ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων ΙΓ΄

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων

ΙΓ΄

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

Ὑπάρχει ἀκόμη σειρὰ πολλῶν ἐγγράφων πατριαρχικῶν καὶ συνοδικῶν μέχρι τὸ τέλος τοῦ 14ου αἰῶνος, μὲ τὰ ὁποῖα προσπαθεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη, ἀντίθετα πρὸς ὅσα πράττει σήμερα, νὰ προλάβει τὶς διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Τὸ σύνολο σχεδὸν αὐτῶν τῶν ἐγγράφων ἀναδημοσιεύσαμε τὸ 1989 στὸ βιβλίο μας «Κωνσταντινούπολη καὶ Μόσχα»[16]. Ὅπως σήμερα, ἔτσι καὶ τότε ἀνεμειγνύοντο οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες εἰς τὰ τῆς Ἐκκλησίας, παρακινούμενοι δὲ ἀπὸ τοὺς ἀντικανο­νικοὺς μητροπολίτες προκαλοῦσαν ἐμφυλίους πολέμους καὶ αἱματοχυσίες. Ἀπὸ συνοδικὸ ἔγγραφο ἀπὸ τὴν δεύτερη πατριαρχία τοῦ Καλλίστου Α´ τοῦ ἔτους 1361 προκύπτει ὅτι ὁ κατὰ συγκατάβασιν καὶ οἰκονομίαν χειροτονηθεῖς μητροπολίτης Λιθουανίας Ρωμανὸς μὲ δύο μόνον ἐπισκοπές, ἐπενέβαινε μὲ ἀντικανονικὲς ἐνέργειες στὴν μητρόπολη Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας καὶ προκαλοῦσε σκάνδαλα. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ παρακινοῦσε καὶ τὸν ἡγεμόνα τῆς Λιθουανίας νὰ ἐπιτίθεται ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ νὰ προκαλοῦνται φόνοι καὶ αἱματοχυσίες, ὅπως προβλέπεται καὶ ὑπάρχει φόβος νὰ συμβεῖ καὶ σήμερα στὴν Οὐκρανία μὲ τὸ θράσος καὶ τὴν ἐπιθετικότητα τῶν πολιτικῶν ποὺ στηρίζουν τοὺς σχισματικοὺς ἀρχιερεῖς. Διεκδικοῦσε μάλιστα ὁ Ρωμανὸς στηριζόμενος στὴν δύναμη τοῦ ἡγεμόνος τῆς Λιθουανίας νὰ καταλάβει καὶ τὸν θρόνο τοῦ Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας. 

Γράφει τὸ κείμενο:

«Κακεῖσε παραγενόμενος, ὡς ἀνηνέχθη τῇ ἡμῶν μετριότητι, πολλὰ τῶν ἀκανονίστων εἰργάσατο· ἀπελθὼν γὰρ εἰς τὸ Κύεβον ἀμετόχως ἱε­ρούργησεν ἐν αὐτῷ καὶ χειροτονίας διεπράξατο, καὶ ἑαυτὸν Κυέβου καὶ πάσης ῾Ρωσίας καθολικὸν μητροπολίτην ἀδεῶς ὀνομάζει, ὅπερ προεξέ­νησε σύγχυσιν καὶ ταραχὴν τῇ ἐπαρχίᾳ τοῦ ἱερωτάτου μητροπολίτου Κυέβου καὶ πάσης ῾Ρωσίας, καὶ παρεκίνησε καὶ τὸν εὐθέντην Λιτβῶν κατὰ τῶν Χριστιανῶν κατεξαναστῆναι καὶ οὐκ ὀλίγην φθορὰν καὶ χύσεις αἱμάτων ἐργάσασθαι, ἅπερ ἔδειξαν ἀκριβέστερον οἱ τοῦ ἱερωτάτου μητροπολίτου Κυέβου καὶ πάσης ῾Ρωσίας, κῦρ Ἀλεξίου, ἀποκρισιάριοι, κατλαβόντες ἐνταῦθα καὶ ἐξ ἄλλων μὲν πολλῶν, μάλιστα δὲ καὶ ἀφ᾽ ὧν διεκόμισαν γραμμάτων τοῦ ἱερωτάτου μητροπολίτου, κῦρ ῾Ρωμανοῦ, ὑπὲρ ὧν καὶ ὥσπερ ἐγκαυχώμενοι οἱ τοῦ ἱερωτάτου μητροπολίτου Λιτβῶν ἄνθρωποι, πρότερον καταλαβόντες ἐνταῦθα, διεκήρυττον, ὡς τοσοῦτον ὁ ἱερώτατος μητροπολίτης κῦρ ῾Ρωμανός ἐστιν ἰσχυρὸς καὶ δύναται τὴν ἐπαρχίαν ἅπασαν τῆς μητροπόλεως ἔχειν ῾Ρωσίας, ὅτι καὶ εἰς τὸ Κύεβον ἀπῆλθε καὶ ἐλειτούργησε, καὶ ἐπισκοπὰς πολλὰς προσελάβετο, καὶ τὸν αὐθέντην Λιτβῶν κατὰ τοῦ κῦρ Ἀλεξίου διήγειρε, καὶ πάντα ἔξεστιν ἐκείνῳ ποιεῖν ἀδεῶς, δύναμιν οὐ μικρὰν ἔχοντι, εἰς τοῦτο παρακινοῦσαν τὸν αὐθέντην Λιτβῶν. Διὰ γοῦν τὴν τοιαύτην (κα­τάστασιν) ἐπισφαλῆ παντάπασιν οὖσαν καὶ ἔξω τῆς τῶν θείων καὶ ἱερῶν κανόνων διαταγῆς καὶ ἅμα διὰ τὸ μὴ προβαίνειν κατὰ τοῦ χριστιανικοῦ τῆς ῾Ρωσίας γένους φόνους καὶ συγχύσεις καὶ μάχας καὶ ταραχάς, ὡς λέγεται, ἅπερ ἐστὶ τοῖς ἔθνεσιν ἴδια τοῖς μὴ φόβον ἐν ἑαυτοῖς ἔχουσι τοῦ Θεοῦ, καὶ οὐ τοῖς ἀρχιερεῦσι»[17].

(Συνεχίζεται)