Friday, August 23, 2019

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ κ. ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ


ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ κ. ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, παραθέσαμε το βίντεο και το σχόλιο της Φαίης αναφορικά με ομιλία της κ. Ελισσάβετ Προδρόμου για την Σύνοδο της Κρήτης.

Η Φαίη μετάφρασε τμήματα ομιλίας της κ. Ελισσάβετ Προδρόμου για την Σύνοδο της Κρήτης.

Η Φαίη άσκησε ευσύνοπτη και εύστοχη κριτική στην κ. Προδρόμου για τις θεολογικές αστοχίες της και για την ανικανότητά της να αντιληφθεί τα στοιχειώδη που αφορούν την πίστη μας.

Σε κάθε περίπτωση ας μην ξεχνούμε ότι η κ. Προδρόμου δεν είναι θεολόγος, αλλά κοινωνιολόγος. 

Είναι μεν παιδί Ελλήνων μεταναστών, αλλά πρώτιστα -όπως όλοι σχεδόν οι ομογενείς- είναι Αμερικανίδα.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι διαπνέεται 100% από την φιλοσοφία ζωής των Αμερικανογεννημένων πολιτών των ΗΠΑ.

Ποια είναι η διήκουσα φιλοσοφία των Αμερικανών;

Θα την συνοψίσω με τις ακόλουθες λέξεις: “The feelings and the rights of the individual.”

Οι ΗΠΑ είναι γνήσιο τέκνο του Προτεσταντισμού και του Διαφωτισμού.

Αυτό που μετρά είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου -όπως τα αντιλαμβάνεται ο Διαφωτισμός- και τα συναισθήματα του ατόμου. 

Τα συναισθήματα και τα δικαιώματα του ατόμου προφανώς μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά μόνον μέσα στο πλαίσιο της ανεκτικής κοινωνίας” (“tolerant society”).

Όταν πρωτοπήγα στις ΗΠΑ με εντυπωσίασε η ερώτηση που άκουα συνεχώς: “How do you feel about it?”

Στην Αγγλία, όμως, το ερώτημα διατυπώνεται εντελώς διαφορετικά. Οι Άγγλοι θα σε ρωτήσουν: "What do you think about it?" ή "What is your opinion?" ή "What is your point of view?"

Γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά;

Επειδή τα συναισθήματα του ατόμου έχουν τεράστια -οπωσδήποτε καθοριστική- σημασία στην ζωή του Αμερικανού.

Ακόμη και σε συνεδρία λ.χ. του Διευθυντικού Συμβουλίου μιας μεγάλης εταιρείας ο εισηγητής ρωτά μετά το πέρας της εισήγησής του τους άλλους Τμηματάρχες της Εταιρείας. “How do you feel about it? Αντί “Συμφωνείτε μαζί μου;”, “Μήπως υπάρχουν διαφωνίες;” “Μήπως υπάρχει κάποια καλύτερη πρόταση;” κτλ..

Η πρωτεύουσα σημασία των συναισθημάτων (the priority of feelings over rational) στην Αμερικανική κουλτούρα εξηγεί και την παντοδυναμία των ψυχολόγων στην καθημερινότητα των Αμερικανών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κ. Προδρόμου, αντί να είναι ευγνώμων επειδή ήταν σχεδόν η μόνη γυναίκα που της δόθηκε η ευκαιρία να παρεβρεθεί στην Σύνοδο της Κρήτης -ένα προνόμιο που στην Βυζαντινή περίοδο, αλλά και μετέπειτα, δόθηκε μόνον σε όσες Αυτοκράτειρες συγκαλούσαν Οικουμενικές Συνόδους-, ήταν βαθύτατα στενοχωρημένη επειδή ένοιωθε μοναξιά.  

Παράλληλα ένοιωθε ότι υπάρχει -όπως λανθασμένα νομίζει- χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η εισήγηση της κ. Προδρόμου καθιστά περισσότερο από εμφανές ότι μιλά για τα “rights” (δικαιώματα) και τα “feelings” (συναισθήματά) της, επειδή αυτά τα δύο μετρούν στην Αμερικανική κουλτούρα.

Γι’ αυτό, όσα είπε η κ. Προδρόμου, με την εισήγησή της, δεν είναι μόνον καρπός της ψηλαφητής θεολογικής της ανεπάρκειας -επιτέλους τι καλύτερο μπορούμε να περιμένουμε από μια κοινωνιολόγο;-, αλλά έκφραση της Αμερικανικής ψυχής της.

Καθόλου δεν ανησυχώ επειδή η κ. Προδρόμου είπε αυτά που είπε. 

Τόσα ξέρει, τόσα λέγει.

Η πραγματική βαθειά μου πικρία τα τελευταία 30 χρόνια που πρωτογνώρισα τις ΗΠΑ είναι ότι η Αμερικανική νοοτροπία διέπει και τους Ιεράρχες και τους ιερείς των ΗΠΑ με ελάχιστες -και όταν λέγω ελάχιστες εννοώ ελάχιστες- επαινετές εξαιρέσεις

Σ’ αυτό ακριβώς έγκειται η τραγωδία της Εκκλησίας της Αμερικής. 

Μια εκπροτεσταντισμένη, εκκοσμικευμένη, νεωτεριστική και Οικουμενιστική Εκκλησία. Μέχρι μυελού οστέων.

Ο Θεός ας συγχωρέσει τους Μεταξάκη, Αθηναγόρα και Κουκούζη -και ιδιαίτερα τον Ιάκωβο Κουκούζη- για το τεράστιο κακό που προξένησαν στην Εκκλησία της Αμερικής το οποίο μόνον με μεγάλο θαύμα μπορεί να αντιστραφεί.

Σε τι συνίσταται το έγκλημά τους σε βάρος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και της Ομογένειας;

Στο ότι, αντί να προσπαθήσουν να μεταμορφώσουν την Αμερικανική κουλτούρα, έγιναν οι “ορθόδοξοι” εκφραστές της.

1 comment:

  1. " Χαμένα πράγματα "!   όπως θά έλεγε  και ο άγιος  Πα'ί'σιος .



     Το κερασάκι  στην  τούρτα  των   οικουμενιστικών  συνεδρίων  είναι    μία  γυναίκα  νά  σκαλίζει  θέματα  φεμινισμού  .   Οι  αυτοκράτορες  και  οι  αυτοκρατόρισσες  συγκαλούσαν  την  Σύνοδο  και  παρευρίσκοντο   για  την  ευταξία  .  Δεν  λάμβαναν  μέρος  στον  θεολογικό  διάλογο  και  δεν  είχαν  ψήφο  .Ενδεχομένως  και  η κ.  Προδρόμου νά  ήταν   εντεταλμένη ,  αλλά  τίνος  !  Ένας  κορυφαίος  θεσμός  όπως  η  Σύνοδος  ενδεχομένως  εμπίπτει  στην  επιταγή  της  σιωπής  των  γυναικών  . Σε  κάθε  περίπτωση  οι  γυναίκες  δεν  αποκλείονται  απο  τον  θεολογικό  λόγο  στον  ευρύτερο  εκκλησιαστικό  χώρο  .  Αυτά   τα  ρυθμίζει  η συνείδηση  της  εκκλησίας  βάσει  την  Παραδόσεώς της   και  δεν  χωρούν  οι  δικαιωματισμοί  . 



    ReplyDelete