ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Β΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Β΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Το θέμα ήταν «Σημαινόμενα για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Όχι τυχαία η χρήση της λέξης «Σημαινόμενα». Βέβαια «επισήμως» την μετέφρασαν «Τα υπέρ και τα κατά, πριν και μετά..»… Μόνη της η λέξη θα μπορούσε να αποτελέσει το περιεχόμενο ενός ολοκλήρου σεμιναρίου. Θα το πούμε πιο απλά «Σημαινόμενα» είναι αυτά τα οποία εννοούνται, και εκφράζονται με τη χρήση της εννοίας «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο».

Θα περιμέναμε λοιπόν να διαβάσουμε, υπό ποίους πραγματικούς όρους πραγματοποιήθηκε, τι πράγματι οριοθέτησε, τι πράγματι θεσμοθέτησε, ποια αλήθεια εφανέρωσε, τέλος πάντων σε τι η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» είναι ακόλουθη των Αγίων και Μεγάλων Συνόδων της Ορθοδοξίας. Τίποτε από αυτά δεν περιλαμβάνει η εισήγηση. Λυπηρό αλλά πραγματικότητα. Αντ’ αυτού έχουμε εμπρός μας ένα κείμενο πολιτικο-κοινωνικο-εθνικολογικής διάστασης στο μεγαλύτερο μέρος του. Πουθενά η ακολουθία των Πατέρων πλην ελαχίστων σημείων εξ’ υποχρεώσεως. Πουθενά η αναφορά στην αυθεντικότητα της Ορθοδόξου Πίστεως. «Έσω των οδόντων» η παρουσία των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Πουθενά η Εκκλησία. Και αν όντως δεν υπάρχουν όλα αυτά στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο τότε γιατί τους ενοχλεί ο αγαπητικός μας έλεγχος; Αν πάλι υπάρχουν, γιατί δεν τα αναπτύσσουν να τα διαβάσουμε και εμείς οι «περι-λυπούμενοι» για να χαρούμε; Πικρή αλήθεια οι διαπιστώσεις αυτές.

Και ας αρχίσουμε με αυτήν την περιβόητη αποξένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ας πούμε εδώ ότι, όσοι έχουμε διαβάσει τα κείμενα της συνόδου της Κρήτης, αλλά κυρίως τις κατά καιρούς υποστηρικτικές αρθρογραφικές προσπάθειες, έχουμε εντοπίσει, μία «φοβική αναφορά», που πολλές φορές παίρνει μορφή τραγική, εμφόβου ψυχικής καταστάσεως απέναντι στην «αποξένωση», στην «απομόνωση» της Εκκλησίας μας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι ένας φόβος που δεν συνάδει με τις Ορθόδοξες καταβολές. Αλίμονο.  

Αναφέρει λοιπόν η εισήγηση: «..ὁ ἀείμνηστος Γέρων Μητροπολίτης Ἐφέσου Χρυσόστομος Κωνσταντινίδης, σέ μία ὁμιλία του μέ θέμα: «Τά σημεῖα τά ἑνοῦντα καί διαιροῦντα τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν», ἐπισήμανε ὅτι τά χρόνια βαρίδια τῆς ἀποξένωσης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας θά πρέπει να ἀντιμετωπιστοῦν ἀπό μία Πανορθόδοξη Σύνοδο, ἄποψη ἡ ὁποία ἄφηνε ἀρκετά περιθώρια αἰσιοδοξίας γιά τή συγκεκριμένη χρονική περίοδο.»  

Τι είναι αυτό που πρέπει να μας κάνει να δεχθούμε ότι η Ορθοδοξία πριν την Σύνοδο της Κρήτης ήταν σε αποξένωση; Τι να δεχθούμε δηλαδή; Ότι ο κ. Φραγκίσκος (ο πάπας για κάποιους) έχει σημαντικώτερη παρουσία παγκοσμίως από τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας; Και σε τι συνίσταται η «σημαντικότητα»; Δηλαδή υπάρχει κάτι παγκοσμίως το οποίο μπορεί να συγκριθεί Εκκλησιολογικά και Ομολογιακά  με την Ορθόδοξη ακτινοβολία του Αγίου Όρους; Υπάρχει κάτι παρόμοιο με την παρουσία του έργου του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου στην Αμερική; Λάθος λοιπόν τα περί απομόνωσης και εκ του πονηρού, για να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα «τρόμου»… Διαχέουν με πονηρία τον φόβο «Αμάν και πως μείναμε μόνοι μας». Γιατί αυτός ο φόβος; Αρνήθηκε ποτέ η Εκκλησία τον «εν μετανοία ερχομό» κάποιου, ακόμα και αιρετικού; Δεν κηρύττουμε το του Ευαγγελίου «Τον ερχόμενον προς με, ου μη εκβάλω έξω; (Ιω. 6,37)». Δηλαδή με απλά λόγια, μας φοβίζουν ότι επιλέγουμε την απομόνωση, αν δεν θέλουμε να έλθει στο σπίτι μας αυτός που θα βιάσει την κόρη μας. Για τ’ όνομα του Θεού.!!! Και αυτό το λέμε, διότι μόνο με «βιασμό» μπορεί να συγκριθεί ως γεγονός, η επικοινωνία με τους αιρετικούς, έτσι όπως αποτυπώνεται δια των “Internet media”, και κάτω από τις συνθήκες και «συγκαταβάσεις» που επιτελείται. Ουσιαστικά επικοινωνούμε ίσοις όροις με τους βιαστές της Αγίας μας Πίστεως, μεταπίπτοντες στην κατάσταση των παραβατών των Ιερών Κανόνων.

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html