ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Του Σεβ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ

=====

Εἶναι ἐξωφρενικό ὅτι ἡ ταπεινότητά μου πού μόνος κατά τήν ἐχθεσινή ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας μέ θέμα τήν Οὐκρανική κρίσι, κατέθεσα πολυσέλιδο ὑπόμνημα τό ὁποῖο ἔχει ἤδη δημοσιευθεῖ 12/9/2019 μέ τίτλο: «Τό Οὐκρανικό ζήτημα. Ἡ ἀληθής Κανονική θεώρησις. Ἡ Διαπίστωσις. Ἡ Λύσις» στά Πρακτικά τῆς Ἱεραρχίας. 

Αναλύοντας τό ἀνωτέρω ὑπόμνημα ἐμίλησα ἀρκετή ὥρα ἐπί τῆς κανονικῆς οὐσίας τοῦ θέματος, καταρρίπτων μέ προσφυγή στούς ἱ. Κανόνες καί τήν κανονική τάξι τό ἀβάσιμο καί ἔωλο κανονικῶς πόρισμα τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν Ζητημάτων πού υἱοθέτησε πλήρως ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερώνυμος στήν Ἱεραρχία καί εἰδικώτερα ὅτι δῆθεν κατά τούς Θ΄ καί ΙΖ΄ ἱ. Κανόνες τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἔχει τό προνόμιο τῆς «ἐκκλήτου προσφυγῆς» παρά Ἀρχιερέων ὅλων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιαστικῶν Κλιμάτων. 

Αὐτό προδήλως δέν ἰσχύει διότι οἱ συγκεκριμένοι κανόνες καθιερώνουν παράλληλη δικαιοδοσία στόν Ἔξαρχο τῆς Διοικήσεως (σημερινό Προκαθήμενο κάθε τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου) καί στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη ἡ Ἁγία ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἐπικυρώσασα ὁρισμένως καί ὀνομαστικῶς τούς κανόνες τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου, ἐπέλυσε γιά πάντα αὐτό τό θέμα. 

Συνεπῶς διευκρίνησα στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ὅτι χωρίς δωσιδικία καί ἁρμοδιότητα ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐπελήφθη τελεσιδίκων καί ὁριστικῶν ἀποφάσεων κατά τέως κληρικῶν καί ἤδη λαϊκῶν τῆς τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἀποκαταστήσασα αὐτούς καί ἑπομένως οἱ σχετικές ἀποφάσεις εἶναι ΑΚΥΡΕΣ διότι ἐλήφθησαν ὑπό ἀναρμοδίου ὀργάνου καί ὅσα χρόνια καί νά περάσουν θά παραμένουν ΑΚΥΡΕΣ, διότι στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἰσχύει τό De facto ἀλλά μόνο τό De jure.

Αὐτό ἐπιφέρει ὡς ἔννομη κανονική συνέπεια ὅτι ἡ συγκληθεῖσα λεγομένη «ἑνωτική Σύνοδος» εἶναι καί αὐτή ΑΚΥΡΟΣ διότι ἀπαρτίστηκε ἀπό λαϊκά πρόσωπα καί κατά ταῦτα ἡ χορήγησι τοῦ καθεστῶτος τῆς Αὐτοκεφαλίας σέ αὐτήν τήν μή ὑποστατή «ἐκκλησιαστική» Δομή ἀποβαίνει ΑΚΥΡΟΣ.

Κατόπιν αὐτῶν τῶν προδήλων κανονικῶν ἀκυροτήτων πού προσπαθοῦν κάποιοι νά ἀντικρούσουν μέ προσφυγή στήν Ὀθωμανική αἰχμαλωσία τῆς Ἐκκλησίας καί στό Ρούμ Μιλλιέτ παρασιωπῶντες τήν κανονική τῆς Ἐκκλησίας τάξι τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐζήτησα ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν σύγκλησι Πανορθοδόξου Συνόδου γιά τήν ἐπίλυσι τοῦ δυσχερεστάτου αὐτοῦ θέματος πού ἐμπλέκεται δυστυχῶς ἡ γεωπολιτική καί ἡ γεωστρατηγική μέ ἐνέργειες πρός ὅλους τούς Προκαθημενους τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ταυτοχρόνως ἐμέμφθην τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων διότι οὐδεμία εἰσήγησι παρουσίασε στήν Διαρκή Ἱ. Σύνοδο, στόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τίς ἀπόψεις ἐπί τοῦ θέματος τῶν λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τήν προεκτίμησι τῶν τυχόν συνεπειῶν γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν διακοπή τῆς κοινωνίας μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας καί τήν ἀναγνώριση ὑπ’ Αὐτῆς Παλαιοημερολογιτῶν ἐν Ἑλλάδι.

