ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΣΤΙΣ ΑΓΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΩ

ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΣΤΙΣ ΑΓΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΩ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Απολογούμαι στις αγνές ψυχές που σκανδαλίζω με αυτά που γράφω.

Δεν αναφέρομαι στους σκανδαλοποιούς και στους Θεομπαίκτες.

Αναφέρομαι στους αγνούς ανθρώπους, που αγαπούν με απλότητα ψυχής τον Χριστό και την Εκκλησία Του, και αγωνίζονται για τη σωτηρία τους χωρίς υστεροβουλία και σκοπιμότητα.

Είναι φυσικό να αισθάνονται ασφυξία όταν ακούν τις ομοβροντίες από τον ορυμαγδό της κριτικής που παρελαύνει από τις αναρτήσεις μου.

Οσο και αν επαινώ πάντοτε ότι καλό βλέπω, το κακό πλεονάζει και η ασυνέπεια βοά εκκωφαντικά. 

Ετσι, από τη στιγμή που σχολιάζω την εκκλησιαστική επικαιρότητα, ο έλεγχος των κακώς κειμένων είναι αναπόφευκτος, αλλά και ο εξ αυτού σκανδαλισμός ως αφορμή έστω. Οχι πάντως ως αιτία.

Παρακαλώ τους καλούς αναγνώστες να λάβουν υπόψη τα ακόλουθα:

1.) Δεν έγραψα ποτέ κάτι παρά συνείδηση.

2.) Το ύφος των γραφομένων μου - τσεκουράτο και συχνά ειρωνικό - δεν έχει βέβαια εκκλησιαστικό ήθος, αλλά πάντως δεν προδίδει τον πραγματικό πόνο που αισθάνομαι για τα θέματα στα οποία αναφέρομαι. 

3.) Οσο περνά ο καιρός τα σκάνδαλα, οι Θεομπαιξίες, οι προκλητικές δημόσιες παραβιάσεις των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας και ο ευτελισμός των αληθειών της πίστης μας, αντί να με οδηγεί να χάνω την πίστη μου την ενδυναμώνει ακόμη περισσότερο, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι το τιμόνι της Εκκλησίας το κρατά ο ίδιος ο Χριστός προς τον Οποίο το βλέμμα μας πρέπει να είναι σταθερά προσηλωμένο. 

4.) Δεν με εντυπωσιάζει ότι -κατά καιρούς- απογοητεύομαι από ορισμένους που έδιναν την εντύπωση πνευματικών ανθρώπων.

Με εντυπωσιάζει όμως βαθύτατα το γεγονός ότι ο Θεός κατεργάζεται τη σωτηρία μας με τρόπους ανεξιχνίαστους στον άνθρωπο.

Με εντυπωσιάζει η μεγάλη πίστη και η αληθινή ευσέβεια που κρύβουν "εν οστρακίνοις σκεύεσιν" απλοί άνθρωποι που δεν θα γράψει τα ονόματά τους ποτέ η Ιστορία, αλλά θα γραφτούν όμως στη “Βίβλο της ζωής”.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα εκκλησιάζομαι τακτικά σε διάφορες κοινότητες - έτσι ονομάζουν τις ενορίες στην Εκκλησία της Αμερικής. 

Οσο περισσότερο ξανοίγομαι και γνωρίζω το αθόρυβο αλλά ουσιαστικό έργο που επιτελείται, τόσο πιο πολύ εντυπωσιάζομαι από το πνεύμα της θυσίας και της αγάπης και της ευλάβειας απλών ψυχών που κάνουν τόσα πολλά για την αγάπη του Χριστού χωρίς να περιμένουν καμιά αναγνώριση και κανένα κέρδος από κανένα.

Θα παρακαλέσω θερμά όλους να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας στραμμένα προς τον Κύριο.

Ο τότε διάκονος Αθανάσιος (νυν Μητροπολίτης Λεμεσού) ως φοιτητής επισκέφθηκε τον Γέροντα Παίσιο σε μια περίοδο που δημοσιοποιήθηκαν πολλά ηθικής φύσεως σκάνδαλα κληρικών. 

Νεαρό παιδί τότε ο Σεβασμιότατος είπε το παράπονό του στον Αγιο Γέροντα για το σκανδαλισμό που ένιωθε για να πάρει την απάντηση: “Να πάρει η ευχή! Αδικα σταυρώθηκες!”

Ο π. Παίσιος δεν αρνήθηκε ότι υπήρχαν σκάνδαλα. Απλά βοήθησε τον νεαρό τότε κληρικό να αντιληφθεί ότι η Εκκλησία πορεύεται εν μέσω σκανδάλων, αλλά ο Καραβοκύρης είναι ο Χριστός και ξέρει πώς να πλοηγήσει τη νοητή Ολκάδα.

Θα μου επιτρέψετε να συμπληρώσω αυτές τις σκέψεις, με ένα συμπληρωματικό άρθρο, που ελπίζω να γράψω σύντομα, με αναφορά στη μοναδική δυστυχώς συνάντηση - όχι προσωπική αλλά σε κύκλο Αγίας Γραφής - που είχα με τον αείμνηστο Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κυρό Νικόδημο και τη μαρτυρία του για την άμεση παρέμβαση του Χριστού στη διακυβέρνηση της Εκκλησίας.

Για την ώρα ας έχουμε στραμμένα τα μάτια της ψυχής μας στο Χριστό και στις ταπεινές ψυχές που Τον λατρεύουν με ανιδιοτέλεια.

Τον έλεγχο όμως των κακώς κειμένων θα συνεχίσω να ασκώ για λόγους συνειδήσεως. 

Δεν γίνεται λ.χ. να με ενοχλεί - και πρέπει να με ενοχλεί - η Θεομπαιξία του Βατικανού που προσπαθεί με φτιαχτά ή ανύπαρκτα "θαύματα" να αγιοποιήσει τον Πάπα Βοιτύλα και να σιωπώ μπροστά στην απροκάλυπτη Θεομπαιξία των δήθεν θαυμάτων του Ιωσήφ του Βατοπαιδινού ή τις αθλιότητες για την "ευωδία του Γέροντα Εφραίμ" της Θεομπαίκτρας της Αστορίας.