ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥ;

ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥ;

Του π. Τέλλου Παπαδόπουλου

=====

Μελετώντας τις θέσεις και τα σχόλια κάποιων αρθρογράφων εφημερίδων, με αφορμή αποσπάσματα ομιλιών του Μητροπολίτη Μόρφου σχετικά με την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις, μας προκλήθηκαν σοβαρά ερωτήματα, τα οποία θα διατυπώσουμε στη συνέχεια προς γενικότερο προβληματισμό.

Κατ’ αρχήν, πρέπει να διευκρινισθεί ότι την, ανά τον κόσμο, μέσω διαδικτύου, διακίνηση των ως άνω, σκοπίμως επιλεχθέντων, αποσπασμάτων προφανώς δεν διενήργησε ο Πανιερώτατος. Ο τελευταίος, με τα όσα περί ομοφυλοφιλίας και εκτρώσεων ανέφερε, απάντησε σε ερωτήματα πιστών, στα πλαίσια ευρύτερης ομιλίας διαρκείας μιάμισης ώρας. Το ακροατήριό του ήσαν κάποιοι άνθρωποι που ελευθέρως ήλθαν επί τούτω, θέλοντας να ακούσουν ευαγγελικό λόγο από τον κατ’ εξοχήν υπεύθυνο να τον διδάξει, δηλαδή τον Επίσκοπό τους. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι ο εν λόγω Επίσκοπος είναι κάτοχος δύο Πανεπιστημιακών Πτυχίων (Θεολογίας και Νομικής) και ότι στα πλαίσια της τριακονταετούς και πλέον ποιμαντικής του διακονίας έχει έλθει πολλάκις σε προσωπική επικοινωνία με χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, καθώς και κάθε οικογενειακής, επαγγελματικής, κοινωνικής κατάστασης και μορφωτικού επιπέδου. 

Αναρίθμητοι γέροντες, μεσήλικοι και νέοι, άγαμοι και έγγαμοι, γονείς, έφηβοι και παιδιά έχουν, στα πλαίσια του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολόγησης, ανοίξει ενώπιόν του την καρδιά τους και του απεκάλυψαν, εθελούσια, τα μύχια και άδυτα της ζωής και της ψυχής τους. 

(Στην πολυετή μαθητεία του σε σύγχρονους Αγίους της Εκκλησίας δεν θα αναφερθούμε ιδιαίτερα, αντιλαμβανόμενοι ότι τούτο ολίγον ενδιαφέρει τους επικριτές του, των οποίων και κάποια, σχετικά με το πρόσωπο και τις απόψεις του, σχόλια θα παραθέσουμε αμέσως πιο κάτω).

Με όλη την εκτίμηση που πρέπει να τρέφουμε προς το ιερό λειτούργημα του δημοσιογράφου και ζητώντας συγγνώμη από τους αναγνώστες, επιτρέψετέ μας να παραθέσουμε αυτούσιους κάποιους χαρακτηρισμούς αρθρογράφων εφημερίδων που αφορούν στο πρόσωπο και τις απόψεις του Επισκόπου.

Ο Μητροπολίτης, λοιπόν, Μόρφου, χαρακτηρίζεται «βαθειά διαταραγμένος άνθρωπος» (κατά τον «ηπιότερο» μάλιστα χαρακτηρισμό), ο οποίος είναι «εμφανές ότι έχασε τα λογικά του». ΟΙ απόψεις του είναι «παραληρήματα» και ο λόγος του μπορεί να παρομοιασθεί με «οχετό». Γι’ αυτό και πρέπει, ως «σκοταδιστής» που είναι, «να το βουλλώσει». Οι απόψεις του για τις χιλιάδες εκτρώσεις που κάθε χρόνο διενεργούνται στην πατρίδα μας και η «σύγκρισή» τους με τον πράγματι αποτρόπαιο φόνο δύο ανυπεράσπιστων αθώων παιδιών είναι «εξοργιστικές», «εξωφρενικές» και «χυδαίες». 

(Λες και τα εντός κοιλίας παιδάκια έχουν λιγότερη αξία από τα εκτός κοιλίας. Ας ερωτηθούν περί τούτου οι γονείς ενός εμβρύου, οι οποίοι μετά από πολύχρονες προσπάθειες κατέστη δυνατόν να φέρουν στη ζωή ένα παιδάκι). 

Εκφράστηκε, επίσης, η άποψη ότι οι ιερείς δεν μπορούν «να μπαίνουν στον χώρο της Επιστήμης» και να κάνουν αναφορές σε επιστημονικά ευρήματα. (Παρεμπιπτόντως διερωτόμαστε κατά πόσον η ως άνω «απαγόρευση» ισχύει και για τους ιερείς οι οποίοι μαζί με την ποιμαντική διακονία τους ασκούν και κάποιο άλλο επάγγελμα συναφές με την πανεπιστημιακή τους παιδεία, λ.χ. ιατροί, καθηγητές Βιολογίας, Χημείας, κ.λπ.).

Τέλος, μετά πάσης παρρησίας και βεβαιότητας εκφράστηκε η άποψη ότι η διδασκαλία του Μητροπολίτου (περί ομοφυλοφιλίας και εκτρώσεων) «έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές του Χριστιανισμού».

Το ερώτημα το οποίο ευλόγως, νομίζουμε προκύπτει είναι το εξής:

Αν οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και επιστήμονες που διατύπωσαν τα πιο πάνω είχαν, εν ονόματι της ελευθερίας του λόγου, κάθε δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους, γιατί να μην έχει και ο Μητροπολίτης Μόρφου το δικαίωμα να αναφέρει (σε ανθρώπους οι οποίοι ελευθέρως θέλησαν να γίνουν ακροατές των διδαχών του) ότι κάποιες πράξεις, σύμφωνα με τη σαφή διδασκαλία της Εκκλησίας μας (Βλ. ενδεικτικά Προς Ρωμαίους 1, 24-27), είναι αμαρτήματα;

***

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στις εφ. Φιλελεύθερο και Πολίτη.