Ο ΟΡΑΤΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΣΕΒ. ΠΕΡΓΑΜΟΥ

Ο ΟΡΑΤΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΣΕΒ. ΠΕΡΓΑΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Εντοπίσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο ανώνυμου σχολιογράφου, που υπογράφει ως Διογένης Ε.Μ., στο ιστολόγιο “Ιδιωτική Οδός,” που αναφέρεται στη θεολογία των κ. Χρήστου Γιανναρά και Σεβ. Περγάμου.

Αναφέρει συγκεκριμένα:

“Ο Χρήστος Γιανναράς έχει μεταφέρει το υπαρξιστικό μοντέλο, του Χάιντεγκερ και του Σάρτρ (από την ουσία στα ενεργήματα της ύπαρξης), στην ορθόδοξη θεολογία, χωρίς βέβαια και ο ίδιος -αν και θα έπρεπε- να υποψιαστεί τις επικίνδυνες παρενέργειες!

Και ποιες είναι αυτές; Η σημαντικότερη είναι, κατ’ εμέ πάντοτε, Η ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ! Η σχέση, όμως, είναι ουσιαστική και καταλυτική για την υπαρξιακή ανάπτυξη των έλλογων όντων, μονάχα όταν υφίσταται οντολογικά και όχι φαντασιακά!

Όχι,δηλαδή, Η ΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ, για να θυμηθούμε και λίγο τους υπερρεαλιστές, ''η τέχνη για την τέχνη'', για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς - ναρκισσιστικούς και η υποκριτική τέχνη και πρακτική να δίνει σε καθημερινή βάση τα ρέστα της! Για να υπάρξει οντολογία της σχέσης, πρέπει να έχει προηγηθεί άλλο πράγμα και αυτό είναι φυσικά η μετάνοια και η κάθαρση από τα πάθη μας! Διαφορετικά η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ είναι ένα θεωρητικό- φιλοσοφικό υπαρξιστικό μοντέλο, που αποζητά, εναγωνίως, την πραγμάτωσή του σε ταλαιπωρημένα ανθρώπινα υποκείμενα, δίχως, όμως, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αφού αυτά είναι βυθισμένα μέσα στη φθαρτότητα και την αμετανοησία! 

Αυτές οι εσφαλμένες φιλοσοφικοθεολογικές θέσεις, πρέπει επειγόντως, από τους νέους θεολόγους να αναθεωρηθούν!

Και ένα τελευταίο για την περίπτωση Ζηζιούλα. Θάθελα για λίγο στο σημείο αυτό να θυμηθούμε τα λόγια του αείμνηστου καθηγητή Ματσούκα που έλεγε πως σήμερα πολλοί θεολόγοι εισέρχονται στα άδυτα της Αγίας Τριάδας με ιδιαίτερη ευκολία, εννοώντας, φυσικά, χωρίς την ύπαρξη των απαραίτητων προϋποθέσεων. Φοβούμαι πως και ο Ζηζιούλας, αλλά και ο Γιανναράς το έχουν πράξει κατά κόρον, γι' αυτό και αστόχησαν σε αρκετά σημεία, τα οποία και είναι γνωστά σε όσους έχουν εντρυφήσει στα έργα τους. Επειδή τα δόγματα της Εκκλησίας μας δεν είναι ΙΔΕΕΣ, όπως αυτές του Πλάτωνα και του Χέγκελ.”

Πολύ ενδιαφέρουσες και εύστοχες οι επισημάνσεις του ανώνυμου σχολιογράφου που υπογράφει ως Διογένης Ε.Μ..

Τα σημεία στα οποία αναφέρεται ο σχολιογράφος δεν είναι παρά ορισμένα από τα λάθη που κατέγραψε η κάλαμος των δύο θεολόγων.

Δεν θα αναλύσουμε εδώ διεξοδικά όλα τα επιλήψιμα σημεία της προσφοράς τους, αλλά μπορούμε να πούμε ότι πέραν από τις υπαρξιστικές επιδράσεις στο έργο τους και πέραν απο τις αστοχίες τους στη θεολογία περί προσώπου που ανέπτυξαν, υπάρχουν σοβαρότατες επιδράσεις στο έργο τους από τη δογματική σκέψη του κορυφαίου εκπρόσωπου της λεγόμενης "Προτεσταντικής Ορθοδοξίας" Κάρλ Μπαρθ. 

Την ίδια αρνητική επίδραση μπορούμε να εντοπίσουμε στο έργο του κ. Μάριου Μπέγζου και πολλών άλλων σύγχρονων θεολόγων.

Συγχαίρουμε τον ανώνυμο σχολιογράφο Διογένη Ε. Μ,. όχι μόνον για τις εύστοχες παρατηρήσεις του, αλλά και για το επίπεδο που κράτησε τη συζήτηση για το θέμα σε αντίθεση με άλλους αρθρογράφους και σχολιογράφους που νομίζουν ότι ανασκευάζουν τα θεολογικά ατοπήματα των Σεβ. Περγάμου και κ. Χρ. Γιανναρά με ύβρεις και πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς.