H ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΝΝΟΙΑ ΠΕΡΙ ΘΕΙΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΣΤΟ BOSE;

H ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΝΝΟΙΑ ΠΕΡΙ ΘΕΙΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΩΝ  ΠΑΠΙΚΩΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΣΤΟ BOSE;

(Οι δικαιικές σωτηριολογικές θεωρήσεις των Παπικών, αποτελούν στρέβλωση της εννοίας του Θείου ελέους)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Το πρόσφατο 23^ο Διεθνές Οικουμενικό Συνέδριο για την Ορθόδοξη Πνευματικότητα  διεξήχθηκε στην κοινότητα Βose μεταξύ 9^ης και 12^ης Σεπτεμβρίου με θέμα «Έλεος και συγχώρησις».

Αφού το συνέδριο αυτό αφορούσε την  Ορθόδοξη Πνευματικότητα,  θα ήταν εμμονή να γίνει αναφορά στην Παπική στρέβλωση του Θείου ελέους με τις δικαιικές σωτηριολογικές θεωρήσεις που εισήγαγαν μετά την αποκοπή των από την Εκκλησία; 

Εξ αφορμής μάλιστα της εισήγησης στο οικουμενιστικό αυτό συνέδριο, του καθηγητού Πανεπιστημίου  Οξφόρδης κ. S. Brock «Ισαάκ ο Σύρος: Δικαιοσύνη και έλεος εν Θεώ» μια επιπρόσθετη ομολογιακή αναφορά για το Θείον έλεος στην Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση θα ήταν πιστεύομε δείγμα αγάπης εν αληθεία.  

Το ερώτημα του Αγίου Ισαάκ του Σύρου «Που εστί η δικαιοσύνη του Θεού ότι ήμεν αμαρτωλοί και ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών;», αποτελεί ένα καθοριστικό ερώτημα που αποτρέπει  δικαιικές σωτηριολογικές θεωρήσεις, όπως αυτή του Παπικού Ανσέλμου Κανερβουρίας.  

Σίγουρα δεν είναι λίγοι αυτοί που θα θεωρήσουν την παρενθετική αλλά καίρια αυτή  αναφορά, ως αποτέλεσμα αδόκιμου ζήλου.  Η περί Θείου ελέους αναφορά με βάση την Ορθόδοξη Πνευματικότητα, θα καταδείξει και την ποιότητα του ελέους μεταξύ των ανθρώπων.  Δεν θα έλεγα φυσικά των ‘’εκκλησιών’’, γιατί μια τέτοια συγχώρηση όπως αυτή που οι Παπικοί προβάλλουν αποτελεί αιτία εκπτώσεων αληθείας.

Η εν αληθεία αγάπη, καθιστά την ομολογία απαραίτητη.  Δυστυχώς αυτού του είδους οικουμενιστικά διομολογιακά συνέδρια, δεν βοηθούν στην επιστροφή στην Εκκλησία των εκτός αυτής συνανθρώπων μας.  Αποτελεί έλλειψη πραγματικής εν Χριστώ αγάπης προς τους πλανεμένους συνανθρώπους μας, η ‘’εν παραλλήλω’’ συμπόρευση και ‘’συνύπαρξη’’. 

Συγχώρηση από μέρους των Παπών, με βάση το  σωτηριώδη λόγο του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου για τον Πάπα, που δεικνύει τόσο την πτώση του Πάπα, όσο και τον τρόπο επιστροφής του στη Μία Αγία Εκκλησία, αποτελεί η αναφορά του: «Εάν ο Πάπας θέλη ένωσιν να αναγνωρίση και ομολογήση όλας τας  πλάνας, αιρέσεις και καινοτομίας τας οποίας έκαμαν, απ’ αρχής οι κατά καιρούς Πάπαι, αποσχιθέντες από την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, να μετανοήση, να κλαύση πικρώς, να ταπεινωθή και τότε είναι δεκτός».

Σκληρός ο λόγος «να μετανοήση, να κλαύση πικρώς, να ταπεινωθή και τότε είναι δεκτός», καρπός αδόκιμου ζήλου θα έλεγαν οι Οικουμενιστές, αν τον λέγαμε όμως εμείς.   Όμως τον είπε ο κατά πάγκοινη ομολογία, ο σπουδαίος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος και όσο κι αν πληγώνει, υποδεικνύει τον τρόπο επιστροφής στην Εκκλησία.  Ή ακόμη αυτό που είπε ο Άγιος Νεκτάριος για τον Πάπα, «να επιστρέψη στην Εκκλησία, ότι παρ’ αυτής αφήρεσεν ως μη ώφειλεν». 

Θα επαναλάβομε το του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου για τον Πάπα, «να μετανοήση, να κλαύση πικρώς, να ταπεινωθή και τότε είναι δεκτός».  Να ζητήσει συγχώρεση και τότε σίγουρα θα έχει το έλεος.  Συγχώρεση και   έλεος λοιπόν, σε ένα άλλο σωτηριολογικό επίπεδο γι’ αυτούς τους εκτός  της Εκκλησίας συνανθρώπους μας.