ΔΥΟ ΓΝΩΜΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΝ «ΟΜΟΦΩΝΙΑ» ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ

ΔΥΟ ΓΝΩΜΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΝ «ΟΜΟΦΩΝΙΑ» ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στην εναρκτήρια ομιλία του στη Σύναξη των Προκαθημένων ο Παναγιώτατος κ. Βαρθολομαίος ανέφερε, συν τοις άλλοις, και το πώς εννοεί τον νεοπαγή όρο «ομοφωνία» που επεβλήθη τελευταίως κατόπιν επιμονής του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Ο Παναγιότατος διεχώρησε ανάμεσα στον όρο consensus (συναίνεσις) και unanimity (ομοφωνία). Σύφωνα με την ερμηνευτική του προσέγγιση, αν κατά την Σύνοδο ορισμένοι διαφωνήσουν με μία πρόταση και δεν μεταπεισθούν, καταγράφεται μεν η διαφωνία, αλλά αυτή ΔΕΝ ακυρώνει την πρόταση. Η διαφωνία ΔΕΝ συνεπάγεται το δικαίωμα του veto (αρνησικυρίας), που ακυρώνει την πρόταση κι οδηγεί σε αδιέξοδο. 

Ο Παναγιότατος ήταν κατηγορηματικός: «επιθυμούμεν να δηλώσωμεν ευθέως ότι η καθ’ ημάς Αγιωτάτη Εκκκλησία και ημείς προσωπικώς, αδυνατούμεν να εννοήσωμεν και αποδεχθώμεν την πραγματοποίησιν μιάς Συνόδου, η οποία θα τελεί υπό την δαμόκλειον σπάθην της διαλύσεως αυτής, εάν μία ή περισσότεραι Εκκλησίαι απεφάσιζαν  να αποχωρήσουν εξ αυτής». 

Από την άλλη το Ρωσικό Πατριαρχείο άλλα φρονεί. Κατ’ αυτό η ομοφωνία ισχύει απολύτως επί όλων των θεμάτων  που θα απασχολήσουν την Σύνοδον, χωρίς τις ανωτέρω ερμηνευτικές προσεγγίσεις, αστερίσκους ή κρατούμενα. Επομένως ή το Φανάρι θα ενδώσει, όπως έπραξε στο θέμα των Τσεχικών χωρών και Σλοβακίας, και θα δώσει  τελικώς «γην και ύδωρ» εις την Μόσχαν, που θα έχει τοιουτοτρόπως το «απάνω χέρι» εφ’ όλης της ύλης, ή η Συνόδος θα παραπεμφθεί εις τας ελληνικάς καλένδας.