O ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΟΥΝΕΛΑΣ

O ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΟΥΝΕΛΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Αντίφωνο”:

“Εμείς οι ορθόδοξοι έχουμε ένα μεγάλο μειονέκτημα που τo θεωρούμε πλεονέκτημα. Πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι κάτοχοι της Αλήθειας, οπότε δεν μπορεί κανένας μη ορθόδοξος να μας φωτίσει, ή να μας συνδράμει σε αυτό το ζήτημα και όχι μόνο σε αυτό. Η περίπτωσή όμως της Βέιλ μας υποχρεώνει να αμφισβητήσουμε αυτό το κυρίαρχο «δόγμα», γιατί προωθεί, ως προς ορισμένες όψεις τουλάχιστον, τόσο πολύ την χριστιανική αλήθεια, που η περίπτωσή της καταντά ανεξήγητη, αν συλλογιστεί κανείς ότι έχει εβραϊκή καταγωγή και δεν είναι βαφτισμένη. Ίσως θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε μια εξήγηση λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα λεγόμενά της σχετικά με την πρώτη φορά που ένιωσε την ανάγκη να γονατίσει σε ναό στην Ασίζη, εκεί όπου στο παρελθόν εκκλησιαζόταν ο άγιος Φραγκίσκος, και προπαντός τη δήλωσή της στη Σολέσμ ότι ο Χριστός «κατέβηκε και την πήρε». 

Ο κ. Γουνελάς διετέλεσε Αρχισυντάκτης του περιοδικού “Σύναξη” και εμφορείται από το πνεύμα της Νεορθοδοξίας που χαρακτηρίζει το εν λόγω περιοδικό. 

Στο πιο πάνω απόσπασμα από εργασία του για την Σιμόν Βέιλ κάνει δύο λάθη.

1.) Θεωρεί την πίστη στην αποκλειστικότητα και μοναδικότητα της αλήθειας της Ορθοδοξίας σαν πλάνη.

2.) Δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι η φιλοσοφική αναζήτηση του Θεού και η θύραθεν Γραμματεία έχουν μεν λίγα ή πολλά ψήγματα χρυσού, αλλά είναι κυρίως μεταλλείο κακοδοξίας.

Η Ορθοδοξία είναι η ΜΟΝΗ αληθινή πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η ΜΟΝΗ Εκκλησία του Χριστού.

Το δογματικά και χαρισματικά όρια της Ορθοδοξίας ταυτίζονται ΑΠΟΛΥΤΑ.

Αυτό συνιστά βασική πίστη της Εκκλησίας -όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της πίστεως. 

Η διδασκαλία του Αγίου Κυπριανού ότι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία δεν είναι απλά διδασκαλία ενός Αγίου, αλλά διδασκαλία της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, που έδωσε οικουμενική ισχύ στην διδασκαλία του.

Ο κ. Γουνελάς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται - και οπωσδήποτε υποτιμά τον κίνδυνο ότι τα ψήγματα της αλήθειας της θύραθεν Γραμματείας είναι αναμεμιγνυμένα με το δηλητήριο των κακοδοξιών.

Ο Μέγας Βασίλειος, στην μνημειώδη πραγματεία του “Προς τους νέους όπως αν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων”, ήταν πολύ σαφής. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν μελετούμε την Γραμματεία της θύραθεν παιδείας, επειδή συνήθως περιέχει λίγα ή πολλά στοιχεία αλήθειας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι Ευαγγέλιο και εξ αποκαλύψεως αλήθεια.

Επομένως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν ερχόμαστε σε επαφή με το έργο της Σιμόν Βέιλ μιας φιλοσόφου αριστερών προσανατολισμών, η οποία είχε ροπή προς τον θρησκευτικό μυστικισμό μέσα σε ένα συγκρητιστικό-οικουμενιστικό πλαίσιο.