ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤ΄

ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΣΤ΄

Του Πορφυρίτη

=====

9. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶπε:

«...Μέ αὐτήν τήν προοπτική παρακινοῦμε τούς πιστούς μας, Καθολικούς καί Ὀρθοδόξους, νά ἐνισχύσουν τό πνεῦμα τῆς ἀδελφοσύνης, τό ὁποῖο προέρχεται ἀπό τό ἕνα Βάπτισμα καί ἀπό τή συμμετοχή στή μυστηριακή ζωή»[33].

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες λέγουν:

«Τῇ λατινικῇ πίστει μή προσελκύεσθε, μηδέ τά ἔθιμα αὐτῶν κρατεῖτε, τήν Εὐχαριστίαν αὐτῶν φεύγετε καί πᾶν δόγμα αὐτῶν, καί βδελύσσεσθε τά ἤθη αὐτῶν καί τηρεῖτε τάς θυγατέρας ὑμῶν, μή ἐκγαμίζετε αὐτάς πρός αὐτούς, μηδέ λαμβάνετε [γυναῖκας] παρ’ αὐτῶν, μηδέ ἀδελφοποιεῖσθε, μηδέ ἀσπάζεσθε, μηδέ ὑποκλίνεσθε, μή ἐσθίετε, μηδέ πίνετε ἐκ κοινοῦ σκεύους μετ’ αὐτῶν, μηδέ τά φαγητά ἀπ’ αὐτῶν λαμβάνετε... Δέν προσήκει, τέκνον, νά αἰνέσεις τήν ἀλλότριον πίστιν. Ἐάν τις ἀλλότριον πίστιν αἰνεῖ, τήν ἰδικήν του βλασφημεῖ. Ἐάν δέ αἰνῆ ἐναλλάξ καί τάς δύο, καί τήν ἰδικήν του πίστιν καί τήν ἀλλότριον, διπλόπιστος τοιοῦτος ἐγένετο, καί πλησίον αἱρέσεως ἐστίν»[34](Ὅσιος Θεοδόσιος τοῦ Κιέβου).

«Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά ἀποστρέφωνται τούς αἱρετικούς, καί τάς τῶν αἱρετικῶν τελετάς. Μᾶλλον δέ αὐτοί, οἱ αἱρετικοί δηλ. πρέπει νά ἐλέγχωνται καί νά νουθετῶνται ἀπό τούς Ἐπισκόπους καί Πρεσβυτέρους, μήπως ἤθελαν καταλάβουν καί ἐπιστρέψουν ἀπό τήν πλάνην των. Διά τοῦτο ὁ παρών Κανών διορίζει ὅτι, ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος ἤθελαν ἀποδεχθῇ ὡς ὀρθόν καί ἀληθινόν τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν ἤ τήν παρ’ αὐτῶν προσαγομένην θυσίαν, ὁ τοιοῦτος, προστάζομεν νά καθαιρεθῇ. Ἐπειδή ποίαν συμφωνίαν ἔχει ὁ Χριστός μέ τόν διάβολον; ἤ τά ὅμοια φρονήματα ἐκείνων ἔχουσι καί αὐτοί, ἤ τό ὀλιγώτερον δέν ἔχουσι προθυμίαν νά ἐλευθερώνουν αὐτούς ἀπό τήν κακοδοξία των. Οἱ γάρ συνευδοκοῦντες εἰς τάς ἐκείνων τελετάς, πῶς δύνανται νά ἐλέγξουσιν αὐτούς διά νά παραιτήσουν τήν κακόδοξον καί πεπλανημένην των αἵρεσιν;», 

«Ὅλη τούτη ἡ θεωρία, ὁποῦ ἕως τώρα ἐκάμαμεν ἐδῶ, δέν εἶναι περιττή, μάλιστα εἶναι καί ἀναγκαιότατη, ἁπλῶς μέν διά κάθε καιρόν, μάλιστα δέ τήν σήμερον, διά τήν μεγάλην λογοτριβήν, καί πολλήν ἀμφισβήτησιν, ὁποῦ γίνεται διά τό τῶν Λατίνων βάπτισμα, ὄχι μοναχά ἀναμεταξύ τῶν Λατίνων, ἀλλά καί τῶν Λατινοφρόνων. Λοιπόν ἀκολουθοῦντες εἰς τά εἰρημένα, ἐπειδή ὁ τύπος τοῦ Ἀποστολικού Κανόνος τό ἀπαιτεῖ, λέγομεν, ὅτι τό τῶν Λατίνων βάπτισμα εἶναι ψευδώνυμον βάπτισμα, καί διά τοῦτο, οὔτε κατά τόν λόγον τῆς ἀκριβείας εἶναι δεκτόν, οὔτε κατά τόν λόγον τῆς οἰκονομίας. Δέν εἶναι δεκτόν κατά τόν λόγον τῆς ἀκριβείας, α΄. διατί εἶναι αἱρετικοί. ... β΄. οἱ Λατίνοι εἶναι ἀβάπτιστοι, διατί δέν φυλάττουσι τάς τρεῖς καταδύσεις εἰς τόν βαπτιζόμενον, καθώς ἄνωθεν ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία παρά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων παρέλαβεν. … »[35] (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης).

(Συνεχίζεται)