι κορυφαίοι Οικουμενιστές, όχι μόνον προσφωνούν τον εκάστοτε Πάπα -τουτέστιν τον αιρεσιάρχη της Ρώμης- “επίσκοπο της αδελφής Εκκλησίας της πρεσβυτέρας Ρώμης”, αλλά και διεξάγουν τους διαλόγους και την ποιμαντική τους πρακτική ως εάν η συμφωνία του Μπαλαμάντ ισχύει. 

Προς αυτή την κατεύθυνση είναι επιβεβλημένο να συγκεντρώσουμε τα πυρά μας τοσούτον μάλλον εφόσον το Βατικανό με τους επικοινωνισμούς του Ιησουίτη και θεατρίνου Πάπα Φραγκίσκου διεξάγει ολομέτωπη επίθεση κατά της Ορθοδοξίας.