Συγχρόνως ἀπήντησα στόν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Νομοκανονικῶν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ὀνούφριος δέν εἶχε καμμία δυνατότητα νά συμπράξει στήν λεγομένη «ἑνωτική Σύνοδο» ὅπως δέν θά εἶχε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν νά συμπράξει μέ τόν αὐτοτιτλοφορούμενο ὡς «Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν» κ. Παρθένιο Βεζυρέα, καθηρημένο Διάκονο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἑπομένως ὑπῆρξα ὁ μόνος πού ὡμίλησε ἐπί τῆς οὐσίας καί δυστυχῶς ἐπειδή ἀπεχώρησα ἀπό τήν Ἱεραρχία θεωρῶν ὅτι ἐτελείωσε δέν παρευρέθην κατά τήν σύνταξι τοῦ Ἀνακοινωθέντος καί ἐκ παραδρομῆς ἴσως ἡ ἐπί τοῦ Τύπου τριμελής Ἐπιτροπή δέν διευκρίνισε ὅτι ὀκτώ Συνοδικοί Σύνεδροι ἐζήτησαν τήν ἀναβολή λήψεως ἀποφάσεως διά τό δυσχερές τοῦ ζητήματος καί ἡ ταπεινότης μου μόνον ἐζήτησε τήν ἄμεση σύγκλησι Πανορθοδόξου Συνόδου, κατά τήν ὁποίαν ἡ Κανονική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπό τόν Μητροπολίτη Ὀνούφριο θά εἶχε τήν δυνατότητα καί τήν εὐθύνη νά ἐκκλησιάση τούς καθηρημένους, ἀναθεματισμένους καί ἀχειροτονήτους ψευδοκληρικούς τῶν σχισματικῶν δομῶν τῆς Οὐκρανίας καί νά ἐπιφέρει τήν εἰρήνευσι στήν πολύπαθη αὐτή χώρα, ἐφ’ ὅσον ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι καί ἀπολύτως Αὐτόνομος ἀπό τήν Ρωσσική Ἐκκλησία.

Ἑπομένως τά ὅσα ἀναγράφονται δέν ἀποδίδουν τήν ἀλήθεια διότι οὐδέποτε ἀπεδέχθην τήν πρότασι τοῦ Μακαριωτάτου περί ἀναγνωρίσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς ἀκύρου καί ἀνυποστάτου «Ἐκκλησίας» πού δημιουργήθηκε στήν Οὐκρανία, ὅπως στοιχειοθετήθηκε λέγων εὐθαρσῶς ὅτι καλούμεθα νά ἀναγνωρίσωμε ἀκύρους ἐκκλησιαστικάς πράξεις οἱ ὁποῖες διαλύουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπιφέρουν τραγικάς συνεπείας, προειδοποιῶν δι’αὐτάς ἀπό τώρα.

Ἐν κατακλείδι βεβαίως ἐδήλωσα ὅτι δι’ αὐτό τό διοικητικῆς φύσεως θέμα πού δέν τυγχάνει θέμα Ὀρθοδόξου ἀκριβείας περί τήν πίστιν, δέν θά προβῶ ἀτομικῶς εἰς οἱανδήποτε ἐνέργεια διασπάσεως τῆς ἑνότητος τοῦ Σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς θά ἔπραττα αὐθωρεί διά θέμα Οἰκουμενιστικῆς Διακοινωνίας, ἐφαρμόζων τόν ΙΕ΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου διότι αὐτό θά συνιστοῦσε ἄφρονα καί ἀντιεκκλησιαστική ἐνέργεια.