ΟΛΙΒΙΕ ΚΛΕΜΑΝ, ΤΑΪΖΕ ΚΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΟΛΙΒΙΕ ΚΛΕΜΑΝ, ΤΑΪΖΕ ΚΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ο γνωστός καθηγητής του Θεολογικού Ινστιτούτου του Αγίου Σεργίου των Παρισίων Ολιβιέ Κλεμάν, εκθειάζοντας τον οικουμενιστικό αχταρμά που φέρει το όνομα Ταϊζέ είχε γράψει στα 1997 ολόκληρο βίβλιο γι’ αυτό, με τον τίτλο: «Ταϊζέ: ένα νόημα για ζωή». 

Απ’ αυτό σταχυολογούμε μερικά  σημεία,που μας έκαναν εντύπωση: Στο Ταϊζέ «άνθρωποι με διαφορετικό θρήσκευμα, εθνικότητα, μόρφωση και γλώσσα προσεύχονται και εργάζονται». Με απλά λόγια τη συμπροσευχή ορθοδόξων και κακοδόξων (ήγουν αιρετικών) τη θεωρεί όχι κάτι το αποφευκτέο αλλά επαινετέο ο κος καθηγητής. Δεν τον πτοούν, ούτε η απόλυτη απαγόρευση των ιερών κανόνων, ούτε η πράξη της Εκκλησίας ανά τους αιώνες.

Είναι πιστός στο οικουμενιστικό όραμα που αρνιέται κατ’ ουσίαν την Ορθοδοξία και τοποθετεί ορθόδοξους και πάσης φύσεως αιρετικούς στο ίδιο επίπεδο. Το ότι δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια της πίστεως, δηλαδή η Ορθοδοξία, φαίνεται ξεκάθαρα από τον πιο κάτω απόσπασμα του εν λόγω βιβλίου: Οι νέοι καταφεύγουν «σ’ ένα χώρο, όπου τους δέχονται όπως είναι, χωρίς να τους κρίνουν, όπου δεν τους ζητούν δογματικό διαβατήριο, χωρίς όμως γι΄αυτό να κρύβουν το ότι συγκεντρώνονται γύρω από το Χριστό και ότι μια οδός αρχίζει εκεί για όποιον θέλει». 

Αν αποκωδικοποιήσουμε τα λόγια του Κλεμάν μας μιλά καθαρά για κάποιο χώρο, δηλαδή το Ταϊζέ, όπου δεν χρειάζεται δογματικό διαβατήριο, όπου δεν υπάρχει  με απλά λόγια «εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα», που  θυμίζει το θεατρικό έργο «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». Βρήκε τη ενότητα, όχι όπως τη θέλει και για την οποία προσεύχεται η Εκκλησία στην λατρεία (υπέρ της των πάντων ενώσεως) αλλά στον ίδιο χώρο υπάρχουν κούφια καρύδια, καρύδια χωρίς καρπό, καρύδια με ξερό καρπό, σκουλικιασμένα καρύδια, όλων των ειδών και μεγεθών και μερικά με καρπό για να ξεγελάσουμε τους αφελείς, αδαείς και όχι μόνο. Αυτή είναι εν ολίγοις η περίφημη οικουμενιστική ενότητα. Εγώ κι ο Χριστός, όπου το κάθε έγω έχει διαφορετική αντίληψη για το Χριστό. Αυτή είναι η νεοπαγής οικουμενιστική μέθοδος, την οποία εκθειάζει ο Γάλλος συγγραφέας, που έχει την πεποίθηση ότι είναι Ορθόδοξος. Αυτό είναι το Ταϊζέ, για τις οικουμενιστικές φιέστες του οποίου γράφονται πατριαρχικά μηνύματα.