ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ*

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ

============

Kοινή εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική συνείδησις καί πεποίθησις περί τοῦ ὅτι ὁ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενόμενος σεπτός Γέρων Ἐπιφάνιος, ὁ δαψιλῶς ἠλεημένος καί κεχαριτωμένος αὐτός Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου, ἀναπαύεται μετά τῶν Ἁγίων καί δικαίων εἰς τά ἐπουράνια σκηνώματα τοῦ Θεοῦ.

Ὄντως ὁ π. Ἐπιφάνιος, ὅπως ὅλοι γνωρίζετε, ἦτο ἀπό παιδός ἐνάρετος καί φιλάρετος καί ὅτε ἠνδρώθη πνευματικῶς «πᾶσαν ἐν ἑαυτῷ συλλαβών εἶχε τήν ἀρετήν». 

Περιεκοσμεῖτο, κατά κοινήν ὁμολογίαν, ἀπό ὅλες τίς ἀρετές ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες πρέπει νά κοσμοῦν ἕνα Μοναχό καί Λειτουργό τοῦ Ὑψίστου˙ τήν ὑπακοή, τήν ἁγνότητα, τήν ἀκτημοσύνη, τήν ταπείνωσι, τήν ἀγάπη, τήν πίστι, τήν ἀσκητικότητα καί τήν ἀγωνιστικότητα, τήν διάκρισι καί τήν μεγαλοφυΐα, τήν ἐλπίδα καί τήν ἐμπιστοσύνη εἰς τόν Θεόν, τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία, τήν προσήλωσί του εἰς τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσι, τήν γνῶσι καί κατοχή τῆς θύραθεν καί τῆς ἄνωθεν σοφίας, Ἁγιογραφικῆς καί Πατερικῆς, τήν διαλεκτική δεινότητα καί τήν διεισδυτική του ἱκανότητα, τό μοναχικό του ἦθος καί τόν φιλακόλουθο βίο του.

Ἄς μοῦ ἐπιτραπῆ στή συνέχεια νά ἐπικεντρώσω τήν προσοχή σας σέ δύο ἀπαστράπτουσες ἀρετές τοῦ ἱεροῦ καί πολυτίμου αὐτοῦ περιδεραίου τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν τοῦ θεοτιμήτου Γέροντος: 

α) τήν ἰδιάζουσα ἁγνή καί θεοφύτευτη πατρική ἀγάπη πρός τά πνευματικά του παιδιά καί τούς λοιπούς ἀδελφούς Χριστιανούς, καί 

β) τήν ἀπόλυτη ἀφοσίωσι καί προσήλωσί του εἰς τά πιστεύματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Παραδόσεως καί τήν ἀνυποχώρητη καί ἀσυμβίβαστη στάσι του σέ περιπτώσεις παραβιάσεως ἤ παραχαράξεως αὐτῶν.

α) Ἡ πατρική του ἀγάπη ἦτο ζέουσα, ἀστείρευτη καί ὑποδειγματική. Κατά μίμησιν τοῦ Οὐρανίου Πατρός εἶχε σπλάγχνα ἐλέους, συμπαθείας καί φιλανθρωπίας. Ἐμπνεόμενος καί ἐμφορούμενος ὑπό τῆς θείας ἀγάπης ὡς πνευματικός πατήρ ἠγάπα εἰλικρινῶς καί ἀπό καρδίας, ἄνευ ὑπολογισμῶν καί ἀναστολῶν, «τά παιδία ἅ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεός».

Ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Ἡ καρδιά μου, παιδιά μου, ἔχει μόνο εἰσόδους καί καμμιά ἔξοδο. Ἐάν κάποιος εἰσέλθη σέ αὐτή δέν πρόκειται νά ἐξέλθη, ὅσα προβλήματα καί νά μοῦ δημιουργήσῃ. Δέν θά ψυχρανθῆ ἡ ἀγάπη μου, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν συμπεριφορά αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀγαπῶ τά παιδιά μου, ὅπως εἶναι, θά εὐχόμουν ὅμως νά μή μένουν μέ τά ἐλαττώματά τους, ἀλλά νά προοδεύουν πνευματικῶς»[5].

«Πάντοτε ἀγωνιζόμενος (ὑπέρ τῶν πνευματικῶν τέκνων του) ἐν ταῖς προσευχαῖς, ἵνα (στῶσι) τέλειοι καί πεπληρωμένοι ἐν παντί θελήματι Θεοῦ»[6] ἐπαγρυπνοῦσε διά τήν πνευματικήν των καλλιέργειαν, πρόοδον καί ψυχικήν σωτηρίαν. Πλησίον του ὡς εἰς πατρικήν ἑστίαν εὕρισκον ὄχι μόνον τήν πνευματικήν βρῶσιν, ἀλλά καί τήν ὑλικήν, μέσα σέ μιά οἰκογενειακή πνευματική ἀτμόσφαιρα. Μέ πατρική ἀγάπη καί στοργή ἀντιμετώπιζε ὁ Γέροντας ὅλα τά θέματα καί τά προβλήματα τῶν πνευματικῶν του τέκνων, ἀκόμη καί τίς ὅποιες οἰκονομικές τους δυσχέρειες. 

Μέ σοφία Θεοῦ, σύνεσι, διάκρισι καί ἐπιείκεια ἐπέλυε τά πνευματικά ζητήματα. Γνώστης καί ἑρμηνευτής τοῦ γράμματος καί τοῦ πνεύματος τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τούς ὁποίους πάντοτε βαθύτατα ἐσέβετο καί ἐτίμα, διεχειρίζετο τήν οἰκονομία καί τήν ἐπιείκεια τῶν Ἱερῶν Κανόνων, χωρίς ὅμως νά τούς παραβαίνῃ ἤ νά τούς παραβλέπῃ, ὡς σοφός καί συνετός οἰακοστρόφος.

Καί νά καταλήξω μέ τήν ταπεινήν μου πεποίθησιν, ἡ ὁποία πιστεύω ὅτι ἐκφράζει τήν βεβαιότητα καί τό φρόνημα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος, ὅτι ὁ ἀοίδιμος Γέρων π. Ἐπιφάνιος δι' ὅλα τά θεοδώρητα χαρίσματά του, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως διά τήν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξον Πίστιν καί τό Πατερικόν φρόνημα, τήν ἀκλινῆ προσήλωσίν του εἰς τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας καί τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν, Παράδοσιν καί Δογματικήν Διδασκαλίαν, ἀλλά καί διά τήν ἀγωνιστικότητα καί πνευματικήν του ἀκεραιότητα ἀνεδείχθη πιστός καί ἄξιος μιμητής καί ἀκόλουθος τῶν ὑπερμάχων τῆς Πίστεώς μας Ἀγωνιστῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἕνας σύγχρονος Ἐκκλησιαστικός Πατήρ.

Ἄς ἔχωμε τήν εὐλογίαν καί τάς ἁγίας του εὐχάς.

*Απόσπασμα της επιμνημόσυνης ομιλίας του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ στο ιερό μνημόσυνο του αειμνήστου Αρχιμανδρίτη Επιφανίου Θεοδωροπούλου στην Ιερά Μονή Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013.

Συγχαίρουμε θερμά και υικά τον Ομολογητή  Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ για την θαυμάσια επιμνημόσυνη ομιλία του και θα επανέλθουμε με άλλα αποσπάσματα από την ομιλία του που θα παρουσιάσουμε σε ξεχωριστές ενότητες κατά τη συνήθη πρακτική μας να μη δημοσιεύουμε εκτενή κείμενα τα οποία δεν διαβάζονται.