Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

=====

Χαμόγελα και αβρότητες ανάμεσα στον αρχιεπίσκοπο και τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα αλλά και αξιοσημείωτες σκέψεις και στοχασμούς με καταφυγή μάλιστα σε αγιογραφικά κείμενα, από τη μεριά του Προέδρου της Δημοκρατίας, στα πλαίσια του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Μάλιστα ο κ. Παυλόπουλος βράβευσε τον αρχιεπίσκοπο. Σε παρόμοια ενέργεια είχε προβεί προ καιρού τόσο η ΔΙΣ όσο και μεμονωμένοι μητροπολίτες... 

Θεώρησαν άξιο βράβευσης τον κ. Παυλόπουλο! Ω της απονοίας των! Προφανώς εμπνεύσθηκαν τη στάση τους εν προκειμένω από αυτήν των αγίων Ιωάννου του Προδρόμου, Αμβροσίου Μεδιολάνων και Ιωάννου του Χρυσοστόμου απέναντι στην πολιτική εξουσία (και λίγη ειρωνεία χρειάζεται. Δεν είναι κατ ανάγκην κακό κάτι τέτοιο)...Πού καταντήσαμε αλήθεια!

Τα πλέον ακατάλληλα πρόσωπα στελεχώνουν τις  πλέον υπεύθυνες θέσεις, έχοντας καταντήσει μαριονέτες του άθεου και εκκλησιομάχου Τσίπρα και των νεοταξιτών. Αμφότεροι είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας της υψηλής αποστολής τους.

Ο πρώτος, αφωνότερος ιχθύος και απραγότερος βατράχου απέναντι στη νομοθετική επιδρομή των αντίχριστων κυβερνώντων. Ο δεύτερος δεν είχε το σθένος να αναπέμψη στη Βουλή ούτε ένα από τα νομοσχέδια της ανωμαλίας και της διαστροφής και έθεσε την υπογραφή του φαρδιά-πλατιά κάτω από αυτά. Προβαίνει, όμως, κατά τα άλλα σε θεολογικους και εκκλησιαστικούς στοχασμούς με αφορμή την Κυριακή της Ορθοδοξίας..."Ουχ οις λέγομεν αλλ’ οις πράττομεν προσέχουσιν πάντες", κατά τον ιερό Χρυσόστομο, κύριε πρόεδρε της Δημοκρατίας!

Πώς να τους χαρακτηρίσει κανείς; Μικροί άνθρωποι σε μεγάλες θέσεις. Σπιθαμιαίοι και ολίγιστοι ηγετίσκοι σε καιρούς κοσμογονικούς και σεισμικούς.

Στα σχολειά μας διδάσκεται η διαστροφή και η ανωμαλία με τις "έμφυλες", γράφε έκφυλες, ταυτότητες και τις "θεματικές", γράφε εμετικές, εβδομάδες. Τα Θρησκευτικά κατάντησαν ένα αγνώριστο πολυθρησκειακό έκτρωμα. Ο νεο-νικολαιτισμός με τις ποικίλες εκδοχές και μορφές του έχει εισχωρήσει σε βαθμό επικίνδυνο εντός του εκκλησιαστικού σώματος. 

Ο οικουμενισμός και η εκκοσμίκευση λυμαίνονται την εκκλησιαστική ζωή. Ο ελληνικός λαός είναι αξιολύπητος και αξιοθρήνητος ένεκα της τρομακτικής ελλείψεως κατηχήσεως πάνω σε θέματα ορθοδόξου δόγματος, ήθους και λατρείας. Η πατρίδα προδόθηκε αναίσχυντα και εξακολουθεί να προδίδεται από ανάξιους πολιτικούς εξουσιαστές. Η αδιαφορία, ο ωχαδελφισμός, ο δεν-μεμελισμός, η εγωιστική αυτοπεριχαράκωση και η μαζική αποβλάκωση από τα ΜΜΕ (μεσα μαζικής εξαπάτησης και εξηλιθίωσης) αποτελούν κυρίαρχα γνωρίσματα της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας.

Και η υποτιθέμενη πνευματική και πολιτειακή ηγεσία του τόπου σιωπά αναίσχυντα. Αντί να εγείρη το λαό από τη ραστώνη και το συμβιβασμό, αντί να του εμπνεύση όραμα ασυβίβαστου αγώνα, αντί πρώτη αυτή να προτάξη τα στήθη της απέναντι στη μανία ξεθεμελιώματος κάθε τι του θρησκευτικού και εθνικού από την οποία διακατέχεται η αντίχριστη κυβερνώσα συμμορία αυτή καθεύδει μακαρίως. Και ο κ. Ιερώνυμος είναι όντως μακαριότατος! Και ο κ. Παυλόπουλος διαχειρίζεται απλώς την εξουσία που του παρέχει το Σύνταγμα!

Την ίδια στιγμή, ο υγιώς φρονών καταπροδομένος λαός (όχι οι αποβλακωμένοι μπέηδες του καναπέ και της τηλετύφλωσης) σκούζει και κραυγάζει και χουγιάζει για τη στάση τους. Στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην Αθήνα τον περασμένο Γενάρη στο άκουσμα των δύο ονομάτων ξέσπασαν αποδοκιμασίες. Και αυτοί που δεν εκφράζουν εκφώνως την αποδοκιμασία τους τη βιώνουν μέσα τους και την εξωτερικεύουν στο στενό τους κύκλο. Και νοσταλγούν τους αγωνιστικούς εκείνους καιρούς που η Εκκλησία ήταν μπροστάρισσα στους εθνικοθρησκευτικούς αγώνες. Την εποχή του Καντιώτη, του Σεβαστιανού, του Αμβρόσιου Ελευθερουπόλεως, του Χριστόδουλου!

Ουδέποτε η νεοελληνική κοινωνία είχε διαφθαρεί τόσο πολύ όσο στις μέρες μας. Διεφθάρη πρώτα στο φρόνημα και μετά στο βίο. Άλλωστε το φρόνημα είναι ο πρώτος κανόνας του βίου. Και ουδέποτε η πολιτική εξουσία από καταβολής ελληνικού κράτους διακατεχόταν από τέτοιο και τόσο μένος αποκοπής του λαού μας από τις θρησκευτικές και εθνικές του ρίζες όσο η σημερινή. Αλλά και ουδέποτε υπήρξε τόσο συμβιβασμένη και ψοφοδεής εκκλησιαστική ηγεσία όσο η σημερινή.

Ακόμη και τον αλήστου μνήμης Σεραφείμ Τίκα έχει υποσκελίσει ο "μαθητής" του κ. Ιερώνυμος Λιάπης. 

Όσον δε αφορά στον κ. Παυλόπουλο αμφιβάλλω εάν κάποιος άλλος στη θέση του, συνειδητά θρησκευόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έθετε την υπογραφή του κάτω από τρισαίσχιστα νομοθετικά εκτρώματα και ταυτοχρόνως θα πλειοδοτούσε σε εκκλησιαστικού και θεολογικού χαρακτήρα σκέψεις και στοχασμούς βασιζόμενος μάλιστα σε βιβλικά αποσπάσματα... Μάλλον θα υπέβαλλε την παραίτησή του αφού πρώτα ανέπεμπε τα επαίσχυντα νομοθετήματα στη χειρότερη Βουλή που γνώρισε αυτός ο τόπος και που έχει μετατραπεί σε νομοθετική χαβούζα...

Hγετίσκοι, σε καιρούς κοσμογονικούς και σεισμικούς...