ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΑΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΑΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Αγρυπνία ψες βράδυ, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αστορίας. Μέρα μνήμης της Αγίας μάρτυρος Καλλιόπης και της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου.

Πολύ κατανυκτική αγρυπνία, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου -παρόλη την σφοδρή καταιγίδα με κατακλυσμιαία βροχή που έπληττε τη Νέα Υόρκη - και με την παρουσία πολλών ιεροψαλτών - όλων νεαράς ηλικίας - από διάφορες κοινότητες της Νέας Υόρκης.

Στην αγρυπνία είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αγίου Θεοδώρου το Στρατηλάτη.

Ο π. Βασίλειος - ένας κληρικός διαμάντι - έκανε ένα πολύ πνευματικό κήρυγμα στον εσπερινό.

Συλλειτουργός του ένας πολύ ευλαβής και παραδοσιακός κληρικός - ο π. Μιχάηλ Κουκούνης - από το χωριό του π. Βασίλειου στη Χίο, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αμερική.

Ο κ. Γιώργος - ο ευλαβής επίτροπος - παρόν, όπως πάντοτε, να διακονεί στο Ιερό Βήμα με το ράσο του και τη χαρακτηριστική ευσέβεια και προθυμία που τον διακρίνουν για όλα τα πνευματικά θέματα. 

Ο π. Βασίλειος μίλησε για την ανάγκη να γίνει η ψυχή μας κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. 

Μας εξήγησε ότι η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή είναι τα μέσα, που θα προσελκύσουν την χάρη του Θεού στην ψυχή μας και μας παρακίνησε να αγωνιστούμε για την απόκτησή Της.

Μας είπε ακόμη κάτι πολύ σημαντικό που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε όλους.

Μια λύπη μόνον είναι δικαιολογημένη. Αυτή που γεννάται από την συναίσθηση ότι οι αμαρτίες μας θλίβουν τον Κύριο.

Κάθε άλλη υπέρμετρη λύπη για ανθρώπινα πράγματα δεν είναι κατά Θεόν και οδηγεί στην απελπισία και στην κατάθλιψη.

Οι πνευματικοί άνθρωποι πνευματικά σκέφτονται, πνευματικά αισθάνονται, πνευματικά βλέπουν, πνευματικά ακούν, πνευματικά κηρύττουν.

Οι χοικοί άνθρωποι μιλούν από το περίσσευμα -ή καλύτερα από το υστέρημα- της καρδίας τους.

Ο π. Βασίλειος είναι χειρούργος. Οχι χασάπης. Το κήρυγμά του ευαισθητοποιεί τις πιο ευγενικές χορδές της ψυχής του ανθρώπου. Προβάλλει τις αρετές και αφήνει να φανεί πόσο άσχημο είναι να ζει κάποιος αμετανόητα την αμαρτία. Ετσι φιλοτιμεί τον άνθρωπο - κατά το βαθμό της δεκτικότητάς του - να αγωνιστεί να πολεμήσει τα πάθη του και να προκόψει στην πνευματική ζωή.

Η αγρυπνία μας επεφύλαξε και άλλες εκπλήξεις.

Η εξαιρετική ομάδα των ψαλτών -Αθανάσιος Μινέτος, Γιώργος Γιαβρής, Χρήστος Σταυρόπουλος, Νεόφυτος και Νικόλαος Πάρος- έψαλλαν κατανυκτικά, με εκκλησιαστικό ήθος και ταπείνωση.

Οι δύο πρώτοι συμφοιτητές του π. Βασίλειου.

Οι καλύτεροι ψάλτες που έχουμε στη Νέα Υόρκη ήταν μεταξύ τους. 

Ο Θανάσης Μινέτος, πρωτοψάλτης του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν και ο Χρήστος Σταυρόπουλος (διπλανή φωτογραφία) πρωτοψάλτης του Ιερού ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μανχάταν.

Ολοι τους εξαιρετικοί Βυζαντινοί ψάλτες. 

Εκτός από εξαίρετη φωνή πάνω από όλα έχουν εκκλησιαστικό ήθος. 

Ούτε λαρυγγισμοί, ούτε επίδειξη, ούτε ασεβή νανίσματα, τεριρίσματα, μινυρίσματα και λοιπές ασέβειες που παρατηρούνται σε ναούς που υπάρχουν ανευλαβείς ψάλτες καλή ώρα σαν τον ψάλτη της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. 

Η όλη παρουσία των παιδιών αυτών μας συγκίνησε βαθιά.

Ενιωσα προπαντός πραγματική συντριβή όταν άκουσα τον Θανάση, τον πρωτοψάλτη του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν (στη διπλανή φωτογραφία προσφωνεί τον Παναγιότατο), να διαβάζει τον Εξάψαλμο, με τόση κατάνυξη και με τόση αίσθηση της ιερότητας του χώρου και του περιεχομένου των Ψαλμών, ώστε η φωνή του δύο ή τρεις φορές λύγισε από ιερό δέος. Μια χασμωδία κατάνυξης απλώθηκε και προκάλεσε ρίγη πνευματικής συγκίνησης στους πιστούς.

Αισθάνεσαι τόση παρηγοριά όταν συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν τόσο ευσεβείς νέοι στις μέρες μας.

Ποιος ξέρει; 

Ισως μια μέρα χειροτονηθεί κληρικός για να υπηρετήσει τον Κύριο στο Αγιο Θυσιαστήριο.

Ο Χριστός μας κάλεσε να γίνουμε Αγιοι!

Η Εκκλησία Αγίους προβάλλει! 

Ο κόσμος Αγίους ζητά σαν το διψασμένο ελάφι να γνωρίσει! 

"Και για να τους αποκτήσωμεν: Του Κυρίου δεηθώμεν." (Οσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)