Του Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν·
και των Αρμάτω' οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη·
ετούτα μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,
ν' αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέραν.
τότες μιά Αγάπη μπιστική στον Κόσμο εφανερώθη,
κ' εγράφτη μέσα στην καρδιά, κι ουδεποτέ τση ελιώθη.
Για τούτο, οπού'ναι φρόνιμος, μηδέ χαθεί στα Πάθη,
το ρόδον κι όμορφος αθός γεννάται μες στ' αγκάθι.
Kαι κάθε είς που εδιάβασεν, εδά κι ας το κατέχει,
μη χάνεται στα κίντυνα, μα πάντα ολπίδα ας έχει.
στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπά το,
το πράμα 'που μισεί κιανείς γιαέρνει κι αγαπά το.
Όλα για μένα σφάλουσι και πάσιν άνω κάτω
για με ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.
No comments:
Post a Comment